E-materiały do kształcenia zawodowego
Armatura wodna i pianowa, rozwinięcia taktyczne
BPO.03. Wykonywanie działań ratowniczych wyodrębnionej w zawodzie technik pożarnictwa 311919
bg‑azure
Elementy linii wężowych i podawanie prądów gaśniczych
SCHEMAT INTERAKTYWNY
Spis treści
Rodzaje linii wężowychRodzaje linii wężowych
Sprzęt do podawania prądów gaśniczychSprzęt do podawania prądów gaśniczych
Rodzaje prądów gaśniczych wodyRodzaje prądów gaśniczych wody
Rodzaje prądów gaśniczych pianyRodzaje prądów gaśniczych piany
Techniki podawania prądów wodyTechniki podawania prądów wody
Znaki gestowe stosowane w działaniach ratowniczychZnaki gestowe stosowane w działaniach ratowniczych
Elementy terenu działań ratowniczychElementy terenu działań ratowniczych
Rodzaje linii wężowych
Podział linii wężowych: linia ssawna, linia główna, linia gaśnicza i linia zasilająca.
Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści
Sprzęt do podawania prądów gaśniczych
Sprzęt do podawania prądów gaśniczych to prądownice wodne, prądownice pianowe, wytwornice pianowe i generatory piany lekkiej.
Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści
Rodzaje prądów gaśniczych wody
Podział prądów gaśniczych wody: prąd zwarty, prąd rozproszony i parasol osłaniający.
Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści
Rodzaje prądów gaśniczych piany
Podział prądów gaśniczych piany: piana lekka, piana średnia i piana ciężka.
- Pulsowanie
Technika podawania rozproszonego prądu wody stosowana głównie w celu chłodzenia gazów pożarowych. Może być wykorzystywana do tłumienia płomieni. W pulsowaniu możemy wyróżnić długi puls i krótki puls. Nazwy dotyczące tej techniki dotyczą odległości na jaką będziemy podawać wodę. Krótki puls charakteryzuje się większym kątem rozproszenia i mniejszą wydajnością, krople są mniejsze a zasięg bliższy oraz szerszy. Przy długim pulsie z uwagi na mniejszy kąt rozproszenia oraz większą wydajność, krople są większe a ich zasięg dalszy oraz węższy.
Krótki puls
Stosując krótki puls prądownik ustawia prądownicę na niską wydajność około 100 – 150 litrów na minutę. Technika ta znajduje zastosowanie w przestrzeniach o standardowej wysokości sufitu maksymalnie do czterech metrów i niewielkich pomieszczeniach. Niewielka ilość wody podawana pulsacyjnie ma na celu schłodzenie gorących gazów pożarowych, wprowadzenie do nich mgły wodnej i odparowanie jej – co pozwala zapobiec spalaniu się gazów pożarowych. Należy pamiętać, że w celu osiągnięcia dobrych parametrów mgły wodnej, ciśnienie na prądownicy musi wynosić co najmniej tyle, ile wskazuje producent, czyli zazwyczaj 6 lub 7 barów, może być nieco więcej. Wówczas kropelki mgły mają odpowiedni, niewielki rozmiar, są w stanie zawisnąć w dymie przez co najmniej 3-4 sekundy i mają czas na efektywne odparowanie. Poprzez szybkie, impulsywne otwarcie i zamknięcie zaworu prądownicy, trwające około jedną trzecią do jednej drugiej sekundy, prądownik wystrzeliwuje niewielką ilość wody w przestrzeń przed sobą, po czym bezzwłocznie przemieszcza się naprzód i powtarza czynność. Liczbę strzałów, czy inaczej pulsów pomiędzy przemieszczaniem się powinien dostosować do kubatury pomieszczenia, mając na uwadze konieczność podania wody w całą objętość dymu znajdującego się w jego pobliżu. Stosowanie małych ilości wody pozwala na uniknięcie powstawania tzw. pułapki wodnej, czyli wprowadzenia zbyt dużej ilości pary w warstwę podsufitową i zepchnięcie gorącego dymu w dół na strażaków. Strażak musi trzymać prądownicę na wysokości wzroku, by dobrać odpowiedni kąt nachylenia linii gaśniczej, aby woda trafiała w całości w zadymienie. Dodatkowo kąt rozproszenia powinien zapewniać podawanie całej wody w zadymienie - dolna krawędź stożka prądu gaśniczego powyżej linii zadymienia, górna krawędź nie dalej niż pionowo nad prądownikiem. Ze względu na cel stosowania, nie jest to technika gaśnicza, a technika zabezpieczająca strażaka podczas przemieszczania się do miejsca, w którym można podjąć działanie gaśnicze. Ważna zasada operowania prądem gaśniczym to unikanie podawania wody w to samo miejsce.
