E‑BOOK – Dokumentacja techniczno‑technologiczna włókienniczych wyrobów dziewiarskich

RNiQuuL4Z7aHr

Grafika przedstawia okładkę e‑booka. W górnej części zdjęcie trzech fragmentów dzianin ażurowych w kolorze czarnym, czerwonym i białym. Poniżej tytuł: Dokumentacja techniczno‑technologiczna włókienniczych wyrobów dziewiarskich. Opracowanie dla kwalifikacji MOD.14. Nadzorowanie procesów wytwarzania i wykończania wyrobów włókienniczych wyodrębnionej w zawodzie technik włókiennik - 311932. Artur Pacholski. Konsultacja merytoryczna: Edyta Cyganek.

E‑book Dokumentacja techniczno‑technologiczna włókienniczych wyrobów dziewiarskich

SPIS TREŚCI

Podstawy systemu zarządzania jakością wyrobów dziewiarskich oraz normalizacja w zakresie wytwarzania i wykończania dzianin wytwarzanych metodą szydełkowania rządkowegoPodstawy systemu zarządzania jakością wyrobów dziewiarskich oraz normalizacja w zakresie wytwarzania i wykończania dzianin wytwarzanych metodą szydełkowania rządkowego
Kontrola jakości wyrobów dziewiarskich wytwarzanych na szydełkarkachKontrola jakości wyrobów dziewiarskich wytwarzanych na szydełkarkach
Charakterystyka maszyn i urządzeń włókienniczych wytwarzających dzianiny rządkoweCharakterystyka maszyn i urządzeń włókienniczych wytwarzających dzianiny rządkowe
Netografia i bibliografiaNetografia i bibliografia
Powiązane materiały multimedialnePowiązane materiały multimedialne

1. Podstawy systemu zarządzania jakością wyrobów dziewiarskich oraz normalizacja w zakresie wytwarzania i wykończania dzianin wytwarzanych metodą szydełkowania rządkowego

Dokumentacja wyrobu wprowadzanego do produkcji jest aktem normatywnym przedstawiającym sposób jego wykonania. Celem opracowania dokumentacji jest przygotowanie wytycznych do prowadzenia procesu technologicznego we wszystkich jego fazach. Dokumentacja wyrobu dziewiarskiego składa się z części techniczno‑technologicznej i ekonomiczno‑handlowej.

Dokumentacja techniczno‑technologiczna dzianiny zawiera następujące informacje:

nazwę lub symbol dzianiny,
parametry przędzy:
- - skład procentowy,
- - masa liniowa,
parametry dzianiny surowej:
- - ścisłość rządkowa,
- - ścisłość kolumienkowa,
- - wrobienie przędzy w dzianinie,
- - odpady i zaniki, szerokość dzianiny,
- - masa liniowa dzianiny,
- - splot,
- - masa metra kwadratowego dzianiny,
parametry maszyny dziewiarskiej,
procesy wykończenia (opis poszczególnych operacji wykończalniczych, typ maszyny na której była dana operacja wykonana),
parametry dzianiny wykończonej:
- - szerokość,
- - ścisłość rządkowa,
- - ścisłość kolumienkowa,
- - masa liniowa,
- - masa powierzchniowa,
- - wytrzymałość na przebicie kulką,
- - zmiany wymiarów po praniu wodnym,
- - grubość,
- - odporności wybarwień,
przepis prania i konserwacji,
próbkę dzianiny.

Przy produkcji dzianin półodpasowanych podaje się dodatkowo informacje technologiczne dotyczące procesu dziania, np. długość odcinków dzianiny na poszczególne elementy wyrobu i liczbę igieł włączanych do pracy.

Przy produkcji dzianin odpasowanych podaje się dodatkowo informacje technologiczne dotyczące liczby igieł włączanych do pracy i wyłączanych na poszczególnych częściach wyrobu.

W przepisach technologiczno‑organizacyjnych określa się:

zestawienie operacji technologicznych,
normy czasu pracy,
zestawienie maszyn i urządzeń pomocniczych,

Dokumentacja ekonomiczno‑handlowa jest sporządzana w celu ustalenia ceny wyrobu i pełni funkcję informatora o kosztach wytwarzania dzianiny.

Do elementów składowych dokumentacji należą:

kalkulacja norm zużycia materiałów podstawowych oraz pomocniczych potrzebnych do produkcji wyrobu,
ceny jednostkowe materiałów podstawowych i pomocniczych,
koszty obróbki dzianiny wykonywane u kontrahentów,
koszty wynikające z norm pracy poszczególnych faz produkcji dzianiny,
normatywny współczynnik jakości wyrobu,
ogólny koszt wytworzenia.

Obliczanie parametrów dzianiny

Obliczanie masy powierzchniowej dzianiny

Masę powierzchniową dzianiny obliczamy na podstawie wzoru:

M_{p} = \frac{M_{p r}}{l \cdot b} \cdot 10^{6} [\frac{g}{^{m^{2}}}]

M Indeks dolny pr Indeks dolny koniec– masa ważonej próbki wyrażona w gramach,

l - długość próbki dzianiny wyrażona w mm,

b – szerokość próbki dzianiny wyrażona w mm.

Ścisłość rządkowa i kolumienkowa

Ścisłość rządkowa dzianiny oznaczana symbolem PIndeks dolny r Indeks dolny koniec to liczba rządków w jednostce długości.

Ścisłość kolumienkowa dzianiny oznaczana symbolem PIndeks dolny k Indeks dolny koniec to liczba kolumienek w jednostce długości.

Jako jednostkę długości najczęściej przyjmuje się 100 mm.

W praktyce wyznaczenie ścisłości rządkowej i kolumienkowej polega na przeliczeniu oczek w rządku i kolumience na 100 mm. W przypadku dzianin o splocie lewoprawym ścisłości wyznacza się po jednej stronie dzianiny. Przy wyznaczaniu tych parametrów dla dzianin dwuprawych wzorzystych należy przeliczać oczka po obu stronach, ponieważ liczba oczek dla każdej ze stron może być różna.

Wymiary płaskie oczek

Szerokość kolumienek oczek obliczamy na podstawie wzoru:

A = \frac{100}{P_{k}}

PIndeks dolny K – Indeks dolny koniecoznacza ścisłość kolumienkową

Wysokość rządków oczek obliczamy na podstawie wzoru:

B = \frac{100}{P_{r}}

PIndeks dolny r – oznacza ścisłość rządkową

Współczynnik kształtu oczka

Współczynnik kształtu oczka określa stosunek wysokości rządka oczek do szerokości kolumienki lub stosunek ścisłości kolumienkowej do ścisłości rządkowej:

k = \frac{B}{A} = \frac{P_{k}}{P_{r}}

A – szerokość kolumienki oczek,

B- wysokość rządka oczek,

PIndeks dolny k – ścisłość kolumienkowa,

PIndeks dolny r Indeks dolny koniec– ścisłość rządkowa.

Wrobienie rządkowe

Wrobienie rządkowe określa stosunek długości wrobionej w rządek nitki do długości uzyskanego rządka. W odniesieniu do jednego oczka jest to stosunek długości nitki w oczku do szerokości uzyskanej kolumienki.

W_{r} = \frac{l}{A}

l – długość nitki w oczku,

A – szerokość kolumienki oczek.

Wrobienie kolumienkowe

Wrobienie kolumienkowe określa stosunek długości wrobionej w kolumienkę nitki do długości uzyskanej kolumienki lub stosunek nitki w oczku do wysokości uzyskanego rządka oczek.

W_{k} = \frac{l}{B}

l – długość nitki w oczku,

B – wysokość rządka oczek.

Masa powierzchniowa dzianiny

Dla dzianin gładkich rządkowych o splocie lewoprawym masę 1 mIndeks górny 2 Indeks górny koniecmożna obliczyć ze wzoru:

G_{m^{2}} = 10^{- 4} \cdot T t \cdot l \cdot P_{r} \cdot P_{k} [\frac{g}{m^{2}}]

Tt – masa liniowa nitki w mg/m,

l – długość nitki w oczku w mm,

PIndeks dolny k – ścisłość kolumienkowa,

PIndeks dolny r Indeks dolny koniec– ścisłość rządkowa.

Dla dzianin o splotach podstawowych: dwuprawym, interlokowym i dwulewym masę 1 mIndeks górny 2 Indeks górny koniecobliczamy ze wzoru:

G_{m^{2}} = 10^{- 4} \cdot T t \cdot l \cdot P_{r} \cdot P_{k} \cdot 2 [\frac{g}{m^{2}}]

PIndeks dolny k PIndeks dolny r Indeks dolny koniec– liczba rządków i kolumienek na 100 mm wyznaczona po jednej stronie dzianiny. Masę oczek drugiej strony dzianiny uwzględnia współczynnik 2.

W dzianinach o splocie dwulewym ścisłość rządkową do powyższego wzoru wyznacza się po jednej stronie dzianiny, licząc rządki po lewej stronie.

Dla dzianin wzorzystych obliczanie masy powierzchniowej jest zależne od ich budowy.

Surowce stosowane do produkcji dzianin

Klasyfikacja dzianin według surowców:

bawełniane,
bawełnopodobne,
wełniane,
wełnopodobne,
z ciągłych włókien sztucznych,
z ciągłych włókien syntetycznych,
z nitek teksturowanych,
z nitek mieszankowych.

