Elementy zestawu komputerowego
Komputery osobiste składają się z modułów. Już wiesz ze szkoły podstawowej, że głównymi modułami wchodzącymi w skład komputera są:
płyta główna,
procesor,
pamięci,
układy wejścia/wyjścia.
Wszystkie wymienione elementy muszą ściśle ze sobą współpracować. Są one sterowane za pomocą zegara o określonej częstotliwości. Im częstotliwość zegara jest wyższa, tym szybciej wykonywane są operacje przez komputer.
Pozostałe elementy komputera, takie jak karta graficzna (niezintegrowana z płytą główną) , pamięci masowe (dyski, napędy optyczne), klawiatura itp. są urządzeniami zewnętrznymi (peryferyjnymi).
Poniżej przedstawiony jest najprostszy schemat blokowy komputera:
Płyta główna
Płyta główna to najważniejszy moduł komputera. Umieszczony jest na niej procesor, pamięć operacyjna, pamięć stała, układy wejścia - wyjścia oraz magistrale zintegrowane z płytą główną komputera. Zapewniają one komunikację pomiędzy wszystkimi elementami płyty głównej. Magistrale służą do przesyłania danych w postaci znanych ci bitówbitów. W komputerze znajdują się trzy rodzaje magistral:
magistrala danych - przesyła dane pomiędzy urządzeniami komputera;
magistrala adresowa - wskazuje urządzenia lub komórki pamięci, z których, lub do których będą przesyłane dane;
magistrala sterująca – określa, czy dane są zapisywane czy odczytywane z urządzeń lub komórek pamięci.
Dane są przesyłane magistralami z określoną częstotliwością, nazywaną szybkością transmisji danych. Częstotliwość ta może być różna dla procesora, innych urządzeń komputera i magistral. Płyta główna komunikuje się z urządzeniami zewnętrznymi poprzez wbudowane porty lub karty rozszerzeń, montowane w odpowiednich gniazdach – slotach.
Każde urządzenie zewnętrzne musi posiadać swój układ wejścia - wyjścia.
Znajdujące się na płycie głównej gniazdo procesora jest przeznaczone tylko dla procesorów, dla których płyta ta została wykonana. Płyty główne są produkowane przez różnych producentów. Różnią się one ilością i rodzajem gniazd kart rozszerzeń.
Wybierz typ komputera, aby obejrzeć stosowane w nim gniazda rozszerzeń.
PCPC
AppleApple
Obejrzyj na pokazie przykładowe płyty główne. Rozpoznaj na zdjęciach prezentowane wcześniej gniazda rozszerzeń.
Procesor
Procesor określany również jako CPU (ang. Central Processing Unit) jest cyfrowym układem scalonym, który pobiera dane z pamięci (rozkazy i argumenty rozkazów programu, który wykonuje). Listę rozkazów, jakie może wykonać procesor określa jego producent. Obecnie w komputerach osobistych najczęściej stosowane są procesory firm Intel i AMD. W komputerach firmy Apple obecnie stosowane są procesory firmy Intel.
Procesor, który zawarty jest w jednym układzie scalonym nazywamy mikroprocesorem. Układ scalony (ang. integrated circuit) to zminiaturyzowany układ elektroniczny zawierający w swym wnętrzu podstawowe elementy elektroniczne, takie jak: tranzystory, diody półprzewodnikowe, rezystory, kondensatory. Procesor może zawierać nawet kilka miliardów elementów elektronicznych.
Podstawowym parametrem określającym procesor jest liczba bitówbitów, na których procesor wykonuje operacje nazywane długością słowa procesora. Jeśli długość słowa ma 64 bity, to procesor jest 64‑bitowy. Długość słowa procesora jest równa szerokości jego magistrali danych (liczbie bitów). Od długości słowa procesora zależy m.in. jego moc obliczeniowa.
Przypomnij sobie z czwartej klasy, jaki wpływ miała liczba bitów na dokładność opisu pogody.
Drugim ważnym parametrem procesora jest szybkość, z jaką wykonuje on rozkazy (częstotliwość taktowaniaczęstotliwość taktowania). Szybkość ta jest podawana w GHz (Giga Hercach, 1GHz = 1000 000 000 Hz). Obecnie najszybsze procesory komputerów osobistych pracują z szybkościami ponad 4 GHz, czyli mogą wykonać ponad 4 000 000 000 podstawowych operacji na sekundę. Procesor, ze względu na swoją budowę, może wykonywać tylko jedną czynność na raz. Przez to, w przypadku wykonywania skomplikowanych obliczeń może nastąpić chwilowy brak obsługi urządzeń zewnętrznych. Nie działa np. klawiatura i nie odświeżany jest obraz monitora. Stwarza to wrażenie, że komputer „zawiesił się”. W wyniku rozwoju technologii zaczęto produkować procesory wielordzeniowe tzn. takie, które mogą wykonywać tyle rozkazów (czynności) równocześnie ile mają rdzeni. Takie procesory są nazywane wielopotokowymi. Obecnie procesory stosowane w komputerach osobistych zawierają do 8 rdzeni.