Poniżej znajduje się zdjęcie przedstawiające dwóch umundurowanych strażaków na polanie, którzy trzymają wąż zakończony prądownicą. Strażak trzymający prądownicę przyklęka i kieruje rozproszony strumien w górę.
Długi puls
Celem tej techniki jest chłodzenie gazów pożarowych jednak w odróżnieniu od krótkiego pulsu różnica polega na sposobie wykonania czynności podania prądu gaśniczego. Technika ta będzie właściwa dla większych pomieszczeń, w których są wyższe sufity czy większa powierzchnia podłogi, jak magazyny, hale produkcyjne, większe warsztaty i tym podobne - umownie nazwane „przemysłówką”. Należy pamiętać, że w celu osiągnięcia dobrych parametrów mgły wodnej, ciśnienie na prądownicy musi wynosić co najmniej tyle, ile wskazuje producent - zazwyczaj 6 lub 7 barów, może być nieco więcej. Wydajność prądu gaśniczego stosowanego do tej techniki powinna zazwyczaj oscylować w granicach 200-250 litrów na minutę. Ze względu na większą kubaturę pomieszczenia i objętość zgromadzonego dymu, należy w strefę zadymienia podać większą ilość wody i wysłać ją na większą odległość. Z uwagi na większą objętość, strefa zadymienia nie zareaguje tak dynamicznie, jak w przypadku „mieszkaniówki”, dlatego podanie długiego pulsu powinno być wydłużone i wiązać się z płynnym otwarciem oraz zamknięciem zaworu w celu uniknięcia zbędnych uderzeń hydraulicznych na linii. Można przyjąć, że prądownik powinien poświęcić 1 sekundę na otwarcie, 1 sekundę na aplikację wody i 1 sekundę na zamknięcie prądownicy. W czasie podawania wody nie należy przemieszczać prądu gaśniczego poziomo ani pionowo, czyli nie należy omiatać prądem gaśniczym, aby unikać zbędnego mieszania warstwy zadymienia z warstwą wolną od zadymienia. Liczbę powtórzeń należy dobrać do kubatury pomieszczenia i objętości schładzanych gazów pożarowych. Kąt nachylenia prądu gaśniczego powinien być mniejszy niż przy krótkim pulsie, a prąd powinien być wycelowany mniej więcej w przekątną pomieszczenia - spojenie ściany i sufitu po przeciwległej stronie pomieszczenia. Kąt rozproszenia również powinien być mniejszy niż przy krótkim pulsie i wynosić około 30 stopni. Dla ułatwienia można podpowiedzieć, że jego średnica w odległości około 3 metrów od prądownicy powinna wynosić około 1 metr. Ze względu na cel stosowania, nie jest to technika gaśnicza a technika zabezpieczająca strażaka podczas przemieszczania się do miejsca, w którym można podjąć działanie gaśnicze.