Asortymenty wyrobów dziewiarskich:

odzieżowe - do tej grupy wyrobów należą: płaszcze, futra, żakiety, garsonki, spódnice, spodnie, golfy, ubrania sportowe, marynarki,
bieliźniane - do tej grupy należą: koszule, piżamy, podkoszulki, spodenki,
galanteryjne - do tej grupy należą: biustonosze, szaliki, krawaty, rękawiczki, getry,
pończosznicze - do tej grupy należą: skarpetki, rajstopy, pończochy,
dekoracyjne i obiciowe - do tej grupy należą: serwety, narzuty, obicia meblowe,
pasmanteryjne - do tej grupy należą: koronki, lamówki,
techniczne i specjalne.

Przykładowe dzianiny metrażowe:

R16GiNy1XGh6A

Zdjęcie przedstawia trzy fragmenty ażurowych materiałów w kolorach białym i czerwonym. — Dzianina ażurowa o składzie 100% poliester, o szerokości 1,55 m, masie powierzchniowej 185 g/m²

RPUF3lHZgfmPW

Zdjęcie przedstawia zbliżenie na kilka fragmentów ułożonych obok siebie kolorowych materiałów z wyszytym na nich wzorem w innym odcieniu tego samego koloru, co materiał. — Dzianina wzorzysta o składzie 100% poliester, o szerokości 1,45 m, masie powierzchniowej 210 g/m²

RowwQbtVMujNh

Zdjęcie przedstawia czerwony materiał w nieregularny wzór złożony z czarnych i niebieskich plam. — Dzianina wzorzysta, kostiumowa, bistor z anilaną o % składzie surowcowym: Bistor Td 150, 20% kolor bordowy; Bistor Td 150, 22% kolor czarny; Bistor Td 150, 33% kolor czerwony; Anilana Nm 40, 25% kolor chabrowy. Maszyna dziewiarska: Bentley 14 RJ, Nu 18A, średnica cylindra 30’’, I – liczba igieł 1728, liczba obszarów pracy 48, liczba rządków na jeden obrót 12, rodzaj splotu – żakardowy czterokolorowy, sposób barwienia: w nitce, ścisłość dziania na 100 mm: Pk, – 104 oczka, Pr – 86 oczek.

R1NIUzTdg4E2u

Zdjęcie przedstawia materiał w biało‑niebieski wzór. — Dzianina wzorzysta, kostiumowa – Crimplene składzie surowcowym: Crimplene Td 150, 41% kolor granatowy; Crimplene Td 150, 26% kolor chabrowy; Crimplene Td 150, 33% kolor biały. Maszyna dziewiarska: Bentley 14 RJ, Nu 22A, średnica cylindra 30’’, I – liczba igieł 2016, liczba obszarów pracy 48, liczba rządków na jeden obrót 16, rodzaj splotu – żakardowy trzykolorowy, sposób barwienia: w nitce, ścisłość dziania na 100 mm: Pk, – 114 oczek, Pr – 83 oczka.

Przykładowa karta technologiczna dzianiny metrażowej z szydełkarki cylindrycznej

RL5ftUcIegRK5

Zdjęcie przedstawia kartę technologiczną w formie tabeli z wieloma kolumnami i wierszami. Niektóre pola są zaznaczone kolorem. — Źródło: Dokument udostępniony przez firmę BOWI STYL w Łodzi.

R1KJHHo0NMCqW

Plik DOCX o rozmiarze 21.04 KB w języku polskim

Wyniki badań laboratoryjnych / Laboratory test record

Artykuł / nr maszyny dziewiarskiej (Article, knitting machine nr)………………	……………………………..	Nr wsadu (Batch nr) ………………..
Skład surowcowy Fibre content	62% cotton 38% PET	Nr Rolki Roll no ……..

Lp.	Badany parametr Tested property			Jednostka Unit	Częstotliwość Frequency	Wymaganie Requirement/tolerance	Wynik Result	Ocena Verification OK / NOK
1	Szerokość robocza Usable width			cm	1 x partię prod.	230 ≥ 0% (≥ 230)
2	Kolor – porównanie z próbką referencyjną Metameric failure (colour deviation from the reference sample)				1 x partię prod.	Zgodny z referencją
3	Zapach Odour				1 x partię prod.	Bez nienaturalnego zapachu
4	Skos Overall skew			%	1 x miesiąc	Max 4%
5	Łuk Bow			%	1 x miesiąc	Max 2%
6	Gramatura Mass per unit area			g/m²	1 x partię prod.	190+10/-5% (180,5÷209)
7	Zmiana wymiarów po praniu Dimensional change after washing 60C	Kolumienki wales		%	1 x partię prod.	±5%
7		Rządki courses		%	1 x partię prod.	±5%
8	pH			stopień	1 x partię prod.	4,0 ÷7,5
9	Pilling Obciążenie 155g Loading weight 155g		2000 cykli	stopień	Po zmianie przędzy	Min 3
10	Abrazja Abrasion resistance‑thread breakage		10 000 suwów		Po zmianie przędzy	Min 10 000
11	Ścisłości Density		Kolumienki wales		Po zmianie przędzy	11‑12,5 +10/-5% (10,45 ÷ 13,75)
11	Ścisłości Density		Rządki courses		Po zmianie przędzy	9,2‑10,7 +10/-5% (8,74÷11,77)
12	Rozciąganie Un‑recovered elasticity		Kolumienki wales		Po zmianie przędzy	Medium < 4,6%
12	Rozciąganie Un‑recovered elasticity		Rządki courses		Po zmianie przędzy	Medium < 4,6%

Ustawienia suszarko‑stabilizerki Stentering proces settings

Szerokość Width	cm
Temperatura Temperature	°C
Prędkość Speed	m/min
Naddanie feeding ratio	%

Uwagi

Data i podpis laboranta Date and signature: ………………………………

Indeks górny Dokument udostępniony przez firmę BOWI STYL w Łodzi Indeks górny koniec

Wykańczanie dzianin

Po procesie wytwarzania dzianiny na szydełkarkach, dzianina jest wykańczana zgodnie z zaplanowanym procesem technologicznym, który obejmuje następujące etapy:

przeglądanie na przeglądarce w celu ustalenia jakości wyrobu,
taflowanie i zszywanie końców sztuk,
pranie, w którym usuwa się zabrudzenia pochodzące z procesów technologicznych,
wirowanie,
falowanie,
barwienie, jeżeli nie były barwione nitki,
obróbka chemiczna po barwieniu,
wirowanie,
taflowanie,
uszlachetnianie chemiczne,
suszenie i stabilizacja końcowa,
przeglądanie i klasyfikacja końcowa,
wycinanie błędów,
etykietowanie,
plombowanie,
pakowanie.

Przykładowy proces wykańczania dzianiny wykonanej z nitek białych:

falowanie i zszywanie sztuk,
pranie w pralnicy szerokościowej,

I przedział temperaturowy – 80Indeks górny 0C,

II przedział temperaturowy – 60Indeks górny 0C,

III przedział temperaturowy – 40Indeks górny 0C,

czas prania 18 m/min,

stopień odżęcia 40%,

suszenie wstępne i stabilizacja,

suszenie w temperaturze 140Indeks górny 0C,

wstępna stabilizacja w temperaturze 175Indeks górny 0C,

czas trwania – 30 s,

barwienie w aparatach ciśnieniowych,

zakres temperatury od 40Indeks górny 0C do 130Indeks górny 0C,

czas barwienia – 210 min,

nanoszenie preparacji zmiękczającej,
końcowa stabilizacja

suszenie 130Indeks górny 0C,

zakres temperatury od 165Indeks górny 0C do 175Indeks górny 0C,

czas trwania – 30 s.

brakowanie i nawijanie na tuleje,
pakowanie.

RmI9fuG34WIe2

Grafika przedstawia przykładową kartę warunków wykończenia dzianiny. Symbol dzianiny: 95 233. Barwiona w dzianinie. Załącznik 3 P 437.IX. WARUNKI TECHNICZNO‑TECHNOLOGICZNE WYKOŃCZENIA DZIANIN.Dzianina surowaSzerokość: przed aklimatyzacją 179 po aklimatyzacji 175 centymetrów; plus/minus 5 centymetrów.Masa powierzchniowa: 283.Masa liniowa: 499.ŚcisłośćLiczba rządków: 95.Liczba kolumienek: 115.Kurczliwość naturalna.Wzdłuż rządków: -14,0.Wzdłuż kolumienek: -14,0.Rozcinanie dzianiny na przeglądarce Domisse.Detaszowanie plam.Nazwa środkaStężenie w gramach na litr.Inne operacje przygotowawcze: taflowanie, zszywanie końców, sztuk na styk.PranieFirma i typ pralnicy: pralnica szerokościowo ARTOS.Nazwa środków piorących: Rokafenol N8 + Pretopon G.Zużycie środków piorących: 1,0 + 0,5.Temperatura prania i namydlania: 60.Pierwszy przedział: 80.Drugi przedział: 60.Trzeci przedział: 40.Czas/szybkość prania: 18 metrów na minutę.Stopień odżęcia: 40.WirowanieRodzaj wirówkiCzas wirowaniaStopień odżęcia. — Przykładowa karta warunków wykończania dzianiny

RV3QLG8bGljXk

Grafika przedstawia drugą stronę przykładowej karty warunków wykończenia dzianiny. TaflowanieSuszenie i wstępna stabilizacjaFirma i typ stabilizatora: suszarkostabilizator ARTOS.Szerokość dzianiny przed suszeniem: 174‑178 centymetrów.Szerokość ramy na wejściu: 180 centymetrów.Szerokość ramy na wyjściu: 180 centymetrów.Szerokość całkowita dzianiny: 177 centymetrów.Szerokość dzianiny między igłami: 175 centymetrów.Naddawanie liniowe: -2%.Odbiór dzianiny: +1%.Temperatura suszenia: 140 stopni Celsjusza.Temperatura stabilizacji: 175 stopni Celsjusza.Czas stabilizacji: 30 sekund.BarwienieFirma i typ barwiarki: ciśnieniowa jambo jet.Grupa barwników: zawiesinowe.Obróbka chemiczna po barwieniu.Rodzaj obróbki: redukcja - kolory średnie i ciemne.Skład kąpieli: Zg/l hydrosulfit, 4 mililitry na litr, ług sodowy 38 stopni Celsjusza.Temperatura obróbki: 0,5 Rokafenol N8 10 stopni Celsjusza.Czas obróbki: 20 minut.WirowanieRodzaj wirówkiCzas wirowaniaStopień odżęciaTaflowanieUszlachetnienie chemiczneRodzaj uszlachetnienia chemicznego: apretura zmiękczająca.Firma i typ maszyny: ARTOS.Skład kąpieli: Marwelan lag Ceramm.Ilość środka: 1,0 grama na litr.pH kąpieli: 5,5.Temperatura napawania: 40 stopni Celsjusza.Czas obróbki lub szybkość: 18 metrów na minutę.Stopień odżęcia: 60%.