Pamięć operacyjna
Pamięć komputera składa się z dwóch rodzajów pamięci: pamięci stałej ROM, umieszczonej na płycie głównej komputera na stałe, w której zapisane jest wszystko co komputer „umie” po włączeniu zasilania, oraz operacyjnej RAM, o swobodnym dostępie, w której przechowywane są nasze programy i dane. Każda komórka pamięci ma swój unikatowy adres, dzięki któremu procesor, poprzez magistrale systemu uzyskuje do niej dostęp. Pojedyncza płytka pamięci może mieć różne pojemności, wielkość zainstalowanej w komputerze pamięci określa się w GB (Giga BajtachBajtach). Obecnie są to moduły o pojemności 32 i 64 GB. Pamięć operacyjna instalowana jest w specjalnych gniazdach umieszczonych na płycie głównej komputera. Komputery mogą być wyposażone w różną ilość pamięci operacyjnej. Pamięć operacyjna jest pamięcią ulotną, co oznacza, że po wyłączeniu zasilania komputera jej zawartość jest skasowana.
Do pamięci operacyjnej należy również zaliczyć pamięć podręczną cache. Pamięć cache instalowana jest w komputerach dla przyspieszenia jego pracy. Zawartość pamięci RAM jest przepisywana po pamięci cache umieszczonej wewnątrz procesora lub na zewnątrz, ale tak, aby była ona dostępna dla procesora z ominięciem magistral systemu. Moduły pamięci cache mają dużo mniejszą pojemność od pamięci RAM, lecz są one dużo szybsze. Dzięki szybkości dostępu do nich i ominięciu magistral systemu przyśpieszają pracę komputera.
Pamięci zewnętrzne
Pamięć RAM komputera jest pamięcią ulotną. Żeby nie utracić danych z pamięci RAM, do płyty głównej musi być podłączona pamięć zewnętrzna, na której można zapisać dane z pamięci RAM przed wyłączeniem komputera (zamknięciem systemu). Pamięci zewnętrzne służą do przechowywania dużych ilości danych i programów. Są to wszelkiego rodzaju nośniki danych. Po wyłączeniu komputera pamięć zewnętrzna nie traci swej zawartości i po ponownym włączeniu można z niej odczytać dane. Do pamięci zewnętrznych możemy zaliczyć dyski twarde (urządzenia pamięci z krążkami pokrytymi warstwą magnetyczną), nośniki optyczne – płyty CD, DVD, Blu‑Ray, pendrivy (urządzenie przenośne zawierające pamięć nieulotną), dyski SSD (o podobnej konstrukcji jak pendrivy, ale o większej pojemności, stosowane są w komputerach jako dyski twarde). Dyski SSD są szybsze oraz droższe niż tradycyjne dyski twarde. Nie mają one części ruchomych, dlatego są odporne na wstrząsy, a tym samym trwalsze.
Układy wejścia/wyjścia
Każde urządzenie zewnętrzne komunikuje się z komputerem za pomocą swojego układu wejścia/wyjścia.
Urządzenia te można podzielić na:
urządzenia jednokierunkowe - tylko wejścia, np. klawiatura;
urządzenia jednokierunkowe - tylko wyjścia, np. monitor,
urządzenia dwukierunkowe wejścia/wyjścia/ np. pamięć zewnętrzna.
Różnica między urządzeniami zewnętrznymi polega na tym, czy urządzenie to dostarcza informacje do systemu, czy je odbiera np. klawiatura dostarcza informacje do systemu, czyli, jest urządzeniem wejścia. Drukarka odbiera informacje, czyli jest urządzeniem wyjścia. Monitor dotykowy zarówno dostarcza dane jak i odbiera dane, czyli jest urządzeniem wejścia/wyjścia
Niektóre urządzenia peryferyjne mogą być zamknięte w obudowie komputera, tak jak dysk twardy, znajduje się wewnątrz jednostki centralnej, ale jest urządzeniem zewnętrznym.
Korzystając z wyszukiwarki internetowej, znajdź inne, niewymienione w treści, urządzenia peryferyjne.
Wynik przedstaw w postaci tabeli wykonanej w edytorze tekstu (uwzględnij urządzenia podane w treści rozdziału). Posortuj urządzenia według rodzaju.
W komputerach montowane są różne gniazda służące do podłączania urządzeń zewnętrznych.
Komputer typu PCKomputer typu PC
Rozpoznaj gniazda wejścia/wyjścia w swoim komputerze.