Poniżej znajduje się zdjęcie przedstawiające dwóch umundurowanych strażaków na polanie, którzy trzymają wąż zakończony prądownicą. Strażak trzymający prądownicę przyklęka i kieruje rozproszony strumień pod kątem około czterdziestu pięciu stopni. - Omiatanie
Technika omiatania polega na podawaniu prądu rozproszonego, rzadziej zwartego i jest techniką typowo gaśniczą. Ustawienia prądownicy odpowiadają ustawieniom przy technice długiego pulsu – około 200-250 litrów na minutę, a w razie potrzeby możliwe zwiększenie do wyższych wydajności, np. 300-500 litrów na minutę, kąt rozproszenia około 30 stopni. Po otwarciu prądownicy strażak rozpoczyna ruch prądem gaśniczym, odwzorowujący dany kształt. Najczęściej jest to rysowanie okręgu, inaczej litery „O”, chociaż czasem spotyka się w literaturze i źródłach propozycje innych kształtów, na przykład technika ZOT czy też TOZ, proponująca wybór kształtu zależnie od powierzchni gaszonego pomieszczenia. Ważne jest, aby aplikację wody rozpocząć od najwyższych warstw, gdzie temperatura jest najwyższa, a odparowanie najbardziej skuteczne. Następnie chłodzone są obszary w bocznej części pomieszczenia, kolejno dolna jego część i ponownie boczna, po czym następuje zamknięcie okręgu i powrót w górną strefę. Istotne jest również, aby wykonywać pełny ruch prądu gaśniczego tak, aby woda trafiała we wszystkie obszary, a zatem koło musi być pełne, a woda powinna zraszać zarówno sufit, ściany, meble i inne wyposażenie oraz podłogę, dywan lub inną palna powierzchnię. Szybkość ruchu i liczba powtórzeń, a zatem łączny czas podawania wody i jej zaaplikowana ilość, zależeć będą od kubatury pomieszczenia i obserwowanego na bieżąco efektu działania prądu gaśniczego. Z uwagi na powstawanie dużej ilości pary wodnej wydostającej się z gaszonego pomieszczenia, technikę należy wykonywać nie wchodząc do pomieszczenia gaszonego, a raczej z pewnej niewielkiej odległości od jego progu, aby umożliwić zbliżenie pyszczka prądownicy i skuteczne podanie wody do wewnątrz przy jednoczesnym zachowaniu bezpiecznej odległości. Z uwagi na fakt, że celem techniki nie jest podanie wody bezpośrednio na palące się powierzchnie, a raczej chłodzenie wnętrza i wypieranie tlenu, technika ta jest powszechnie zaliczana do technik natarcia pośredniego.
Poniżej znajduje się zdjęcie przedstawiające dwóch umundurowanych strażaków, którzy trzymają wąż z prądownicą. Strażak trzymający prądownicę rusza prądem gaśniczym. - Malowanie
Technika malowania polega na podawaniu prądu zwartego przy niepełnym otwarciu prądownicy, w celu gaszenia zarzewi ognia lub częściej w celu chłodzenia nagrzanych powierzchni palnych i zabezpieczenia przed spalaniem, czy powstrzymania emisji gazów pożarowych. Stopień otwarcia zaworu prądownicy zależny jest od odległości, na jaką prądownik chce wysłać wodę. Umiejętne i płynne operowanie stopniem otwarcia prądownicy pozwala na zwilżanie paliw zarówno blisko jak i w pewnej odległości od miejsca pracy strażaka. Technika umożliwia chłodzenie zarówno poziomych jak i pionowych powierzchni a woda w tej technice podawana jest lobem, czyli tor lotu ma kształt łuku, w porównaniu z ołówkowaniem, gdzie tor lotu przypomina bardziej linię prostą. Podobnie jak przy ołówkowaniu, zaleca się rozpoczęcie od wydajności rzędu 100-150 litrów na minutę. Z uwagi na fakt podawania wody bezpośrednio na palące się powierzchnie, technika ta zaliczana jest do technik natarcia bezpośredniego.
Poniżej znajduje się zdjęcie przedstawiające dwóch umundurowanych strażaków na polanie, trzymających wąż z prądownicą. Strażak trzymający prądownicę przyklęka i kieruje niewielki, zwarty strumień przed siebie. - Ołówkowanie
Technika ołówkowania polega na krótkich strzałach prądem zwartym wycelowanych w konkretne miejsca i ma na celu zgaszenie zarzewi ognia lub schłodzenie rozgrzanych paliw poniżej temperatury, w której rozpoczyna się emisja gazów pożarowych - temperatury pirolizy, wynoszącej dla większości paliw około 200 stopni Celsjusza. Technika ołówkowania pozwala na wykorzystanie zalety prądu zwartego, jaką jest zasięg i umożliwia kontrolowane podawanie wody z dużą dokładnością oraz unikanie zalewania pomieszczeń. Zaleca się korzystanie z wydajności najniższej, analogicznie do techniki krótkiego pulsu, a zatem w granicach 100-150 litrów na minutę. Pozwala to na oszczędzanie wody, unikanie zalewania oraz zminimalizowanie uderzeń hydraulicznych, wpływających na zmęczenie prądownika oraz eksploatację autopompy. Technika ta, zależnie od okoliczności, pozwala na podawanie wody zarówno na powierzchnie pionowe jak i poziome paliw znajdujących się w środowisku pożarowym. Z uwagi na fakt podawania wody bezpośrednio na palące się powierzchnie, technika ta zaliczana jest do technik natarcia bezpośredniego.
