Film
Zapoznaj się z filmem i rozważ rolę, jaką autorytetyautorytety pełnią w rozwoju intelektualnym, duchowym i moralnym każdego człowieka. Zderz ze sobą argumenty za i przeciw związane z tezą o zaniku autorytetów wśród współczesnej młodzieży polskiej.
Wskaż, które stwierdzenia są prawdziwe, a które fałszywe.
Stwierdzenie | Prawda | Fałsz |
Pojęcie „autorytet” wolno przypisać osobie, a nie instytucji. | □ | □ |
Znaczenie słowa autorytet jest jednoznaczne. Istnieje tylko jedna definicja tego pojęcia. | □ | □ |
Do kryzysu autorytetów dochodzi nie wtedy, kiedy struktura wartości w społeczeństwie ulega zmianie, ale kiedy znikają wszelkie wartości. | □ | □ |
Źródłem autorytetu mogą być umiejętności i wiedza, cechy osobowe, sposoby działania i postępowania zgodnego z ogólnie cenionymi wartościami. | □ | □ |
Tzw. kryzys rodzicielstwa, objawiający się osłabieniem wychowawczego oddziaływania rodziny, jest powiązany z kryzysem rodzinnych autorytetów współczesnej młodzieży. | □ | □ |
W społeczeństwach zhierarchizowanych autorytet opiera się na przykład na takich elementach, jak wiek, wiedza, pieniądze czy wybór demokratyczny, co zapewnia tym społeczeństwom porządek i ład interakcyjny. | □ | □ |
Zapoznaj się z tekstem i wykonaj ćwiczenie.
Do czego młodym autorytety?W sytuacji, gdy nie trzeba zdobywać przewagi ekonomicznej, bo status w piramidzie ekonomicznej nieszczególnie się liczy (skoro ważna jest sieć, a nie piramida), to nie szanuję ludzi z pieniędzmi. (…) W sytuacji, gdy od polityków z rzadka zależy mój prywatny, sieciowo generowany dobrostan, to nie muszę szanować tych, których ktoś wybrał w wyborach i zasiadają teraz na szczycie piramidy rozumianej po staremu.
Słownik
stop rtęci z innymi metalami; w znaczeniu potocznym mieszanina różnych elementów nie posiadająca wyraźnej struktury
osoba, instytucja, pismo itp. cieszące się szczególnym uznaniem
wzajemne oddziaływanie na siebie różnych obiektów (przedmiotów, zjawisk, osób itp.); interakcja społeczna oznacza wzajemne oddziaływanie na siebie jednostek (osób), przy czym każdą z nich charakteryzuje świadomość własnej podmiotowości
układ wartości, norm postępowania, które umacniają te wartości oraz wzorów zachowania, czyli kulturowo i historycznie zmiennych form, jakie przybierają normy w zależności od konkretnej sytuacji, w której są stosowane przez jednostkę
właściwa danej osobie, zorganizowana struktura motywacji, właściwości, cech, postaw i kompetencji działania, będąca biograficznym wynikiem radzenia sobie jednostki z wymogami środowiska i własnego organizmu
przypisywanie abstrakcyjnym pojęciom lub przedmiotom albo zjawiskom ludzkich cech, ale jednocześnie personifikacja odnosi się do jednostek ludzkich – oznacza wówczas postać coś uosabiającą
uspołecznienie, proces nabywania przez podmiot umiejętności (a przede wszystkim przyswajania sytemu wartości, norm i wzorów zachowań akceptowanych i podtrzymywanych przez zbiorowość lub społeczeństwo); jednostka ze swoimi specyficznymi biologicznymi i psychicznymi dyspozycjami staje się dojrzała społecznie, w wyniku czego zostaje wyposażona w dynamicznie podtrzymywane w okresie całego życia zdolności i umiejętności skutecznego działania w obrębie całego społeczeństwa (jak i w poszczególnych jego elementach); jednocześnie to proces powstawania i rozwoju osobowości zachodzący we wzajemnej zależności ze społecznie przekazywanym środowiskiem socjalnym i materialnym
pożądane obiekty (materialne bądź o symbolicznym charakterze ) lub sądy (opinie) egzystencjalne (dotyczące tego, co istnieje) oraz normatywne (dotyczące tego, co powinno być i jak to osiągnąć)