Rs5UE88xeRENk

Grafika przedstawia trzecią stronę przykładowej karty warunków wykończenia dzianiny. Suszenie i wstępna stabilizacjaFirma i typ stabilizatora: suszarkostabilizator ARTOS.Szerokość dzianiny przed suszeniem: 155‑162 centymetry.Szerokość ramy na wejściu: 165 centymetrów.Szerokość ramy na wyjściu: 165 centymetrów.Szerokość całkowita dzianiny: 162 centymetry.Szerokość dzianiny między igłami: 160 centymetrów.Naddawanie liniowe: -1%.Odbiór dzianiny: +5%.Temperatura suszenia: 140 stopni Celsjusza.Temperatura stabilizacji: 175 stopni Celsjusza.Czas obróbki: 30 sekund.Przygotowanie do drukuDrukowanieMetoda drukuRodzaj maszynyGrupa barwników</liObróbka końcowaInne operacje wykończalniczeInne operacje wykończalnicze: 5 pranie, 8 suszenie i stabilizacja, 9 barwienie, 10 redukcja, 13 uszlachetnianie chemiczne, 14 suszenie i stabilizacja końcowa, odbiór na tulei.

R1WA20wh3ZpXp

Grafika przedstawia czwartą stronę przykładowej karty warunków wykończenia dzianiny. operacje końcowe: przeglądanie i klasyfikacja końcowa, wycinanie błędów, etykietowanie, plombowanie, pakowanie.Przygotowanie do drukuSzerokość minimalna: 155 centymetrów.Masa powierzchniowa: 285 gramów na metr kwadratowy, plus minus 10%.Masa liniowa: 465 gramów na metr kwadratowy.ŚcisłośćLiczba rządków: 94, plus minus 5%.Liczba kolumienek: 112, plus minus 5%.Miejsce na podpisy technologa oraz kierownika technologa.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

3. Kontrola jakości wyrobów dziewiarskich wytwarzanych na szydełkarkach

Klasyfikacja wyrobów gotowych

Wyroby dziewiarskie są klasyfikowane według:

PN‑72/P‑06723 Wyroby dziewiarskie. Stopnie jakości,
PN 72/P -06724 Wyroby dziewiarskie z przędz kędzierzawionych. Stopnie Jakości,
PN‑75/P‑84001 Dzianiny i wyroby dziane. Błędy.

Rozróżnia się dwa stopnie jakości wyrobów w zależności od następujących parametrów:

zgodność wyrobów z dokumentacją i wzorcem,
wielkość i liczba błędów,
wielkość odchyleń od wymiarów liniowych oraz różnic wymiarów między częściami składowymi wyrobu,
odporność wybarwień,
odchylenie liczby rządków i kolumienek oczek.

Dokonując klasyfikacji jakościowej wyrobów, należy przestrzegać określonych zasad:

przy wykorzystaniu metody organoleptycznej oceny wzrokowej należy dokonywać przy odbitym świetle na prawej stronie wyrobu, który jest swobodnie rozłożony na stole o jasnej i gładkiej powierzchni,
plamy, zbrudzenia i cery należy mierzyć w najszerszym miejscu,
przy ocenie jakości nie bierze się pod uwagę błędów, które występują w zakrytych, naprawionych trwale częściach,
błędy wymienione w normie nie mogą występować więcej niż dwukrotnie w jakościach pierwszej i drugiej,
w wyrobach wieloczęściowych, w przypadku stwierdzenia w poszczególnych częściach różnych stopni jakości, cały wyrób należy zaliczyć do niższej jakości,
do obrotu handlowego nie można dopuszczać wyrobów z dziurami i spuszczonymi oczkami.

R1bdWPZUHP4IP

Grafika przedstawia tabelę z błędami jakościowymi wyrobów odpasowanych. Składa się z pięciu kolumn i czternastu wierszy oraz nagłówka. W nagłówku wyszczególnione są: liczba porządkowa, jednostka, dopuszczalne błędy dla poszczególnych jakości: pierwsza jakość i druga jakość.Odchylenia w ścisłości, jednostka: sztuki, dopuszczalne błędy w pierwszej jakości zgodnie z warunkami technicznymi; dopuszczalne błędy w drugiej jakości: dopuszczalne odchylenia plus minus 5%.Odchylenia od zasadniczych wymiarów liniowych; dopuszczalne błędy w pierwszej jakości zgodnie z warunkami technicznymi; dopuszczalne błędy w drugiej jakości: poza granicami tolerancji przy długościach o szerokościach wyrobu do 50 centymetrów plus minus 2 centymetry, do 100 centymetrów plus minus 3 centymetry, powyżej 101 centymetrów plus minus 4 centymetry..Odcienie; dopuszczalne błędy w pierwszej jakości: niedopuszczalne; dopuszczalne błędy w drugiej jakości: wyraźne w elemencie wyrobu lecz nie rażące.Spuszczenie oczka z jednej igły; dopuszczalne błędy w pierwszej jakości: jedna kolumienka do 20 milimetrów; dopuszczalne błędy w drugiej jakości: dwie kolumienki do 30 milimetrów każda.Spuszczenie oczka z dwóch igieł; dopuszczalne błędy w pierwszej jakości: niedopuszczalne; dopuszczalne błędy w drugiej jakości: jedno miejsce na 20 milimetrów.Niewłaściwie rozpoczęty ściągacz; dopuszczalne błędy w pierwszej jakości: niedopuszczalne; dopuszczalne błędy w drugiej jakości: dopuszczalne.Dziurki w miejscu przejścia ze ściągacza na wiązanie zasadnicze; dopuszczalne błędy w pierwszej jakości: niedopuszczalne; dopuszczalne błędy w drugiej jakości: dopuszczalne.Zniekształcone oczka (nabrane i naderwane); dopuszczalne błędy w pierwszej jakości: niedopuszczalne; dopuszczalne błędy w drugiej jakości: zgrupowane w dwóch kolumienkach.Nie nabranie podwójnych oczek przy wiązaniu perlistym; dopuszczalne błędy w pierwszej jakości: niedopuszczalne; dopuszczalne błędy w drugiej jakości: 6 oczek.Pasy podłużne; dopuszczalne błędy w pierwszej jakości: niedopuszczalne; dopuszczalne błędy w drugiej jakości: 3 kolumienki.Poszarpane brzegi; dopuszczalne błędy w pierwszej jakości: niedopuszczalne; dopuszczalne błędy w drugiej jakości: do dwóch miejsc o szerokości do 5 igieł z jednego brzegu w każdym elemencie wyrobu.Pocienienia lub zgrubienia występujące w wyrobie; dopuszczalne błędy w pierwszej jakości: jedno miejsce nie rażące, żebrowatość w wyrobie do 30 milimetrów długości, żebrowatość rządku; dopuszczalne błędy w drugiej jakości: dwa miejsca w wyrobie o łącznej długości do 80 milimetrów w rządku.Żebrowatość; dopuszczalne błędy w pierwszej jakości: niedopuszczalne; dopuszczalne błędy w drugiej jakości: wyraźna, równomiernie rozłożona na całej powierzchni wyrobu.Błędy wzoru:przez niewłaściwe przesunięcie kraty żakardowej; dopuszczalne błędy w pierwszej jakości: niedopuszczalne; dopuszczalne błędy w drugiej jakości: niedopuszczalne.Przez niewłaściwe przesunięcie łożysk; dopuszczalne błędy w pierwszej jakości: niedopuszczalne; dopuszczalne błędy w drugiej jakości: jedno miejsce na całej szerokości dzianiny z wyjątkiem przodu.Przez niewłaściwą pracę podpychaczy; dopuszczalne błędy w pierwszej jakości: niedopuszczalne; dopuszczalne błędy w drugiej jakości: dwa miejsca o długości do 20 milimetrów każde, występujące w kolumience lub rozrzucone w szerokości dzianiny lecz 10 milimetrów od brzegu wyrobu.Przez odchylenia w wysokości pasków; dopuszczalne błędy w pierwszej jakości: niedopuszczalne; dopuszczalne błędy w drugiej jakości: w trzech paskach do wysokości 5 milimetrów. — Tabela przedstawia błędy jakościowe wyrobów odpasowanych

Błędy w procesie dziania

Błędy w procesie dziania mogą wynikać ze złej jakości surowca, nieprawidłowo pracującej maszyny dziewiarskiej lub z winy operatora maszyny.