Poniżej znajduje się zdjęcie przedstawiające dwóch umundurowanych strażaków na polanie, trzymających wąż z prądownicą. Strażak trzymający prądownicę przyklęka i kieruje zwarty strumień przed siebie. - Natarcie prądem zwartym
Działanie za pomocą prądu zwartego o dużej wydajności, najczęściej stosowane jest przy działaniach zewnętrznych, wymaga odpowiedniego przygotowania z uwagi na duże siły reakcji, jakie oddziałują na linię gaśniczą i prądownika w wyniku wyrzutu skupionej strugi wody z prądownicy. Stosunkowo łatwo operuje się prądem gaśniczym o dużej wydajności przy pozycji klęczącej, gdzie siadając okrakiem na odcinku lub przyciskając go do ziemi jedną nogą uzyskuje się stabilność. Wyzwaniem jest działanie w pozycji wyprostowanej, mogące powodować duże zmęczenie przy wydłużonym czasie działania. Podstawową koniecznością jest zapewnienie odpowiedniego ułożenia odcinka węża. Należy dążyć do tego, aby za strażakiem odcinek był wyprostowany na długości przynajmniej 3 metrów i aby nie posiadał wyraźnych załamań oraz łuków. Odcinek powinien leżeć prosto w linii podawania prądu gaśniczego, bowiem wszelkie łuki powodują przenoszenie sił i oddziałują na strażaka trzymającego linię gaśniczą. Tego typu działania można prowadzić zarówno przy użyciu prądownic typu turbo jak i przy użyciu prądownic prostych o niskim ciśnieniu i wysokiej wydajności. W połączeniu z ciśnieniem panującym w linii gaśniczej, które powinno wynosić 6-7 bar zależnie od modelu prądownicy w celu zapewnienia wydajności deklarowanych przez producenta sprzętu, odcinek uzyskuje sztywność, co pomaga w jego stabilizacji i przeciwdziałaniu siłom generowanym na prądownicy.
Poniżej znajduje się zdjęcie przedstawiające dwóch umundurowanych strażaków na polanie, trzymających wąż z prądownicą. Strażak trzymający prądownicę przyklęka i kieruje zwarty strumień w górę pod kątem około czterdziestu pięciu stopni.
Techniki podawania prądów wody
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.
- Opisy znaczenia znaku
Prawa ręka podniesiona do góry - oznacza baczność, uwaga, zrozumiano.
Poniżej grafika przedstawiająca strażaka w mundurze, który unosi prawą rękę do góry.
Podniesioną w górę prawą rękę opuścić szybko w dół przed sobą - oznacza wykonać, spraw, marsz, odjazd.
Poniżej grafika przedstawiająca strażaka w mundurze, który podnosi i opuszcza prawą rękę.
Prawą ręką zgiętą na wysokości piersi - dłoń w poziomie - wykonać dość szybki ruch łokciem w bok na prawo - oznacza zwiń, złóż, źle.
Poniżej grafika przedstawiająca strażaka w mundurze, który mazgiętą prawą rękę na wysokości piersi, a następnie ją prostuje.
Prawa ręka odchylona w bok w dół - oznacza Rota I lub I woda.
Poniżej grafika przedstawiająca strażaka w mundurze, który odchyla prawą rękę w bok i w dół.
Prawa ręka odchylona w bok do poziomu - oznacza Rota II lub II woda.
Poniżej grafika przedstawiająca strażaka w mundurze, który odchyla prawą rękę w bok do poziomu ramienia.
Prawa ręka odchylona w bok w górę - oznacza Rota III lub III Woda.
Poniżej grafika przedstawiająca strażaka w mundurze, który odchyla prawą rękę w bok do góry.
Zataczanie koła prawą ręką podniesioną w górę - oznacza wszystkie roty lub wszystek sprzęt.
Poniżej grafika przedstawiająca strażaka w mundurze, który podnosi prawą rękę i zatacza nią koła.
Podniesioną w górę prawą rękę szybko opuścić przed siebie do poziomu. Znak powtórzyć dwu-trzy krotnie - oznacza woda naprzód.
Poniżej grafika przedstawiająca strażaka w mundurze, który podnosi prawą rękę do góry, a następnie opuszcza ją przed siebie.
Podniesioną w górę prawą ręką wykonywać parokrotnie poprzeczne ruchy przeczące - oznacza woda stój lub stój.
Poniżej grafika przedstawiająca strażaka w mundurze, który podnosi prawą rękę do góry, a następnie wykonuje nią poprzeczne ruchy, zaznaczone strzałkami.
