Przypomnij sobie budowę dramatu Adama Mickiewicza i zwróć uwagę na zabieg, którego dokonał Konwicki.

Tadeusz Konwicki zmienił kolejność części dramatu Mickiewicza, zaproponował nowy układ scen. W centrum jego zainteresowania jako reżysera znalazła się III cz. Dziadów – martyrologiczna i mesjaniczna. Konwicki zwrócił też uwagę, że losy Polaków są nierozerwalnie związane z historią.

Zwróć uwagę na podział filmu na dwie niemal równe części.

Kluczowa scena to opowiadanie Jana Sobolewskiego, którego treścią są losy i aresztowanych i zesłanych młodych Polaków w Wilnie.

Zwróć uwagę na to, że Konwicki przywołuje wydarzenia z dwudziestowiecznej historii Polski.

Wydarzenia: powstanie warszawskie, egzekucja polskich oficerów w Katyniu.

Sprawdź, czy w twojej odpowiedzi znalazła się informacja, że celem przywołania określonych wydarzeń jest wzmocnienie przekazu Mickiewicza, pokazanie ciągłości losów Polaków w klamrze historycznej i religijnej. Nadzieja na wyzwolenie łączyła Polaków współczesnych Mickiewiczowi i Konwickiemu.

Przypomnij sobie, jakie wydarzenia z historii Polski były pomijane w oficjalnym, propagandowym przekazie w czasach PRL.

Przykładowa odpowiedź: W czasie stanu wojennego działalność cenzury została zaostrzona, a wszelkie odniesienia do represjonowania Polaków przez władze rosyjskie były niedopuszczalne; dopiero po przełomie 1989 roku można było oficjalnie mówić o wydarzeniach w Katyniu lub o tym, że przed wojną Wilno było polskim miastem.

Przypomnij sobie, co wydarzyło się w Polsce w 1968 r. i jaką rolę odegrała w tych wydarzeniach inscenizacja Dziadów Kazimiera Dejmka.

Przykładowa odpowiedź: Zdjęcie z afisza Dziadów w reż. Kazimierza Dejmka było punktem zapalnym protestów studenckich w 1968 r., a ich konsekwencją.

Przykładowa odpowiedź: W filmie Konwickiego pojawia się postać Poety – komentatora, grana przez Gustawa Holoubka, który w inscenizacji Dejmka w 1968 r. zagrał Konrada. W Lawie Konwickiego niektóre kwestie z Wielkiej Improwizacji wypowiadają jednocześnie dwaj aktorzy: filmowy Konrad i Poeta (Holoubek), którego postać jest aluzją do inscenizacji Dejmka.