Film dostępny pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D17IGJeiK

Obserwator znajduje się na trzynastohektarowym terenie Pracowni Instrumentalno Dydaktycznej Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu Warszawskiego. Zabiera nas w edukacyjną podróż/zabawę, która pozwoli zrozumieć, jak wygląda Układ Słoneczny. Na ekranie pokazano komputerową wizualizację Słońca. Jest to wielka pomarańczowo żółta ognista kula podpisana Słońce, która obraca się wokół pionowej osi. Jej rozmiar jest tu istotny, zasłania niemalże cały ekran. W tle widać jedynie fragment terenu pracowni Uniwersytetu Warszawskiego. A dokładniej trawę, kilka drzew, piaszczystą drogę i jasny niewielki budynek. Nagle obserwator zaczyna się poruszać z kamerą. Olbrzymie Słońce znika z ekranu, gdyż obserwator omija je z lewej strony i wyrusza w kierunku pierwszej planety. Robi dosłownie kilka kroków i napotyka małą, kremową piłkę na metrowym słupku wbitym w ziemię. Pojawia się napis Merkury odległość od Słońca 0,39 AU. Litery AU oznaczają dosłownie skrót z języka angielskiego od astronomical unit, czyli jednostkę astronomiczną. 1 AU to jednostka odległości używana w astronomii równa dokładnie 149 597 870 700 m. A prościej, to w przybliżeniu, średnia odległość Ziemi od Słońca. Obserwator poruszał się od Słońca do Merkurego dosłownie 3 sekundy. Teraz wyrusza w dalszą drogę. Kamera lekko się obraca, mijają kolejne 3 sekundy i już widać nieco większą od poprzedniej różową kulę. Pojawia się napis Wenus odległość od Słońca 0,72 AU. Teraz operator kamery pokonuje dystans przez około 4 sekundy. Tym razem kula na trzpieniu z podstawą jest niebieska w białe plamy, to Ziemia. Pojawia się napis Ziemia odległość od Słońca 1 AU. Lekki obrót kamerą, dosłownie 4 sekundy i operator spotyka dużo mniejszą od poprzedniej kulę o czerwonym zabarwieniu. Pojawia się napis Mars odległość od Słońca 1,52 AU. Teraz operator wyrusza w nieco dłuższą podróż. Przemieszcza się przez co najmniej 9 sekund. Tym razem spotyka iście dużą kulę. Tym razem makieta planety nie znajduje się na trzpieniu z podstawką a wewnątrz obręczy na czterech nogach. Jest to olbrzymia kula w różnokolorowe smugi. Pojawia się napis Jowisz odległość od Słońca 5,20 AU. Gdy kamera zaczyna się poruszać i omija Jowisza pokazuje przy okazji cztery malutkie w porównaniu z Nim piłeczki umiejscowione wokół. Nie są podpisane, znajdują się blisko Jowisza i mają różne kolory, ale z pewnością są to Galileuszowe Księżyce Jowisza: Io, Europa, Ganimedes i Kallisto. W dolnej części Jowisza widać też charakterystyczną Wielką Czerwoną Plamę, czyli antycyklon Jowisza. Dla porównania, ta plama jest porównywalna z wielkością Ziemi. Kamera rusza w dalszą podróż. Operator znów pokonuje dystans około 9 sekund. Napotyka równie wielką, co poprzednio, planetę w różnokolorowe rozmyte smugi. Pojawia się napis Saturn odległość od Słońca 9,54 AU. Teraz obserwator wyrusza w nieco dłuższą podróż, około 20 sekund. Mija obserwatorium, wiele drzew, aż napotyka jasnoniebieską kulę, również dużą umieszczoną w obręczy na wspornikach, aczkolwiek zdecydowanie mniejszą od poprzedniej. Pojawia się napis Uran odległość od Słońca 19,19 AU. Kolejny dystans do około 25 sekund. Obserwator pokonuje leśny teren, przemieszcza się wśród drzew omijając niewielki brązowy budynek. Napotyka ciemnoniebieską kulę na słupie z podstawką. Pojawia się napis Neptun odległość od Słońca 30, 06 AU. To koniec tej kosmicznej przygody. Kamera zwraca się ku niebu i wiruje, gałęzie drzew rozmywają się. Pojawia się napis Fizyka 950 kapsułek oraz logo Wydziału Fizyki Politechniki Warszawskiej, Funduszy europejskich oraz flaga Unii Europejskiej.