Zgiętą prawą rękę w łokciu wykonać ruch w górę, oznaczenie to powtórzyć parokrotnie - oznacza prędzej, zwiększ obroty, zwiększ ciśnienie.
Poniżej grafika przedstawiająca strażaka w mundurze, który podnosi prawą rękę zgiętą w łokciu do góry, a następnie ją opuszcza.
Zgiętą w łokciu i podniesioną w bok w górę prawą ręką wykonać parokrotnie ruch przeczący - oznacza wolniej, zmniejsz obroty, zwiększ ciśnienie.
Poniżej grafika przedstawiająca strażaka w mundurze, który podnosi prawą rękę zgiętą w łokciu do góry, a następnie macha nią w prawo i w lewo.
Dłońmi obu podniesionych w górę rąk wykonywać szybkie nieregularne ruchy boczne - oznacza niebezpieczeństwo, wycofać się, roty wróć, na pomoc.
Poniżej grafika przedstawiająca strażaka w mundurze, który podnosi obie ręce do góry i wykonuje nieregularne ruchy robocze. - Określenie odpowiednika świetlnego i dźwiękowego
Znak dźwiękowy gwizdkiem - jeden długi sygnał.
Znak świetlny latarką - długie białe światło.
Poniżej grafika przedstawiająca gwizdek, obok którego jest ciągła czarna linia, latarkę, obok której jest ciągła czarna linia oraz strażaka w mundurze, który unosi prawą rękę do góry.
Znak dźwiękowy gwizdkiem – długi, krótki, długi.
Znak świetlny latarką - wykonać znak gestowy zielonym światłem, lub długie, krótkie, długie białym światłem.
Poniżej grafika przedstawiająca gwizdek, obok którego jest linia, punkt i linia; latarkę, obok której jest ciągła czarna linia; latarkę z zielonym światłem, obok której jest napis: znak gestowy oraz strażaka w mundurze, który unosi i opuszcza prawą rękę.
Znak świetlny latarką - wykonać znak gestowy zielonym światłem.
Poniżej grafika przedstawiająca latarkę z zielonym światłem, obok której jest napis: znak gestowy oraz strażaka w mundurze ze zgiętą przy piersiach ręką, która następnie prostuje w bok.
Znak dźwiękowy gwizdkiem - jeden sygnał długi i krótki.
Znak świetlny latarką - długie i krótkie białe światło.
Poniżej grafika przedstawiająca gwizdek, obok którego jest długa, czarna linia i punkt; latarkę, obok której jest ciągła czarna linia i punkt oraz strażaka w mundurze, który odchyla prawą rękę w bok.
Znak dźwiękowy gwizdkiem – jeden sygnał długi i dwa krótkie.
Znak świetlny latarką - jedno długie i dwa krótkie białe światła.
Poniżej grafika przedstawiająca gwizdek, obok którego jest długa, czarna linia i dwa punkty; latarkę, obok której jest ciągła czarna linia i dwa punkty oraz strażaka w mundurze, który odchyla uniesioną do poziomu ramienia prawą rękę w bok.
Znak dźwiękowy gwizdkiem - jeden sygnał długi i krótkie.
Znak świetlny latarką - jedno długie i trzy białe światła.
Poniżej grafika przedstawiająca gwizdek, obok którego jest długa, czarna linia i punkt; latarkę, obok której jest ciągła czarna linia i trzy punkty oraz strażaka w mundurze, który podnosi prawą rękę w bok.
Znak dźwiękowy gwizdkiem – brak odpowiednika dźwiękowego.
Znak świetlny latarką - wykonać znak gestowy zielonym światłem.
Poniżej grafika przedstawiająca gwizdek, obok którego jest napis brak; latarkę z zielonym światłem, obok której jest napis znak gestowy oraz strażaka w mundurze, który unosi prawą rękę i zatacza nią koła.
Znak dźwiękowy gwizdkiem - sygnał długi, krótki, długi.
Znak świetlny latarką - wykonać znak gestowy zielonym światłem.
Poniżej grafika przedstawiająca gwizdek, obok którego jest linia, punkt, linia; latarkę z zielonym światłem, obok której jest napis znak gestowy oraz strażaka w mundurze, który podnosi i unosi prawą rękę.
Znak dźwiękowy gwizdkiem - sygnał krótki, długi, krótki.
Znak świetlny latarką - wykonać znak gestowy czerwonym światłem.
