Ilustracja interaktywna przedstawia proces działania i niedomagania opryskiwacza ciągnikowego. Po lewej stronie znajduje się grafika ukazująca opryskiwacz sadowniczy. Jest to stosunkowo niewielkie urządzenie przymocowane do tyłu traktora. Po prawej stronie planszy znajduje się grafika ukazująca opryskiwacz polowy. Jest to znacznie większe urządzenie, również przymocowane do tylnej części traktowa.
Na ilustracji znajdują się cztery punkty interaktywne, po wciśnięciu których pojawia się plansza z tekstem oraz tożsamym z jego treścią nagraniem (plikiem dźwiękowym). Plansze dodatkowo zawierają grafiki.
Punkt pierwszy. Zasada działania opryskiwacza. Silny strumień powietrza wytwarzany przez pompę roznosi rozpyloną ciecz na liście rośliny. Wywołuje przy tym ruch liści, dzięki czemu pokrywa je substancją chemiczną z każdej strony.
W skład opryskiwaczy wchodzą:
Zbiornik. Zbiornik (o pojemności od trzystu do sześciu tysięcy litrów) pod pokrywą ma sito wlewowe, przez które wlewa się środek chemiczny przeznaczony do rozpylania. W koszu wlewowym z kolei znajduje się rozcieńczalnik służący do przygotowania cieczy roboczej.
Pompa. Podzespół opryskiwacza, który tłoczy ciecz.
Filtry. Filtry w opryskiwaczu zatrzymują drobne zanieczyszczenia, dzięki czemu sekcje rozpylaczy pracują prawidłowo podczas oprysku. Składają się z kilku wkładów filtracyjnych, z których każdy następny ma gęstszy układ oczek niż poprzedni.
Zamieszczona grafika przedstawia schemat filtrowania cieczy roboczej w opryskiwaczu. Kierunek przepływu cieczy roboczej oznaczono za pomocą zielonej strzałki. Na jej tle rozmieszczono pięć filtrów. Mają owalny kształt. Wewnątrz umieszczona została siatka. Filtry różnią się gęstością układu oczek. Zgodnie z kierunkiem przepływu cieczy, filtr o najmniejszej gęstości rozmieszczenia oczek znajduje się na samym początku układu, natomiast ten o największym zagęszczeniu oczek usytuowany jest na jego końcu. Pierwszym elementem układu filtrowania cieczy roboczej w opryskiwaczu jest sito wlewowe. Zalecana wielkość oczka siatki to około sześć dziesiątych milimetra (od dwudziestu do trzydziestu mesz). Drugim elementem jest filtr ssący. Zalecana wielkość oczka siatki to od sześciu dziesiątych do trzech dziesiątych milimetra (od trzydziestu do pięćdziesięciu mesz). Trzecim elementem jest filtr ciśnieniowy główny. Zalecana wielkość oczka siatki to od trzech dziesiątych do piętnastu setnych milimetra (od pięćdziesięciu do stu mesz). Czwartym elementem jest filtr ciśnieniowy sekcyjny. Zalecana wielkość oczka siatki to od trzech dziesiątych do piętnastu setnych milimetra (od pięćdziesięciu do stu mesz). Piątym elementem jest filtr indywidualny. Zalecana wielkość oczka siatki to od trzech dziesiątych do około ośmiu tysięcznych milimetra (od pięćdziesięciu do dwustu mesz).
Mesz to termin określający liczbę oczek siatki przypadających na cal bieżący sita.
Mieszadło. Element budowy zbiornika zapobiegający rozwarstwieniu cieczy. Jest odpowiedzialny również za utrzymanie stałego stężenia cieczy roboczej.
Zawór sterująco-rozdzielający. Utrzymuje stałe ciśnienie robocze, a tym samym stały przepływ cieczy z pompy do rozpylaczy. W jego skład wchodzą: zawór regulacyjny, zawór główny (przelewowy), zawory sekcyjne i zawory kompensacyjne.
