Tryskacze są to dysze zamknięte z elementem termoczułym, który otwiera tryskacz w przypadku wystąpienia określonej temperatury otoczenia. Tryskacz składa się z elementu termoczułego, deflektora oraz korpusu z gwintem.

Zraszacze są otwartymi dyszami wyposażonymi w rozpryskiwacz, który nadaje wypływającemu strumieniowi wody optymalny kształt, zapewniający maksymalne pokrycie wodą chronionej powierzchni. Nie posiadają elementu termoczułego.

Tryskacze – instalacja składa się z sieci przewodów rurowych z wieloma zamkniętymi mechanicznie otworami wylotowymi wody gaśniczej. Jeśli w obszarze jednego z otworów wylotowych osiągnięta zostanie określona temperatura, zamknięcie otwiera się i rozpylana jest woda gaśnicza. Dostępne temperatury otwarcia: 57 °C, 68 °C, 79 °C, 93 °C, 141 °C, 182 °C.

Zraszacze różnią się od tryskaczy tym, iż nie posiadają elementu termoczułego i są stale otwarte.

Wyróżniamy dwa systemy instalacji tryskaczowych - mokry i suchy.

Instalacja tryskaczowa systemu mokrego składa się z rurociągów, które stale wypełnione są środkiem gaśniczym (woda). W przypadku powstania pożaru i otwarcia głowicy tryskaczowej (zniszczenie elementu termoczułego pod wpływem emisji strumienia ciepła z ogniska pożaru) wypływ wody z tryskacza jest natychmiastowy.

Instalacje tryskaczowe systemu suchego stosowane są w miejscach, gdzie temperatura otoczenia spada poniżej +5°C lub przekracza +95°C.

System suchy, jest systemem, w którym sieć rurociągów jest stale wypełniona powietrzem lub gazem obojętnym (pod ściśle określonym ciśnieniem). W przypadku powstania pożaru i otwarcia głowicy tryskacza, w pierwszej kolejności z sieci rurociągów uwalniane jest powietrze, a następnie środek gaśniczy.

• małe zagrożenie pożarowe – przykładowe obiekty: szkoły, biura, więzienia;

• średnie zagrożenie pożarowe – przykładowe obiekty: fabryki cementu, szpitale, hotele;

• średnie zagrożenie pożarowe – przykładowe obiekty: zakłady produkcji wyrobów metalowych, piekarnie, parkingi;

• średnie zagrożenie pożarowe – przykładowe obiekty: fabryki samochodów, dworce kolejowe, fabryki cukru, centra handlowe;

• średnie zagrożenie pożarowe – przykładowe obiekty: kina, teatry, hale koncertowe, fabryki sklejki;

• duże zagrożenie pożarowe – obiekty związane z produkcją i przetwarzaniem. Przykładowe obiekty: drukarnie, zakłady produkcji zapałek;

• duże zagrożenie pożarowe – obiekty związane z produkcją i przetwarzaniem. Przykładowe obiekty: zajezdnie autobusów, fabryki dywanów;

• duże zagrożenie pożarowe – obiekty związane z produkcją i przetwarzaniem. Przykładowe obiekty: zakłady produkcji opon gumowych i tworzyw sztucznych;

• duże zagrożenie pożarowe – obiekty związane z produkcją i przetwarzaniem. Przykładowe obiekty: zakłady produkcji wyrobów pirotechnicznych;

• duże zagrożenie pożarowe – obiekty związane z magazynowaniem. Przykładowe obiekty: magazyny piwa, akumulatorów, materiałów biurowych, opon.

Dysza pianowa. Składa się z wlotu powietrza oraz siatki z drutu.

Dysza gazowa. Podobnie jak dysza aerozolowa składa się z gwintu oraz otworów dystrybuujących.

Dysza aerozolowa. Podobnie jak dysza gazowa składa się z gwintu oraz otworów dystrybuujących.

Dysze pianowe. Strumień wodnego roztworu środka pianotwórczego jest wtryskiwany z dużą prędkością w kierunku siatki wylotowej, zasysając do wnętrza korpusu powietrze i wytwarzając pianę przy współczynniku rozprężania wynoszącym ok. 1:20. Powstała piana pokrywa powierzchnię i/lub kubaturę pomieszczenia, uniemożliwiając rozprzestrzenianie się pożaru oraz odcinając dopływ tlenu do palącej się substancji. Wysoka skuteczność dysz czyni je bardzo efektywnymi w zastosowaniach krytycznych, takich jak np. obszary załadunku samochodów ciężarowych w przemyśle rafineryjnym.

Dysze gazowe. Wtłoczenie (dozowanie) do pomieszczenia chronionego gazu gaśniczego powoduje przerwanie procesu spalania poprzez obniżenie stężenia tlenu (gazy obojętne) lub poprzez dezaktywację wolnych rodników w strefie spalania (halony i ich zamienniki).