Poniżej grafika przedstawiająca gwizdek, obok którego jest punkt, linia i punkt; latarkę z czerwonym światłem, obok której jest napis znak gestowy oraz strażaka w mundurze, który uniesioną ręką wykonuje ruchy w prawo i w lewo.
Znak dźwiękowy gwizdkiem – brak odpowiednika dźwiękowego.
Znak świetlny latarką - wykonać znak gestowy białym światłem.
Poniżej grafika przedstawiająca gwizdek, obok którego jest napis brak; latarkę, obok której jest napis znak gestowy oraz strażaka w mundurze, który unosi i opuszcza zgiętą w łokciu prawą rękę.
Znak dźwiękowy gwizdkiem – brak odpowiednika dźwiękowego.
Znak świetlny latarką - wykonać znak gestowy białym światłem.
Poniżej grafika przedstawiająca gwizdek, obok którego jest napis brak; latarkę, obok której jest napis znak gestowy oraz strażaka w mundurze, który zgiętą w łokciu prawą ręką wykonuje ruchy w prawo i w lewo.
Znak dźwiękowy gwizdkiem - szereg krótkich sygnałów.
Znak świetlny latarką - szereg krótkich błysków światłem białym lub czerwonym.
Poniżej grafika przedstawiająca gwizdek, obok którego jest siedem punktów; latarkę z białym i czerwonym światłem, obok której jest pięć punktów oraz strażaka w mundurze, który unosi obie ręce do góry i wykonuje nimi ruchy w prawo i w lewo.
Znaki gestowe stosowane w działaniach ratowniczych
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.
- Punkt czerpania wody
Definicja elementu: Miejsce poboru wody dla potrzeb akcji ratowniczo-gaśniczej
Opis praktycznego znaczenia podczas prowadzenia działań ratowniczych: Punkt - ciek wodny, zbiornik wodny, hydrant, z którego za pomocą pompy pozyskiwana jest woda do celów gaśniczych.
Poniżej zdjęcie przedstawiające jezioro, wokół którego rosną drzewa. Na brzegu tabliczka informacyjna, mówiąca o tym, że jest to punkt czerpania wody dla celów przeciw pożarowych. - Punkt składowania sprzętu
Definicja elementu: Wydzielone przez Kierującego Działaniem Ratowniczym miejsce na terenie działań ratowniczych, w którym ratownicy grupują sprzęt.
Opis praktycznego znaczenia podczas prowadzenia działań ratowniczych: W punkcie składowania sprzętu składowane są: zestawy medyczne, nosze, sprzęt hydrauliczny, drabinę przystawną, aparaty powietrzne butlowe i tym podobne - niezbędne do użycia w bezpośredniej strefie działań ratowniczych. - Stanowisko dowodzenia
Definicja elementu: miejsce pracy kierującego działaniami ratowniczo-gaśniczymi
Opis praktycznego znaczenia podczas prowadzenia działań ratowniczych: Stanowisko, gdzie Kierujący Działaniem Ratowniczym przetwarza informacje z rozpoznania celem wypracowania zamiaru taktycznego, który kończy się wydaniem stosownych poleceń strażakom realizującym działania ratowniczo-gaśnicze. - Stanowisko gaśnicze
Definicja elementu: miejsce pracy prądownika
Opis praktycznego znaczenia podczas prowadzenia działań ratowniczych: Stanowisko, na którym zakończona jest linia gaśnicza. Prądownik na zakończeniu linii posiada prądownicę, za pomocą której podaje środek gaśniczy na źródło pożaru. - Stanowisko rozdzielacza
Definicja elementu: miejsce ustawienia rozdzielacza
Opis praktycznego znaczenia podczas prowadzenia działań ratowniczych: Rozdzielacz stanowi zakończenie linii głównej. Rozdziela on środek gaśniczy z jednego większego odcinka wężowego na dwa mniejsze. - Stanowisko wodne
Definicja elementu: miejsce ustawienia pompy i miejsce pracy obsługującego ją
Opis praktycznego znaczenia podczas prowadzenia działań ratowniczych: Miejsce gdzie strażak obsługuje pompę celem nawodnienia linii gaśniczej. W ten sposób środek gaśniczy jest tłoczony i podany na źródło pożaru.
Elementy terenu działań ratowniczych
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.
Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści
Miejsce na notatki
Powiązane ćwiczenia
- 11. Dobieranie parametrów węża ssawnego
- 12. Dobieranie parametrów pracy prądownicy pianowej
- 14. Dobieranie parametrów pracy wytwornicy pianowej
