Ilustracja interaktywna. Obraz przedstawia cztery postaci. Po lewej stronie obrazu na krześle siedzi starszy mężczyzna. Za nim stoi mężczyzna w bladoróżowej szacie i metalowym nakryciem głowy, który skalpelem rozcina mu głowę. Obok stoi mężczyzna w czarnym habicie, trzyma dzban. Po prawej stoi kobieta w długiej szacie i białym nakryciem głowy. Opiera się rękami o blat stolika. Na jej głowie leży książka. Elementy ilustracji interaktywnej: 1. Niccolo Machiavelli był Florentyńczykiem, żył w latach 1469-1527. Czasy Machiavellego to renesans – okres, w którym nastąpił przełom w historii filozofii, ale również w sztuce, np. obrazy Hieronima Boscha czy grafiki Albrechta Dürera znakomicie dokumentują wyczerpanie się scholastycznej wizji świata. Renesans to czas wojen religijnych, to początek narodzin absolutyzmu, czas wielkich odkryć geograficznych i upadku starego porządku ze swą hierarchią wartości. Włochy, w których urodził się Machiavelli, były podzielone na małe, wzajemnie zwalczające się państwa. To czas ciągłych wojen. Obraz przedstawia portret młodego mężczyzny. Ma on pociągłą twarz. Jego włosy są krótkie, gładkie, ciemne. Mężczyzna ma wydatny nos i wyraźnie zaznaczone kości policzkowe. Nieznacznie się uśmiecha. Mężczyzna ubrany jest w długą szatę.
_{Santi di Tito, Nicollo Machiawelli} 2. Ten przełom świata scholastyki i „świata nowego” w następujący sposób charakteryzuje Valeriu Marcu: Niebo wydawało im się puste, a ziemia pełna możliwości dla przebiegłych, dla bezwzględnych. Mieszanina odwagi, sprzedajności i zręczności stanowiła o formie ich życia i stosunkach do ludzi. Modnym stało się wśród nich chwalić głośno rzeczy, które się zazwyczaj czyni tylko w ukryciu, nie szkodziło ich godności żyć bez idealnego pozoru, poza uczciwością, poza rodziną, poza miłością, poza kościołem, poza odwagą. Sądzili, że mogą żyć bez zasłony, która zawsze musi nieco przesłaniać wszystkie rzeczy i uczucia, i nie wzdrygali się przed oglądaniem serc własnych i cudzych. Polityka zostaje oczyszczona z wszelkich pojęć moralnych. Taki właśnie świat, bez jakiejkolwiek idei nadziemskiej, bez jakiejkolwiek fantazji, przeciwny wszelkiemu przypuszczeniu, które nie jest oczywiste, bez jakiejkolwiek fikcji, stanowi realizm polityczny florentyńczyków. Obraz przedstawia portret młodej kobiety. Zwrócona jest lewym profilem do odbiorcy. Przepasana jest kolorowym materiałem, ma odsłonięte piersi. Ma jasną cerę oraz splecione, rude włosy z perłami. Na szyi ma złoty łańcuch oraz węża.
_{Piero di Cosimo, Portret Simonetty Vespucci, 1490} 3. Czas Machiavellego to także nieudana próba budowy republiki w duchu odnowy moralnej (religijnej) przez Hieronima Savonarollę oraz klęska zjednoczenia Włoch centralnych przez Cezara Borgię. W tym świecie ciągłych zmian sojuszów, permanentnej walki, braku jakiejkolwiek stabilizacji i autorytetu pojawiła się potrzeba stworzenia silnego państwa – którego ucieleśnieniem u Machiavellego jest książę – opartego na analizie: praw rządzących społeczeństwem, także w ujęciu historycznym, oraz natury ludzkiej. Machiavelli podjął się realizacji tego dzieła, którego efekt jest tak doniosły, że stanowi już od 500 lat źródło inspiracji dla kolejnych, nie tylko humanistycznych, luminarzy następnych epok. Obraz przedstawia lewy profil twarzy dojrzałego mężczyzny. Ma zmarszczki na twarzy oraz orli nos. Ubrany jest w czarną szatę, ma założony czarny kaptur.
_{Fra Bartolomeo, Portret Girolamo Savonarola}