Do błędów wynikających ze złej jakości surowca możemy zaliczyć:

poprzeczne zgrubienia i pocienienia wynikające z dużej nierównomierności grubości nitek,
poprzeczne prążki wywołane złym doborem grubości nitek,
źle wybarwione nitki i nitki o różnych odcieniach, które powodują powstanie pasów w dzianinie,
cętki i odcinki o odmiennym wyglądzie spowodowane wrobieniem nitek zabrudzonych,
zrzucone oczka, które mogą powstawać w wyniku występowania zgrubień i węzłów lub zmian naprężenia nitek,
dziury, które mogą być spowodowane pękaniem nitek o małej wytrzymałości.

Błędy wywołane nieprawidłową pracą maszyny:

oczka nabrane,
spuszczone oczka,
oczka „nadgryzione”,
dziury z przeciętych nitek w oczku,
oczka nierówne,
złe pokrycie przy splotach platerowanych.

Powyższe błędy mogą być wynikiem uszkodzonych igieł dziewiarskich. Innym rodzajem błędu są oczka nabrane i dziury, które powstały w wyniku nieprawidłowego ustawienia zamków i urządzeń odbierających dzianinę oraz urządzeń podających nitki.

Błędy powstające w wyniku nieprawidłowej pracy operatora maszyny dziewiarskiej:

nierówne rządki oczek, błąd wynikający ze złego ustawienia kształtek spychających w zamkach szydełkarki,
nierówne, zniekształcone oczka powstające w wyniku nie usunięcia uszkodzonej igły,
dziury występujące okresowo w wyniku źle ustawionego wodzika,
zabrudzenia nitek wynikające z zanieczyszczenia maszyny smarami,
wrobione pęczki włókien, powstające na niewyczyszczonej maszynie,
błędy w raportach wzorów wynikające ze złego ustawienia urządzeń programujących prace igieł.

RsbgwwolzrJed

Grafika przedstawia pierwszą stronę Polskich Norm dotyczących błędów w dzianinach i wyrobach dzianych. W górnej części sygnatura: UKD 677.064.001.4. Poniżej ramka z tytułem, godłem, nazwą Polski Komitet Normalizacji i Miar, symbolem normy: PN‑75 P‑84001. Grupa katalogowa 11 40. Następnie tytuł dokumentu w języku angielskim, francuskim oraz rosyjskim.Treść zasadnicza:Przedmiot normy. Przedmiotem normy są błędy naruszające wygląd zewnętrzny dzianin i wyrobów dzianych wytwarzanych z różnych rodzajów surowca, o różnym przeznaczeniu użytkowym.Symbole błędów. Symbolem błędów jest indeks czterocyfrowy, w którym dwie pierwsze cyfry określają zasadniczą nazwę błędu, a dwie następne cyfry uzupełniającą nazwę błędu przyporządkowaną do nazwy zasadniczej. W przypadku gdy dla określonego błędu nie występuje nazwa uzupełniająca symbol zasadniczy nazwy błędu (dwucyfrowy) należy uzupełnić dwoma zerami.Przykład oznaczeń indeksowycha) Nieprawidłowy druk (34), rozpryski (03) — 3403, b) Spuszczone oczka (05), bez nazwy uzupełniającej (00) - 0500.Błędy wg tablicy na str. 2‑32.KONIECINFORMACJE DODATKOWEInstytucja opracowująca normę - Centralne Laboratorium Dziewiarstwa, Łódź.Istotne zmiany W stosunku do PN‑65/P‑84001, PN‑67/P‑84252 i BN‑64/7580‑08a) ujęto w jednej normie i ujednolicono nazwy błędów występujących w dzianinach, wyrobach dziewiarskich i pończoszniczych,b) wprowadzono błędy procesu wykończalniczego i szycia,c) wprowadzono czterocyfrowy symbol błędów, w którym dwie pierwsze cyfry określają zasadniczą nazwę błędu, a trzecia cyfra uzupełniającą nazwę błędu.Zalecenia międzynarodoweRWPG PC 4569‑74 Materiały tekstylne. Wady dzianin i wyrobów. Warunki i definicje.Autor projektu normy - Danuta Trusińska - Centralne Laboratorium Dziewiarstwa, Łódź.W dolnej części strony ramka z tekstem: Zgłoszona przez Ministerstwo Przemysłu Lekkiego. Ustanowiona przez Polski Komitet Normalizacji i Miar dnia 11 marca 1975 roku jako norma obowiązująca w zakresie produkcji i obrotu od dnia 1 stycznia 1976 roku (Dziennik Normalizacji i Miar numer 10/1975 pozycja 35). Przedruk dozwolony tylko za zgodą Polskiego Komitetu Normalizacji i Miar.Poniżej informacje o wydawnictwie, nakładzie, druku oraz cenie. — Polska Norma PN -75/P‑84001 zawiera błędy dzianin i wyrobów dzianych

RCRsoqVg7YcSE

Grafika przedstawia drugą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Zgrubienia rządkowe: odcinki przędzy o zwiększonym przekroju poprzecznym wyrobione w rządek.Zgrubienia kolumienkowe: odcinki przędzy o zwiększonym przekroju poprzecznym wrobione w dzianinę z jednej nitki osnowy.

RDSHq2NgP7UfV

Grafika przedstawia trzecią stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Zgrubienia kolumienkowe: odcinki przędzy o zwiększonym przekroju poprzecznym wyrobione w dzianinę z jednej nitki osnowy.Zgrubienia pęczki: jedno lub kilka skręconych elementarnych włókien lub przędzy, znajdujących się na powierzchni dzianiny.

RcStDU3pPzckt

Grafika przedstawia czwartą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Zgrubienia nalot: wyrobione odcinki przędzy, na których występują dodatkowe włókna o tej samej lub dodatkowej barwie.Pocieniania rządkowe: odcinki przędzy o zmniejszonym przekroju poprzecznym wyrobione w rządek.

R1FgLjyR82bXN

Grafika przedstawia piątą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Pocieniania rządkowe: odcinki przędzy o zmniejszonym przekroju poprzecznym wyrobione w rządek. Odcinki przędzy o zmniejszonym przekroju poprzecznym wrobione w dzianinę z jednej nitki osnowy.Pocieniania kolumienkowe: odcinek przędzy (gumowej bez oplotu) o zmniejszonym przekroju poprzecznym wrobiony w dzianinę z jednej nitki osnowy.

RN5DDzE0PpM6J

Grafika przedstawia szóstą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Nabrane oczka: oczka wydłużone, występujące pojedynczo lub grupowo.Naderwane oczka: oczka częściowo uszkodzone w dzianinie.

R1MJZACursfPc

Grafika przedstawia siódmą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Naderwane oczka: oczka częściowo uszkodzone w dzianinie.Spuszczone oczka: widoczne łączniki oczek.

RQh23lY8KtbYm

Grafika przedstawia ósmą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Nierównomierne oczka - kasza: grupa oczek wyraźnie różniąca się wielkością i kształtem.Nierównomierne oczka - poszerzone oczka: oczko wyraźnie różniące się wielkością i kształtem.Brak kolumienki: widoczne łączniki oczek.

RSD2YsldSJ1Vw

Grafika przedstawia dziewiątą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Brak kolumienki: oczka nieuformowane w jednej lub kilku kolumienkach.

RSfayqYzk0Lb3

Grafika przedstawia dziesiątą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Zryw nitki: brak nitki zasilającej w dzianinie rządkowej dwuprawej. Brak nitki zasilającej w dzianinie kolumienkowej.Kolce: końce zerwanej przędzy wystające na powierzchni dzianiny.

RCvqOaiC3YLLg

Grafika przedstawia jedenastą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Łączniki: luźne odcinki nie wyrobionej przędzy występujące na powierzchni dzianiny.Pętle: wystająca na powierzchni dzianiny przędza.Rózna ścisłość: widoczna niezamierzona zmiana ścisłości.

R1TDWr8awxBc6

Grafika przedstawia dwunastą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Kożuch: nawarstwienie oczek wzdłuż rządków.Zaciągnięcia: zaciągnięte oczka w jednym rządku lub kolumience.

R1QpDxiKARsF1

Grafika przedstawia trzynastą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Zaciągnięcia: zaciągnięte oczka w jednym rządku lub kolumience.Dziura: miejscowe przerwanie przędzy w rządkach i kolumienkach.Cera: ślad po naprawieniu dziury.

RpJWPkINxmYEf

Grafika przedstawia czternastą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Cera: ślad po naprawionych oczkach z zamocowaniem.Garby: wklęsłość lub wypukłość dzianiny występujące wzdłuż rządków lub kolumienek.

R1FwuhVTK5Hrr

Grafika przedstawia piętnastą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Brak podbicia: rządek lub kilka rządków oczek wypełnionych przędzą podbicia.Wadliwe podbicie: przesunięty raport podbicia.Przebicie podbicia: przędza podbicia widoczna na prawej stronie dzianiny.

RQ16vHghUyFEj

Grafika przedstawia szesnastą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Wadliwe pokrycie: oczka lub odcinki przędzy spodniej widoczne na prawej stronie dzianiny.Błąd wzoru osnowy: niezgodność wzoru z raportem splotu dzianiny.Błąd wzoru żakardowy: niezgodność splotu z raportem splotu dzianiny.

