Zaburzenia lękowe to jedne z najczęstszych zaburzeń psychicznych wśród dzieci. Rozpowszechnienie w populacji ogólnej szacuje się na 2‑10%, nawet do 33,7%. Mowa tu o osobach, u których w ciągu całego życia chociaż raz wystąpiły zaburzenia lękowe.

Wśród nastolatków, podobnie jak u dorosłych, zaburzenia lękowe stanowią najczęstszą grupę zaburzeń psychicznych z 12‑miesięcznym rozpowszechnieniem i wynoszą 24,9% (dotyczy to wszystkich osób, u których w chwili badania populacyjnego lub w ciągu 12 miesięcy przed badaniem wystąpiło 1 z zaburzeń lękowych).

W grupie dzieci poniżej 12 roku życia dominuje lęk separacyjny (4%), a u starszych dzieci częściej obserwowane są uogólnione zaburzenia lękowe (1‑7%), fobie proste (2,5‑9%) oraz lęk społeczny (1‑13%). W przypadku lęku napadowego u około 40% populacji do 18 r.ż. stwierdzono przynajmniej jeden atak paniki. Natomiast zaburzenie paniczne diagnozowane jest u 0,5‑5% dzieci i młodzieży. Rozpowszechnienie mutyzmu wybiórczego jest stosunkowo małe i wynosi w populacji ogólnej 0,02%, a w populacji psychiatrycznej 0,2%.

U osób z zaburzeniami lękowymi wzrasta ryzyko rozwoju innych zaburzeń psychicznych, w tym zaburzeń nastroju, depresji, nadużywania substancji psychoaktywnych czy zaburzeń osobowości. Ponadto są one obarczone wysokim ryzykiem chronicznego przebiegu i niepełnosprawności.