Henryk z łaski Bożej król Francji i Nawarry wszystkim obecnym i przyszłym pozdrowienie.: […]. 

II. Zabraniamy wszystkim poddanym naszym jakiegokolwiek stanu i godności odnawiać pamięć tego tj. poprzednich wojen religijnych, zaczepiać się wzajemnie z powodu tego, co zaszło w przeszłości z jakiegokolwiek powodu, lub pod jakimkolwiek pozorem; lecz mają się zachowywać i żyć razem spokojnie, jak bracia, przyjaciele i współobywatele, z zagrożeniem ukarania sprzeciwiających się, jako łamiących pokój i burzycieli spokoju publicznego.

III. Zarządzamy, że religia katolicka, apostolska i rzymska ma być przywrócona we wszystkich, miejscach tego naszego królestwa i krajów nam podległych, gdzie wykonywanie tejże zostało przerwane, zabraniając bardzo wyraźnie wszystkim osobom jakiegokolwiek stanu lub godności pod karami wyżej podanymi niepokoić duchownych w spełnianiu świętej służby, korzystania z dziesięcin, owoców i dochodów ich beneficjów oraz wszystkich innych praw i obowiązków, które do nich należą […].

VI. I aby nie pozostawić żadnego powodu do zaburzeń i rozterek między naszymi poddanymi, pozwoliliśmy i pozwalamy wyznawcom rzeczonej religii zreformowanej żyć i przebywać we wszystkich miastach i miejscach tego naszego królestwa i krajów nam podległych z tym, że nie będą poszukiwani, prześladowani i niepokojeni, ani też zmuszani do czynienia czegokolwiek w rzeczach dotyczących religii wbrew ich sumieniu, ani też z powodu tejże poszukiwani w domach i miejscach, w których zechcą zamieszkać, zachowując się zresztą według treści naszego obecnego edyktu. […]

XIII. Zabraniamy bardzo wyraźnie wszystkim wyznawcom rzeczonej religii wykonywania kultu poza miejscami dozwolonymi i wyznaczonymi niniejszym edyktem. […]

XXVIII. W końcu, aby zjednoczyć lepiej wolę naszych poddanych, jak to jest naszym zamiarem, ogłaszamy wszystkim, którzy wyznają lub będą wyznawać rzeczoną religię, za zdolnych do dzierżenia i sprawowania wszelkich godności, urzędów i obowiązków publicznych jakichkolwiek, królewskich, państwowych lub w miastach naszego królestwa […].

A Cytat za: M. Stolarczyk, Wybór tekstów źródłowych z historii powszechnej (do 1789 r.), Rzeszów 1978, s. 130 - 133.

[...] książę Gwizjusz [przywódca katolików francuskich] wraz z (...) oddziałem zbrojnych ludzi udali się do domu admirała [Coligny, przywódcy hugenotów]. Cosseins rozstawiwszy arkebuzjerów zamknął dom z obu stron. Admirał uwiadomiony o wrzawie i szczęku oręża, chociaż miał w domu zaledwie 10 ludzi zdolnych do broni, w komnacie zaś swojej dwóch chirurgów, 1 kaznodzieję, jednego lub dwóch pokojowców, nie dał się zastraszyć, ufny, jak często powtarzał w łaskę króla [...] Admirał na wieść o tym natychmiast wstał, podniesiony z łoża przez swoich, narzucił nocną szatę i upomniał domowników, aby ratowali się ucieczką i nie troszczyli się więcej o niego. Tymczasem do górnej części domu wszedł pewien Niemiec, wychowany w domu Gwizjusza, nazwiskiem Besme (a wraz z nim kilku ludzi). Gdy wpadli do komnaty admirała, wówczas Besme rzucił się na niego z dobytym mieczem, pytając: Czy nie jesteś admirałem? Tak, ja jestem — odpowiedział ów ze spokojnym wyrazem twarzy, jak to później od nich się dowiedziano, następnie patrząc na wyciągnięty miecz: Młodzieńcze — powiedział — miej wzgląd na mój wiek i chorobę. Ten jednak naprzód przebił mieczem pierś admirała, później wielokrotnie uderzył go w głowę. Attin zaś strzałem z arkebuza go przeszył. Gdy admirał nawet pomimo tej rany żył jeszcze, Besme zadał mu trzeci cios w krzyż: tak pół martwy upadł.

B Cytat za: https://spotkaniazhistoria.blogspot.com/2017/02/teksty-zrodowe-rozdzia-5-xv-xvi-wiek.html.