Manometr. Wskazuje ciśnienie cieczy użytkowej.
Przystawka wentylatora. Strumień powietrza wytwarzany jest w przystawce wentylatorowej zbudowanej z przekładni zębatej lub pasowej, wirnika oraz obudowy wraz z kierownicami strumienia powietrza. Wydajność wentylatora zależy od średnicy i prędkości obrotowej wirnika.
Inne wyposażenie: urządzenia płuczące, znaczniki pianowe, komputery pokładowe.
Belka opryskowa z rozpylaczami. Lekki, ale sztywny element, na którym montowane są zawiasowo sekcje rozpylające. Długość belki powinna stanowić wielokrotność szerokości roboczej siewnika. Układ zawieszenia i samopoziomowania belki powinien zapewniać: równoległe położenie belki względem opryskiwanej powierzchni, oraz regulację wysokości położenia rozpylaczy. Rozpylacze. Rozpylacze pozwalają uzyskać różnej wielkości krople i różnego rodzaju opryski.
Punkt drugi. Schemat budowy opryskiwacza sadowniczego.
W skład opryskiwacza sadowniczego wchodzą: panel sterowania, czujnik prędkości, filtr, pompa, czujnik ciśnienia (manometr), zawory sekwencyjne, przepływomierz, zawór regulacyjny, zawór główny, sekcje rozpylaczy.
Punkt trzeci. Schemat budowy opryskiwacza polowego.
W skład opryskiwacza polowego wchodzą: zawór nadmiarowo-regulacyjny, elektryczne zawory kulowe, złącze do manometru, filtr liniowy, zawór zamykający wypływ ze zbiornika, pompa przeponowa, zawór dławiący ciśnienie w dyszach mieszadła, linia mieszania, mieszadło strumieniowe, linia obejścia-powrotu.
Punkt czwarty. Problemy.
Pierwszym problemem, który może wystąpić jest wyciek cieczy z opryskiwacza. Pierwsza przyczyna. Filtry - zużycie, pęknięta obudowa. Druga przyczyna. Manometr – brak uszczelnienia, nieprawidłowy gwint. Trzecia przyczyna. Pompa – pęknięcie lub zużycie pompy. Czwarta przyczyna. Przewody cieczowe – złe ułożenie. Piąta przyczyna. Pokrywa zbiornika – nieszczelne dopasowanie. Szósta przyczyna. Połączenia węży ciśnieniowych – nieszczelne dopasowanie. Siódma przyczyna. Uszczelki rozpylaczy – brak, zużycie lub pęknięte korpusy. Ósma przyczyna. Zawory przeciwkroplowe – brak lub niesprawność. Dziewiąta przyczyna. Zbiornik – mechaniczne uszkodzenie, pęknięcie.
Drugim problemem, który może wystąpić jest nieprawidłowy oprysk. Pierwsza przyczyna. Usterka manometru – nieokreślony wydatek cieczy. Druga przyczyna. Źle pracujące mieszadło – nierównomierne wymieszanie cieczy. Trzecia przyczyna. Zakłócenia układu stabilizacji belki – lokalne zmiany naniesienia. Czwarta przyczyna. Niesprawny układ zaworów kompensacyjnych – wzrosty lub spadki ciśnienia w sekcjach. Piąta przyczyna. Uszkodzona pompa – nierównomierna praca, zmniejszony wydatek cieczy. Szósta przyczyna. Zanieczyszczone filtry – utrudniony przepływ cieczy. Siódma przyczyna. Niesprawne zawory sekcyjne – brak kontroli wyłączania sekcji. Ósma przyczyna. Niesprawne zawory regulacyjne – nierównomierny lub błędny wydatek cieczy. Dziewiąta przyczyna. Zużycie, uszkodzenie lub zapchanie rozpylaczy – pogorszenie rozkładu i zmiany wydatku cieczy.