RVy8ynNwrTSAh

Grafika przedstawia siedemnastą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Błąd wzoru żakardowy: niezgodność splotu z raportem splotu dzianiny.Błąd wzoru reliefowy: spłaszczenie wypukłości wzoru w dzianinie.Wadliwe wzmocnienie: brak przędzy wzmacniającej.

R3y1x2934wjkC

Grafika przedstawia osiemnastą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Uszkodzony brzeg dzianiny: zerwane oczka brzegowe dzianiny. Uszkodzony brzeg dzianiny - wystrzępiony ściągacz: uszkodzone oczka w początkowych rządkach ściągacza.Skosy: nieprostopadłe ułożenie rządków w stosunku do kolumienek.

R1K0XBA3zqBw8

Grafika przedstawia dziewiętnastą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Łuki: odchylenie rządków oczek od osi poziomej.Pasiastość - pasy podłużne: kolumienki oczek różniące się szerokością lub wyrażanym odcieniem barwy.

R1dT1exLJyz2J

Grafika przedstawia dwudziestą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Pasiastość - pasy poprzeczne (żeberkowatość): rządki oczek różniące się szerokością lub odcieniem barwy.Zabrudzenia odcinkowe: zabrudzone odcinki przędzy wrobione w rządku lub kolumience na powierzchni dzianiny.

Rj3oN555pm5Zb

Grafika przedstawia dwudziestą pierwszą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Zabrudzenia odcinkowe: zabrudzone odcinki przędzy wrobione w rządku lub kolumience rozrzucone na powierzchni dzianiny. Zabrudzenia - cętki: różnorodne punktowe zanieczyszczenia powierzchni dzianiny.Zabrudzenia - plamy: zabrudzone miejsca powierzchni dzianiny.

RHhqqtgn6nPJw

Grafika przedstawia dwudziestą drugą stronę Polskich Norm PN‑75/P84001. W tabeli są nazwy zasadnicze i uzupełniające, numery błędów, zdjęcia poglądowe oraz opis.Mora: różnice połysku powierzchni dzianiny układające się w kształcie fali.Odcienie: miejsca różniące się intensywnością wybarwienia o nieregularnych kształtach i położeniu.Zagniecenia - fałda: ślady powstałe w wyniku zagniecenia dzianiny.Zagniecenia - załamki - ślady załamań dzianiny.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

4. Charakterystyka maszyn i urządzeń włókienniczych wytwarzających dzianiny rządkowe

Podział szydełkarek

W zależności od stosowanego napędu szydełkarki dzielimy na ręczne i mechaniczne. Do podstawowych danych technicznych szydełkarek należą:

numer uiglenia,
wielkość łożysk igłowych,
liczba łożysk igłowych,
układ i kształt łożysk,
liczba suwów lub obrotów na minutę,
liczba obszarów pracy.

Obszar pracy szydełkarki, tzw. system, stanowi zespół elementów formujących oczka. Od liczby obszarów pracy zależy wydajność urządzenia. Na przykład szydełkarka wyposażona w sześć obszarów pracy w każdym obrocie roboczym wykona sześć rządków oczek.

Ze względu na kształt łożyska szydełkarki dzielimy na:

szydełkarki o łożyskach płaskich – mierzonych szerokością roboczą, która wynosi od 0,2 m do 2 m;
szydełkarki o łożyskach okrągłych – mierzonych średnicą tarczy lub średnicą cylindra.

W praktyce występuje trzydzieści szerokości roboczych szydełkarek okrągłych i wynika to z specyfikacji dzianin metrażowych. Najmniejsze maszyny okrągłe mają średnicę 2,25 cala. Do średnicy 6 cali średnice cylindrów wzrastają o 0,25 cala. O 1 cal wzrastają średnice od 6 do 28 cali. Powyżej 28 cali średnice wzrastają o 2 cale, aż do średnicy 34 cale.

Numeracja uiglenia szydełkarek okrągłych wynosi od 4 do 40. Numery uiglenia od 7 do 19 wzrastają o jeden numer, a od 19 do 40 – o dwa numery.

Ze względu na liczbę łożysk szydełkarki dzielimy na:

szydełkarki płaskie jednołożyskowe,
szydełkarki płaskie dwułożyskowe,
szydełkarki okrągłe jednołożyskowe,
szydełkarki okrągłe dwułożyskowe.

Szydełkarki płaskie jednołożyskowe są aparatami dziewiarskimi do użytku domowego.

Szydełkarki płaskie dwułożyskowe ze względu na przeznaczenie możemy podzielić na:

rękawiczarki o napędzie ręcznym o szerokości roboczej 0,2 m,
dziewiarki do wyrobu okryć wierzchnich z napędem ręcznym o szerokości roboczej od 0.8 do 1m,
dziewiarki do wyrobu okryć wierzchnich z napędem mechanicznym o szerokości roboczej od 1m do 1,5 m,
dziewiarki dwułożyskowe o szerokościach roboczych 1,8 m i 2 m z mechanicznymi lub elektronicznymi urządzeniami żakarda do wytwarzania dzianin metrażowych.

Wśród szydełkarek okrągłych jednołożyskowych wyróżniamy:

pończoszarki z urządzeniami żakardowymi lub bez tego urządzenia, o jednym łożysku cylindrycznym,
szydełkarki do dzianych wyrobów medycznych,
szydełkarki do wyrobu krawatów,
szydełkarki do teksturowania metodą dziania i prucia,
szydełkarki do wyrobu beretów,
szydełkarki do dzianin metrażowych do wytwarzania dzianin gładkich i wzorzystych oraz do wytwarzania wyrobów półodpasowanych.

Szydełkarki okrągłe dwułożyskowe, w budowie których możemy wyróżnić cylinder i tarczę lub dwa łożyska w formie cylindrów, to:

pończoszarki posiadające dwa cylindry stosowane do wyrobu skarpet,
ściągarki posiadające łożyska w formie tarczy i cylindra do wyrobu ściągaczy i mankietów,
szydełkarki wielkośrednicowe do wyrobu dzianin półodpasowanych i metrażowych.

Szydełkarki płaskie zwykłe

Szydełkarki płaskie zwykłe to maszyny o napędzie ręcznym stosowane do wyrobu okryć wierzchnich, np. swetrów, bluz, kamizelek, o prostej budowie. Szydełkarka płaska zwykła składa się z ramy nośnej, na której umieszczone są łożyska igłowe z oprawą zamkową i układem zasilającym w postaci stojaka na nawoje z nitkami. Na maszynie tego typu można przerabiać różnego typu surowce włókiennicze naturalne i syntetyczne. Szydełkarki płaskie o napędzie ręcznym mają małą wydajność i stosowane są obecnie do wytwarzania wyrobów rękodzielniczych i dziewiarskich w pracowniach szkolnych.

Rd0yaPJDBMn3w

Zdjęcie przedstawia schemat maszyny składającej się z części głównej, stojaka i nastawki. Od części głównej odchodzi dziesięć oznaczonych na czerwono punktów, które wskazują na elementy maszyny. — Szydełkarka płaska z głównymi elementami maszyny. 1. korpus maszyny, 2. łożyska igłowe, 3. mechanizm wodzenia, 4. szyny, 5. oprawa zamkowa, 6. pałąk, 7. szyny wodzikowe, 8. stojak, 9. nitka, 10. prowadniki z kompensatorami.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

Podstawowymi elementami formującymi oczka w szydełkarkach płaskich są igły języczkowe, które są włączane do pracy za pomocą sprężynek. Igły muszą być dobrane do typu maszyny. Przy doborze igły należy zwracać uwagę na długość igły, grubość i wysokość trzonu, szerokość i wysokość kolanka, wysokość haczyka oraz długość języczka.

R1XuhWS9RFLKs

Rysunek przedstawia igłę języczkową i sprężynkę. — Rysunek przedstawia igłę języczkową i sprężynkę

Igły i sprężynki poruszają się w łożyskach igłowych i tylko kolanka igieł wystają z wyfrezowanych kanalików łożyska.

REHd67JO7lEaj

Grafika przedstawia schemat elementu urządzenia złożonego z szeregu wąskich kolumienek i długiego elementu stojącego obok. Od poszczególnych części odchodzą zaznaczone na czerwono punkty. — Łożysko igłowe szydełkarki płaskiej. 1 – rowki, w których umieszczone są igły; 2 – żeberka łożyska; 3 – zęby łożysk; 4 i 5 – listwy, które zabezpieczają igły i sprężynki przed wypadnięciem. Przy wymianie igły i sprężynki listwy wyciągamy przy użyciu haczyka, a przy wsuwaniu listwy igły ustawiamy w pozycji, w której nie uszkodzimy haczyków.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

Zasadniczą częścią szydełkarek jest głowica zamkowa z zamkami, które sterują pracą igieł. Każdy zamek składa się z kształtek wynoszących, które wynoszą igły w przednie położenie i kształtek spychających, które spychają igły w tylne położenie oraz mostka ograniczającego zakres ruchu igieł. Zamki dzielimy na:

podstawowe,
specjalne,
złożone,
żakardowe,
dwulewe.

