Jak można badać strukturę ciał stałych za pomocą dyfrakcji rentgenowskiej?
Film zawiera podstawowe informacje na temat promieniowania X i jego dyfrakcji na ciele stałym. Prof. dr hab. Radosław Przeniosło prezentuje budowę dyfraktometru rentgenowskiego i badanie struktury ciał stałych na przykładzie kryształu fluorku litu.
RpNtYItwOLKAO
1
Polecenie 1
Wyszukaj w Internecie, w jaki sposób lampa rentgenowska wytwarza promieniowanie.
W lampie rentgenowskiej wiązka elektronów jest przyspieszana i kierowana do tarczy wytworzonej z metalu (np. miedzi, molibdenu, srebra). Ze względu na różny mechanizm powstawania wyróżnia się dwa rodzaje promieniowania rentgenowskiego. Pierwsze z nich to tzw. promieniowanie hamowania – elektrony zderzając się z tarczą wytracają swoją prędkość i emitują promieniowanie. Drugie zjawisko to tzw. promieniowanie charakterystyczne – niektóre elektrony trafiając w tarczę mogą wybijać elektrony z atomów tarczy. Miejsce wybitych elektronów zajmują elektrony z wyższych powłok w atomie. Spadając na niższe powłoki emitują one promieniowanie z zakresu rentgenowskiego. W dyfraktometrze rentgenowskim wykorzystujemy promieniowanie charakterystyczne, gdyż ma ono jedną, ustaloną długość fali.
1
Polecenie 2
Poszukaj w Internecie innych niż na filmie przykładów zastosowania promieniowania rentgenowskiego.
Na przykład: sterylizacja żywności, kontrole bagażu na lotniskach, w przemyśle: szukanie defektów w materiałach, w medycynie: prześwietlenia kości i płuc, w astronomii: badanie gwiazd.