Ilustracja interaktywna przedstawia brzeg, na którym rośną uprawy - kukurydza i trawa. Zbiornik wodny z roślinami wodnymi, warstwą glonów, szczątkami glonów i martwych roślin opadających na dno zbiornika, śniętymi rybami. Opisano: 1. W rolnictwie, aby zwiększyć plony, często stosuje się nawozy. Mogą być sztuczne lub naturalne. Zawierają związki azotu, fosforu, magnezu, potasu i siarki., 2. Część pierwiastków wsiąka w glebę. Mogą one pozostawać w niej wiele lat, by ostatecznie przesączyć się do wód., 3. Nadwyżki zastosowanych przez rolnika nawozów (głównie azotany i fosforany: ${\mathrm{NH}}_4^{+}$, ${\mathrm{NO}}_3^{-}$ i ${\mathrm{HPO}}_4^{2-}$) oraz niezabezpieczone odchody zwierząt są wymywane z gleby przez opady lub topniejący śnieg, a następnie trafiają do zbiorników wodnych., 4. Przy temperaturze między 23°C a 28°C następuje szybki rozwój sinic, czyli zakwit: woda mętnieje i lekko się pieni, nabiera zielonkawej barwy i nieprzyjemnego zapachu., 5. Gęsta warstwa glonów unoszących się na powierzchni zbiornika wodnego nie pozwala na przenikanie promieni słonecznych do jego głębszych warstw., 6. Rośliny wodne, które rosną w głębi oraz przy dnie zbiornika, obumierają w wyniku braku możliwości prowadzenia fotosyntezy., 7. Szczątki glonów i martwych roślin opadają na dno. Zwiększa się ilość martwej materii organicznej, rozkładanej przez bakterie, przez co zużywa się rozpuszczony w wodzie tlen. W wyniku jego zmniejszenia, obumierają żyjące organizmy., 8. Niedobór tlenu w wodzie (tzw. hipoksja środowiskowa) prowadzi do śmierci zwierząt oddychających tlenowo, np. ryb. One także opadają na dno – martwa materia gromadzi się tam w coraz większych ilościach. Brak tlenu umożliwia bakteriom beztlenowym rozkład coraz większej ilości szczątków. Produktami tego procesu są trujące dla zwierząt siarkowodór, metan i amoniak. W zbiorniku wodnym (także rzece lub morskiej strefie przybrzeżnej) powstaje martwa strefa.