Zamki podstawowe dzieli się na:

zawiasowe, w których zastosowano ruchome kształtki wynoszące przymocowane do zawiasów.
Podczas pracy przy odchyleniu zawiasów kształtki wynoszące zostają wyłączone z pracy, a ich szybki powrót do pracy zapewnia sprężyna.
opuszczane, w których zastosowano inny sposób włączania i wyłączania ruchomych kształtek wynoszących. Schemat przedstawia sposób sterowania kształtkami w zamku opuszczanym.
z języczkiem, w którym zastosowano trzy kształtki wynoszące: kształtkę stałą 1, ruchomy języczek 2, kształtkę do zagłębiania 3.
RlnPq0qedPAdi
Schemat przedstawia zamek zawiasowy szydełkarki płaskiej.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.
RA1uKDE2G3khv
Schemat przedstawia zamek opuszczany szydełkarki płaskiej.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.
R2pyTBbVtVu6N
Grafika przedstawia schemat zamka z języczkiem. Składa się z sześciu części tworzących okrąg. Cztery zewnętrzne części to trójkąty zakończone półokrągłym bokiem. Górna i dolna część przypomina ostro zakończoną literę u. Część ta znajduje się w dwóch pozycjach. Niektóre elementy oznaczone są literami od A1 do A3. Opisane są: łożysko tylne, łożysko przednie, wolanka igieł.
Schemat przedstawia zamek z języczkiem szydełkarki płaskiej.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

Dzianiny wykonywane na szydełkarce podstawowej

Na szydełkarce tego typu wykonuje się dzianiny o podstawowych splotach rządkowych:

dzianinę lewoprawą, która jest wykonywana na jednym łożysku igłowym lub obydwóch pracujących niezależnie od siebie,
dzianinę falistą, która powstaje w wyniku połączenia dwóch niezależnie wykonanych rządków dzianiny o splocie lewoprawym i dwuprawym,
dzianinę platerowaną otrzymywaną przy zastosowaniu lejka o dwóch otworach, z których jeden wprowadza nitkę platerowaną, a drugi platerującą występującą na prawej stronie dzianiny dwuprawej,
dzianinę dwuprawą, przy której ważne jest, aby dla wszystkich kształtek spychających była ustawiona jednakowa głębokość spychania,
dzianinę dwuprawą jednostronnie nabieraną (o splocie perlistym), stosowaną do wykonania brzegów dzianiny,
dzianinę dwuprawą dwustronnie nabieraną (dwuperlistą), stosowaną do wykonania dzianiny o wyraźnej strukturze kolumienek, o znacznie większej grubości,
dzianinę z przesuwanym rządkiem, którą wykonujemy poprzez przesuwanie łożyska igłowego,
dzianiny o wzorach paskowych, uzyskiwane przez zmianę kolorów nitek w wodziku zasilającym maszynę.

R1euvkqG4CMXz

Grafika przedstawia schemat formowania oczek na łożysku szydełkarki płaskiej. Na schemacie widoczny jest szereg wąskich kolumienek, a na ich górze nawlekana jest nitka. Poszczególne części podpisane są jako wodzik, kształtka spychająca i kształtka wynosząca. Z boku znajduje się część podpisana jako łożysko. — Schemat przedstawia sposób formowania oczek na jednym łożysku szydełkarki płaskiej.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

Na szydełkarkach płaskich można również wykonywać wyroby odpasowane. Długość i szerokość wyrobu możemy zmieniać przez wykonanie określonej liczby rządków i włączanie do pracy odpowiedniej ilości igieł. Poszerzanie wyrobu następuje poprzez dodawanie określonej liczby igieł, a zwężanie poprzez wyłączanie igieł.

RnZOV3VqVB91a

Zdjęcie przedstawia fragment dzianinowego wyrobu odzieżowego z krótkimi rękawami w ciemnoróżowym kolorze z jaśniejszymi lamówkami. — Zdjęcie przedstawia fragment dzianego wyrobu odpasowanego, wykonanego na szydełkarce płaskiej ze sterowaniem komputerowym.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

R1OsMuaJIeuaG

Zdjęcie przedstawia fragment dzianinowego wyrobu odzieżowego z krótkimi rękawami. Wyrób jest w kolorowe paski, ma różową lamówkę, wykończenie rękawów jest czarne. — Zdjęcie przedstawia fragment dzianego wyrobu odpasowanego, wykonanego na szydełkarce płaskiej ze sterowaniem komputerowym.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

R1XmIv1X4iOQv

Zdjęcie przedstawia dużą niebieską maszynę z szerokim pulpitem i elektronicznym sterowaniem. Na górze maszyny znajdują się zwinięte szpule nici połączone z uchwytem znajdującym się nad nimi. — Szydełkarka płaska sterowana mechanicznie z wzorowaniem komputerowym
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

R1Bjb4aZoBBGF

Grafika przedstawia kartę charakterystyki technicznej szydełkarki płaskiej. Symbol urządzenia: CMS 330 TC4.Dane techniczneTyp: CMS 330 TC4System3 systemy, tworzące dzianinę w technice trójdrożnej lub jednocześnie przekładające oczka w obu kierunkach, również w technice split.Szerokość: 50 cali równe 1270 milimetrów.Podział uiglenia E: 5‑7-8‑10‑12‑14.Zmiana podziału uiglenia: 5/14.Prędkość dziania: Programowana prędkość dziania maksymalnie 1,2 metra na sekundę, zmienny przesuw głowicy. Automatyczna optymalizacja suwu głowicy z systemem PCR.Przesuw tył: Wielkość przesuwu maksymalnie 4 cale.Przesuw przód: Wielkość przesuwu maksymalnie 2 cale.Łoża dodatkowe: Dwie sztuki łoża górnego z elementami przewieszającymi za pomocą sprężynki, szerokość łoża górnego 50 cali = 1270 milimetrów, dwa zewnętrzne systemy do przewieszania na łoża dodatkowe.Ścisłość oczka: Programowana ścisłość dynamiczna. Realizacja różnych ścisłości oczek w jednym rządku.Wybór igieł: Nie ulegający zużyciu elektroniczny system wyboru z dwoma polami selekcji dla każdego systemu i w każdym kierunku.Płaszczki przytrzymująco‑spychające: Sterowane, nowe płaszczki przytrzymująco‑spychające, znajdują się na obu łożach, pracują oddzielnie z każdym systemem.System obciągu dzianiny STOLL‑MULTI FLEX: Obciąg zasadniczy ze zmienną siłą docisku pojedynczych wałków. Obciąg górny jako wyposażenie seryjne: zmienna prędkość, moment obrotowy i docisk. Grzebień obciągający umożliwiający rozpoczęcie wyrobu na pustych igłach. Automatyczne dopasowanie do szerokości dziania. Możliwość programowania trzech składów obciągów.Urządzenie zakleszczająco/obcinające: Seryjnie po prawej i lewej stronie po 8 nowych punktów zakleszczająco/obcinających.Igła: Igła z boczną płytką do przekładania oczek, sprężynka pod języczkiem i stożkowym haczykiem.Wodziki: Seryjnie 12 wodzików na 4 podwójnych szynach, możliwość zainstalowania maksymalnie 32 wodzików.Zespół kontroli przędzy: 24/20/16, czujniki węzłów oddzielnie dla małych i dużych zgrubień.Boczne naprężacze przędzy: 12 na stronę, możliwość nastawienia kąta wyłączenia.Podawacz frakcyjny: Seryjnie 8 przędz w podawaczu po prawej i lewej stronie maszyny, regulacja stopnia naprężenia nadawanej przędzy.Technika intarsji: Seryjnie. Możliwość jednoczesnej pracy wodzików normalnych i intrasyjnych.Urządzenie odsysające: Punkty odsysające na głowicy; elektryczna turbina bez konieczności zasilania sprężonym powietrzem.Funkcje wyłączające maszynę: Zryw przędzy; węzeł; złamanie igły; elektroniczny czujnik igieł; udar oraz zwiększony opór głowicy; kontrola nawijania; kontrola zrzucania dzianiny; kontrola liczby obrotów obciągu. Optyczny i akustyczny wskaźnik zakłóceń.Urządzenia zabezpieczające Wyposażenie zabezpieczające zgodne z CE. Wytłumienie dźwięków pracy maszyny i ochrona przed zapyleniem dzięki przezroczystym, zamykanym osłonom nad łożami igłowymi.Lampka kontrolna: Zielona; produkcja; biała: ręczne wyłączenie; pomarańczowa: zakłócenie.Sterowanie:Wprowadzenie danych: Pamięć wzorów 1MB; połączenie On‑line (19200 bit/s) do przesyłania wzoru lub dyskietki floppy 3,5"; twardy dysk maszyny.Wyświetlacz: Wyświetlacz z przesuwaną konsolą touch screen 640x480 punktów.Baterie podtrzymujące: Seryjnie. Wolna od błędów kontynuacja dziania w przypadku przerwy w dopływie prądu.Zasilenie: 3‑400/230 VAC; 50/60 Hz; 2‑3 kW.Waga: Netto/brutto ok: 1460 kg/1990 kg.Wymiary skrzyni: Szerokość/ długość/wysokość 1150 milimetrów/3288 milimetrów/ 1938 milimetrów. — Karta charakterystyki technicznej szydełkarki płaskiej