Dysze aerozolowe. Dozowany poprzez dyszę aerozol gaśniczy wtłaczany jest do przestrzeni chronionej, powodując przerwanie procesu spalania na drodze absorpcji ciepła, obniżenia stężenia tlenu oraz inhibicję reakcji spalania.

Dysze pianowe jako jeden z elementów stałych urządzeń gaśniczych dobierane są w zależności od rodzaju obiektu i specyfiki zagrożenia pożarowego. Z ich zastosowaniem można spotkać się w składach paliwa i rafineriach, przedsiębiorstwach zajmujących się utylizacją odpadów, w firmach produkujących spirytus, kosmetyki oraz środki chemiczne. Często wykorzystywane są również na składowiskach opon i w magazynach, w których przechowuje się tworzywa sztuczne.

Dysze gazowe sprawdzą się w miejscach, gdzie podwyższenie wilgotności jest niepożądane, takich jak:

• biblioteki,

• archiwa,

• serwerownie,

• rozdzielnie elektryczne,

• muzea.

Dysza aerozolowe można spotkać w zabezpieczeniu linii produkcyjnych, pomieszczeniach bagażowch, warsztatach, maszynowniach oraz obiektach zabytkowych.

Stacja kontrolno‑alarmowa mokra, składa się z zaworu kontrolno‑alarmowego przypominającego budową zawór zwrotny oraz dodatkowego orurowania i armatury sygnalizacyjno‑testowej.

Stacja kontrolno‑alarmowa sucha, składa się z zaworu kontrolno‑alarmowego przypominającego budową zawór zwrotny oraz dodatkowego orurowania i armatury sygnalizacyjno‑testowej.

Zadziałanie zaworu w stacji kontrolno‑alarmowej mokrej, tj. uniesienie klapy po uprzednim spadku ciśnienia wody ponad zaworem, powoduje przepływ wody przez aparaturę stacji, generując alarmowanie akustyczne i przesłanie meldunku alarmowego do miejsca nieprzerwanego nadzoru.

Zadziałanie zaworu w stacji kontrolno‑alarmowej suchej, tj. uniesienie klapy po uprzednim spadku ciśnienia powietrza w sieci rurociągów ponad zaworem, powoduje przepływ wody przez aparaturę stacji, generując alarmowanie akustyczne i przesłanie meldunku alarmowego do miejsca nieprzerwanego nadzoru. Uniesienie klapy powoduje wtłoczenie wody do sieci rurociągów, i w przypadku otwartej głowicy tryskaczowej wypływ wody.

Typowym urządzeniem akustycznego alarmowania jest wodny dzwon alarmowy, napędzany przepływającą wodą przez napęd turbinowy.

Stosowana jest we wszystkich instalacjach tryskaczowych i zraszaczowych, zarówno typu suchego jak i mokrego.

Zawór wzbudzający składa się ze stalowego korpusu, wewnątrz którego znajduje się komora wlotowa, komora zalewowa i komora wylotowa. Wlot wody do zaworu w normalnym trybie pracy blokowany jest przez klapę zainstalowaną na elastycznej membranie. Komora wlotowa w stosunku do wylotowej usytuowana jest pod kątem 90°.

Zawór jest utrzymywany w stanie zamkniętym przez ciśnienie wody w systemie dozorującym poprzez komorę zalewową, dzięki czemu wylot zaworu i system zraszaczowy jest suchy. Kiedy uruchomi się system dozorowy, ciśnienie w komorze zalewowej spada. Klapa zaworu otwiera się, dzięki czemu woda płynie do systemu zraszaczowego.

Zawór wzbudzający służy do kontroli przepływu wody w instalacjach zraszaczowych. Może współpracować z różnymi systemami wyzwalającymi (elektryczne, pneumatyczne, hydrauliczne lub mieszane). Dostarczany jest z różnymi rodzajami osprzętu, dostosowanymi do wymogów stawianych przez instytucje zajmujące się badaniem i certyfikacją urządzeń i/lub wymogami ubezpieczycieli majątkowych.

Instalacje zraszaczowe działają na podobnej zasadzie jak instalacje tryskaczowe. Różnica polega na tym, że w instalacjach zraszaczowych na rurociągach rozprowadzających wodę umieszczone są zraszacze. Zraszacze nie mają zamknięcia, co powoduje że woda podawana jest jednocześnie we wszystkie miejsca chronionego obszaru.

Nieodłącznym elementem instalacji zraszaczowej jest system detekcji pożaru, który jest odpowiedzialny za uruchomienie akcji gaśniczej (otwarcie zaworu wzbudzającego).