Wysłuchaj raz jeszcze wykładu na temat ekfrazy Kazimierza Przerwy‑Tetmajera. Zwróć uwagę na takie wyrażenia, jak „błękitne mgły pajęcze”, „drzewa śpiące”, „słoneczne zamyślenie”.

Przykładowa odpowiedź:
Kazimierz Przerwa‑Tetmajer pisał w liście do Ferdynanda Hoesicka, że pragnie oddać w wierszu „omdlałość” i „obezwładnienie w gorące południe”. Buduje nastrój spokoju, wyciszenia, a nawet pewnej senności, stosując zwroty i kolorystykę, które często powracały w jego poezji. W utworze pojawia się przede wszystkim błękit, biel i złoto – kolory, które można kojarzyć z jasnością dnia, ale też z kontemplacją i boskością. Łączą się one przede wszystkim z naturą: „błękitne mgły”, „złote słońce”, „siwe wody”. Biel jako kolor czystości odnosi się do zmartwychwstałego Chrystusa. Całość obrazowania nabiera nieco sennego charakteru poprzez wprowadzenie takich wyrażeń jak „dal senna, nieskończona”.