R1TwDzXvDnVWK

Grafika przedstawia kartę charakterystyki technicznej szydełkarki płaskiej. W górnej części zdjęcie urządzenia. To duża niebieska maszyna z szerokim pulpitem i elektronicznym sterowaniem. Na górze maszyny znajdują się zwinięte szpule nici oraz uchwyt nad nimi. Poniżej symbol: CMS 433.6.Dane techniczneTyp: CMS 433.6System6 systemów - pracujących w tandemie 2x3, tworzące dzianinę w technice trójdrożnej lub jednocześnie przekładające oczka w obu kierunkach, również w technice split.Szerokość robocza: 6 systemów: 96 cali = 2440 milimetrów; 2x3 systemy: 2x46 cali = 1170 milimetrów (tandem).Podział uiglenia E: 5‑7-8‑10‑12‑14.Zmiana podziału uiglenia: 5 < > 14.Napęd: Programowana prędkość dziania maksymalnie 1,2 metra na sekundę, zmienny przesuw głowicy. Automatyczna optymalizacja suwu głowicy z systemem RCR.Przesuw: Wielkość przesuwu maksymalnie 4 cale, programowalna prędkość przesuwu.Ścisłość oczka: Programowalna regulacja ścisłości. Ścisłość dynamiczna: zdolność zmiany głębokości spychania igieł w jednym rządku.Wybór igieł: Nie ulegający zużyciu elektroniczny system wyboru z dwoma polami selekcji dla każdego systemu i w każdym kierunku.Płaszczki przytrzymująco‑spychające: Sterowane, nowe płaszczki przytrzymująco‑spychające, znajdują się na obu łożach, pracują oddzielnie z każdym systemem.Obiąganie dzianiny: Obciąganie podstawowe: programowane, automatyczne dopasowanie do szerokości dziania. Obciąganie dodatkowe: programowane automatycznie regulowany moment moment obrotowy, prędkość i siłę naciągu.Igła: Igła z boczną płytką do przekładania oczek oraz ze sprężynką znajdującą się pod języczkiem.Wodziki: 16 wodzików na 4 podwójnych szynach: automatyczne pozycjonowanie wodzików przy zmianie szerokości dziania.Naprężacze przędzy górne: 32.Intarsja: Szydełkarka przystosowana jest seryjnie do tej funkcji. Możliwa jest kombinacja normalnych intrasyjnych wodzików.Funkcje wyłączające maszynę: Zryw przędzy, supeł, złamanie igły, udar oraz zwiększony opór przesuwu głowicy; Czujnik dzianiny, kontrola nawinięcia dzianiny, nadzór liczby obrotów obciągania.Ochrona pracy: Wytłumienie dzwięków maszyny, osłona poruszającej się głowicy oraz ochrona przed zapyleniem za pomocą przeźroczystych, prze- suwnych osłon nad łożami igłowymi. Rozwiązania konstrukcyjne w/g norm EG i IOS.Lampka kontrolna: Zielona; produkcja; biała: ręczne wyłączenie; pomarańczowa: zakłócenie.Sterowanie:Wprowadzenie danych: Karta pamięci i sterowanie przewodowe on‑line. Bezpośredni dostęp do programu dziania za poocą klawiatury alfanumerycznej.Wyświetlacz: 32 wiersze po 80 znaków, 640 x 400 punktów na ekranie.Procesor: Multiprocesor 1,5 MB.Baterie podtrzymujące: Seryjnie. Wolna od błędów kontynuacja dziania w przypadku przerwy w dopływie prądu.Zasilenie: 3 fazowe; 2,5 kVa. — Karta charakterystyki technicznej szydełkarki płaskiej

R1KcAZlAC50hx

Na grafice widoczny jest schemat szydełkarki płaskiej z napędem mechanicznym i wzorowaniem komputerowym. Widoczne są dwa rzuty, z przodu oraz z boku. Urządzenie jest szerokie, składa się z podstawy i części głównej, na której są umieszczone szpule nici. W rzucie z boku widać, że urządzenie składa się z części tylnej oraz wysuniętej przedniej, na której znajduje się panel sterowania. — Schemat przedstawia szydełkarkę płaską z napędem mechanicznym i wzorowaniem komputerowym.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

Nowoczesne rozwiązania technologiczne stosowane w maszynach płaskich do wytwarzania dzianin rządkowych

Systemy dziania

W szydełkarkach płaskich zastosowano niezależne systemy dziania, które umożliwiają ich optymalne wykorzystanie i osiągnięcie maksymalnej wydajności maszyny podczas wytwarzania danego splotu i rodzaju dzianiny. Maszyny pracują w technice trójdrożnej bądź z równoczesnym przekładaniem oczek w obu kierunkach lub wytwarzają dzianiny w technice split. Podczas jednego suwu głowicy można zmieniać ścisłość dzianiny. W nowoczesnych rozwiązaniach przedstawionych na zdjęciach i schemacie zastosowano sześć systemów dziejąco‑przekładających ze zintegrowaną funkcją split, zredukowaną szerokością głowicy o krótszym suwie pracy. W tym rozwiązaniu głowica zamkowa pracuje na odcinku łoża, na którym wykonywany jest wzór. Dodatkowym rozwiązaniem jest zastosowanie płaszczek przytrzymująco‑spychających umożliwiających tworzenie wzorów strukturalnych.

RGuLyFK7OH0zs

Schemat przedstawia systemy dziania szydełkarki płaskiej. Na schemacie widocznych jest kilka rzędów figur. Kontury niektórych z nich są otoczone kolorowymi liniami. — Schemat przedstawia systemy dziania szydełkarki płaskiej.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

Elementem wpływającym na wysoką wydajność szydełkarek jest zastosowanie podwójnych systemów dziania, tandemu 2 x 3. W takim rozwiązaniu możliwe jest korzystanie z maksymalnej szerokości dziania przez połączenie dwóch głowic. Takie rozwiązanie zapewnia wysoką wydajność przy wytwarzaniu wyrobów odpasowanych, ponieważ każdy z systemów ma możliwość poszerzania lub zwężania dzianiny, tworzenia wzorów strukturalnych lub dziania w technice split.

R18vT0fRTaSnI

Na grafice widoczne są trzy schematy. Na górze znajduje się schemat ukazujący dwa prostokątne elementy obok siebie, nad każdym z nich widnieją po cztery elementy przypominające walec. Dwa dolne schematy ukazują dwie poziome strzałki, każda z nich jest przecięta przez trzy pionowe strzałki, a w miejscach przecięcia znajdują się po trzy okręgi. W ten sposób symbolicznie przedstawiona jest szerokość i długość dzianiny oraz ułożenie głowic. — Schematy przedstawiają system dziania - tandem 2 x 3.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

R1ZXG2Wruy4ma

Na grafice widoczne są dwa schematy. Na górze znajduje się schemat ukazujący dwa prostokątne elementy obok siebie, nad nimi widnieje osiem elementów przypominających walec. Dolny schemat ukazuje poziomą strzałkę, przeciętą przez sześć pionowych strzałek, a w miejscach przecięcia znajdują się po trzy okręgi. W ten sposób symbolicznie przedstawiona jest szerokość i długość dzianiny oraz ułożenie głowic. — Schematy przedstawiają system dziania - tandem 2 x 3.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

Sterowanie płaszczkami dzianin

W szydełkarkach na obu łożach igłowych zastosowano płaszczki przytrzymująco- spychające sterowane oddzielnie przez każdy z systemów. Płaszczki pozwalają uzyskać wysoką jakość optyczną wytwarzanego oczka i wytwarzanie skomplikowanych wzorów trójwymiarowych.

R1NRUfxgXlQkl

Na zdjęciu widoczne są dwa rzędy gęsto ułożonych metalowych elementów, przypominających płaskie płytki, ustawione krawędzią do góry. Pomiędzy nimi znajduje się czerwona nitka. — Zdjęcie przedstawia płaszczki przytrzymująco‑spychające z indywidualnym sterowaniem.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

Wodziki intarsyjne

W szydełkarkach zastosowano rozwiązania konstrukcyjne umożliwiające wytwarzanie dzianin intarsyjnych. W jednym rządku wytwarzanej dzianiny poprzez przesunięcie wodzików możemy wprowadzić 32 kolory nitki do produkowanej dzianiny. Szydełkarki automatycznie pozycjonują wodziki na początku dziania i przy zmianach rozmiaru produkowanego wyrobu.

Rbvttcj924d7U

Grafika przedstawia wodziki intarsyjne. Na zdjęciu widoczne zbliżenie na dwie płaskie, wydłużone płytki, obok których znajdują się uchwyty. Wychodzą z nich dwie kolorowe nitki. — Grafika przedstawia wodziki intarsyjne.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

Odbiór wytworzonej dzianiny

Optymalny obciąg wytwarzanej dzianiny i jego równomierne naprężenie na całej szerokości dzianiny jest efektem zastosowania dodatkowego obciągu. W rozwiązaniach konstrukcyjnych szydełkarek istnieje możliwość programowania momentu obrotowego, prędkości obciągania i siły obciągającej w zależności od splotu i rodzaju surowca.

R1VjEr9LVNPW7

Schemat przedstawia odbiór wytworzonej dzianiny sterowany elektronicznie. Schemat ma kształt trójkąta. Na środku znajduje się zielona pionowa linia wychodząca z większego okręgu. Po obu stronach linii znajdują się podłużne czerwone elementy. Obok symetrycznie umieszczone są dwa szare elementy w kształcie trójkąta o ostrym wierzchołku, a na górze znajdują się dwie niebieskie linie formujące się w kształt daszka. — Schemat przedstawia odbiór wytworzonej dzianiny sterowany elektronicznie.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

Programowanie i sterowanie szydełkarek

Zaprogramowanie pracy szydełkarki odbywa się poprzez karty pamięci lub połączenie przewodowe z komputerem, w którym znajduje się centrum wzornictwa. Multiprocesorowe sterowanie zmienia wydane polecenia z centrum wzornictwa na funkcję sterującą maszyną, wprowadzane są dane i testowany jest program działania. Centrum wzornictwa zapewnia natychmiastową wymianę danych między maszyną a komputerem centralnym oraz kontrolę produkcji wraz z wszystkimi danymi dotyczącymi produkowanej dzianiny.

