Gdzie i w jakich warunkach musieli żyć Żydzi po wejściu Niemców do Polski? Co się działo po konferencji w Wannsee?

W 1939 r. w wielu polskich miastach zaczęto zakładać żydowskie getta. Panowały w nich choroby, głód i przeludnienie, a Żydów opuszczających getto karano śmiercią. Po konferencji władz Trzeciej Rzeszy w Wannsee zaczęto  likwidację zamkniętych dzielnic i deportacje ich mieszkańców do obozów zagłady. W czasach okupacji niemieckiej wielu Polaków starało się pomóc Żydom m.in. ukrywając ich w swoich domach. Część Polaków jednak, m.in. tzw. szmalcownicy,  donosiła na Żydów.

Czym jest tyfus plamisty? Z czym kojarzą się wszy? Jakie uczucia ma wzbudzić postać na plakacie?

Plakat ma wydźwięk antysemicki. Niemcy ostrzegają przed chorobą, ale utożsamiają ją tylko z ludnością żydowską i przedstawiają postać Żyda w sposób negatywny, jako jedyne źródło przenoszenia zarazków i insektów. Wyeksponowane hasło „wszy” skojarzyć można z odczłowieczaniem Żydów i propagandowe przez nazizm utoższamianie ich z robactwem. Plakat miał wywoływać w Polakach obrzydzenie, niszczyć empatię i wzbudzać strach przed Żydami. Taki wizerunek ludności żydowskiej miał zniechęcać do wszelkich z nią kontaktów a także usprawiedliwiać przed Polakami podejmowane przez Niemców nieludzkie działania wobec Żydów.

Czy Polacy pomagali Żydom? Dlaczego to robili?  Czy niektórzy Polacy wydawali Żydów Gestapo?

Wiele polskich rodzin zdecydowało się na pomoc ludności żydowskiej. Część z nich decydowała się na ukrywanie Żydów jedynie z powodów materialnych - ich pomoc była wówczas odpłatna. Podczas II wojny światowej nie brakowało również szmalcowników, którzy szantażowali Żydów i wydawali ich Gestapo dla pieniędzy.

,