Nazwa „renesans” pochodzi od francuskiego słowa renaissance, które tłumaczy się jako „odrodzenie”. W XV i XVI w. pojawiło się wielu wybitnych artystów i myślicieli. Poprzednie tysiąclecie określano mianem „średniowiecza”, które było określeniem pejoratywnym, oznaczającym wieki pośrednie, wieki marne. W XV i XVI w. rozpoczął się kult antyku. Kultura starożytna wraz z jej twórcami była wzorem dla ludzi współczesnych. Renesansowi twórcy chcieli ich naśladować, wierząc, że mogą w swojej twórczości dorównać wyidealizowanym antycznym wzorcom.

Średniowieczna koncepcja człowieka:

• Człowiek jest dzieckiem Boga i został stworzony na jego podobieństwo. Jest istotą grzeszną i właściwie niezdolną do samodzielnego czynienia dobra. Wszelkie dobro, które czyni, jest efektem łaski Bożej.

Renesansowa koncepcja człowieka:

• Człowiek jest dzieckiem Boga i to jest dla niego największą godnością. Ze względu na podobieństwo do Boga człowiek jest szczytem stworzenia i należy afirmować jego człowieczeństwo. Bóg wyposażył człowieka w ogromne możliwości, które jeszcze nie zostały wykorzystane. Człowiek został powołany do tego, aby jak Bóg tworzyć i prowadzić twórcze życie.