RtB4LBoM8q5sb

Na grafice widoczna ręka trzymająca kartę. Karta jest wsuwana do otworu znajdującego się w urządzeniu. — Grafika przedstawia programowanie przy użyciu karty pamięci.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

R1PfQ1CMjBo2L

Na grafice widoczny monitor starego typu, na nim umieszczona kamerka, pod nim płaski komputer, przed nim myszka. Na ekranie znajduje się rysunek bluzki z krótkim rękawem. — Grafika przedstawia programowanie szydełkarki przy połączeniu z centrum wzornictwa.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

Specjalny modem umożliwia użytkownikom szydełkarek na całym świecie dostęp do centrum wzornictwa, przekazując wzory, dokonując korekty programów, przeprowadzając diagnostykę maszyn i przygotowując raporty produkcyjne.

Rrq6h39Ej198W

Na grafice widoczne są trzy laptopy, połączone schematem sieci. W tle widać kulę ziemską. — Projektowanie wzorów
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

Zastosowanie oprogramowania komputerowego upraszcza proces projektowania wzorów wyrobów dziewiarskich wytwarzanych na szydełkarkach płaskich. Przygotowanie programu na wyroby w pełni odpasowane następuje z wykorzystaniem bazy graficznej. Program komputerowy automatycznie przygotowuje kompletny program działania na podstawie wprowadzonego wzoru żakardowego.

R5u1tAUgRKcpj

Na zdjęciu fragment wzoru wygenerowanego przez komputer. Na fioletowym tle znajdują się kolorowe romby, ozdobny pasek z punktami, kolorowe zygzaki. — Zdjęcie przedstawia fragment wzoru komputerowego.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

Wzory dzianin z szydełkarek płaskich z napędem mechanicznym i sterowaniem komputerowym

R1BvM9HBApXmw

Zdjęcie przedstawia różnokolorową dzianinę, składającą się z kolorowych kwadratów we wzory oraz szerokich pasów w romby. Kolory na materiale to żółty, fioletowy, niebieski, czerwony. — Zdjęcie przedstawia dzianinę wykonaną techniką split.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

Zdjęcie przedstawia dzianinę wykonaną techniką split. Jest to czterokolorowy wzór, wytwarzany w dwóch częściach. Składa się z czterokolorowych pól strukturalno‑intarsyjnych z kombinacją rombów i warkoczy wytwarzanych bez pustych przesuwów głowicy.

RQFUs1GTHN9ml

Zdjęcie przedstawia zbliżenie na jasnofioletową dzianinę, na której znajduje się wzór składający się z przeplatających się dwóch kolumn: jedna to zygzaki drobne, druga – większe. — Zdjęcie przedstawia dzianinę wytwarzaną trzema systemami bez pustych przesuwów.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

W procesie wytwarzania dzianiny trzema systemami dwa elementy są wytwarzane jednocześnie. Dwu- i trzyigłowe romby wykonane w technice split krzyżują się z warkoczami i pionowymi kolumienkami prawych oczek na tle oczek lewych.

Rw7vA4eUTfglY

Zdjęcie przedstawia zbliżenie na żółtą dzianinę przedzieloną poziomo brązowymi pasami frędzli. — Zdjęcie przedstawia dzianinę o wzorze ażurowym dzielonym na przemian pasami frędzli, które są wytwarzane równocześnie podczas procesu dziania, i kolumienkami o długich oczkach.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

Obsługa szydełkarek płaskich z napędem mechanicznym i sterowaniem komputerowym

Wyświetlacz umieszczony w panelu sterującym zapewnia możliwość przeglądu programu działania i wprowadzanie wszystkich poleceń dotyczących wytwarzania wyrobu. Klawiatura wraz z wyświetlaczem stanowi ergonomicznie usytuowaną całość, która może być przesuwana wzdłuż szydełkarki.

Rzcji8l8wR6Z5

Grafika przedstawia odwróconą plecami postać, która naciska klawisze na panelu sterującym urządzeniem, które znajduje się przed postacią. Urządzenie jest duże, powyżej klawiatury znajduje się ekran, a po jego prawej stronie pięć przycisków. W górnej części szydełkarki są szpule z nićmi. — Grafika przedstawia operatora szydełkarki płaskiej podczas wprowadzania danych do procesu wytwarzania dzianiny rządkowej.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

Warunki przechowywania surowców, półproduktów i wyrobów włókienniczych

Surowce, półprodukty i wyroby dziewiarskie powinny być składowane i przechowywane w wydzielonym pomieszczeniu magazynowym zapewniającym ciągłość produkcji i właściwe sezonowanie wyrobów. Gotowe wyroby dziewiarskie powinny znajdować się na regałach. Dzianiny muszą być zabezpieczone przed zabrudzeniami i uszkodzeniami mechanicznymi. Dzianiny metrażowe należy przechowywać w formie nawoju nawiniętego na rolkę lub taflowane, dzianiny półodpasowane w formie nawoju lub odcinków ułożonych w paczki, elementy odpasowane w paczkach lub pojemnikach.

W pomieszczeniach magazynowych sezonuje się dzianiny tak, aby uzyskały one stabilne wymiary. Proces sezonowania ma zastosowanie w przypadku dzianin szczególnie rozciągliwych. W celu zapewnienia poprawnego przebiegu sezonowania dzianina musi leżeć w stanie swobodnym w postaci taflowanej w warunkach klimatycznych zgodnych z PN‑B-02402: 1982. Optymalne warunki magazynowania to temperatura 20 ± 2Indeks górny 0C i wilgotność względna na poziomie 65 – 75 %. Pomieszczenia magazynowe powinny być wyposażone w półki i regały wykonane z gładkich i śliskich powierzchni, a ich głębokość musi być większa od szerokości dzianiny. Pojemniki, w których składowane są elementy odpasowane, muszą zapewnić ich swobodne ułożenie. Dzianiny należy także chronić przed nadmiernym nasłonecznieniem.

Przepisy przeciwpożarowe i bezpieczeństwa i higieny pracy w pomieszczeniach magazynowych

wszystkie instalacje centralnego ogrzewania muszą być izolowane i systematycznie musi być z nich usuwany kurz,
regały, na których składowane są dzianiny, muszą być oddalone od urządzeń grzewczych o minimum 0,5 metra,
w pomieszczeniach magazynowych obowiązuje bezwzględny zakaz używania otwartego ognia,
drzwi do magazynu powinny zapewniać swobodny dostęp dla urządzeń transportowych i muszą to być drzwi metalowe,
podłogi w pomieszczeniu magazynowym muszą być suche i gładkie, znajdujące się na jednym poziomie, pozbawione progów,
główne przejścia między regałami powinny mieć szerokość co najmniej 2 metrów, a boczne – co najmniej 1 metra,
przy układaniu nawojów w stosy należy je układać systemem szachownicy jeden na drugim,
przy wydawaniu dzianiny nie wolno wyjmować nawojów z środka stosu, ponieważ może to spowodować obsunięcie się dzianin z góry stosu,
lampy powinny być zawieszone nad przejściem głównym i przejściami bocznymi,
natężenie oświetlenia w miejscu składowania powinno wynosić 50 luxów, a na stanowisku wydawania dzianin – 100 luxów,
w magazynie powinna znajdować się apteczka zawierająca środki do udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej.

W celu ewidencjonowania obrotu materiałowego w magazynie prowadzi się ewidencję. Dokumentacja ewidencji obrotów materiałowych obejmuje:

numer dokumentu przychodowego dzianiny dostarczonej do magazynu,
określenie rodzaju dzianiny jej nazwę symbol, rodzaj surowca,
masę dzianiny lub ilość metrów,
dokumenty rozchodu dzianiny przy jej wydaniu z magazynu.

Dokumentacja prowadzona jest w formie elektronicznej i stanowi dokumenty wewnętrzne przedsiębiorstwa.

Na podstawie e‑booka zapoznałeś się z treściami dotyczącymi: podstaw systemu zarządzania jakością wyrobów dziewiarskich w warunkach produkcyjnych dużych przedsiębiorstw włókienniczych, normalizacji w zakresie wytwarzania i wykończania dzianin wytwarzanych metodą szydełkowania rządkowego, kontroli jakości wyrobów dziewiarskich wytwarzanych na szydełkarkach płaskich. Poznałeś charakterystyki ręcznych i mechanicznych maszyn i urządzeń włókienniczych wytwarzających dzianiny rządkowe. Zapoznałeś się z technologią ręcznego wytwarzania dzianin na maszynach płaskich ze sterowaniem ręcznym oraz technologię wytwarzania dzianin na maszynach płaskich ze sterowaniem mechanicznym i wzorowaniem komputerowym.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

Netografia i bibliografia

Netografia

Poradniki dla nauczycieli i uczniów dla zawodów operator maszyn w przemyśle włókienniczym oraz technik włókiennik, http://www.koweziu.edu.pl/programy modułowe (dostęp 18.06.2022).

Bibliografia

Bartos J., Włókiennictwo. Poradnik inżyniera. Tom 1, WNT, Warszawa 1988.
Jackowski T., Szosland J., Korliński W., Podstawy mechanicznej technologii tekstyliów, WNT, Warszawa 1987.
Korliński W., Podstawy dziewiarstwa, WNT, Warszawa 1981.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

Powiązane materiały multimedialne

Dokumentacja interaktywna: „Zasady wypełniania dokumentacji techniczno‑technologicznej wyrobów dziewiarskich”DluiVv5mKDokumentacja interaktywna: „Zasady wypełniania dokumentacji techniczno‑technologicznej wyrobów dziewiarskich”