Ilustracja interaktywna przedstawia grafikę z gry Wiedźmin. Po prawej stronie grafiki znajduje się postać mężczyzny. Stoi on tyłem do widza. Na plecach ma zawieszoną broń. Przed postacią znajduje się las. Niebo nad lasem jest żółto-pomarańczowe. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Konstrukcja głównego bohatera „Opowiadania Sapkowskiego w poetykę powieści przygodowej wpisują się również poprzez typową dla tej odmiany literatury popularnej kreację głównego bohatera. Geralt z Rivii, niczym Howardowski Conan, z woli przypadku natrafia na sytuacje, które wymagają interwencji jego wiedźmińskiego miecza – zjawia się zawsze właśnie tam, gdzie czekają go wydarzenia, w które może się zaangażować. Przygoda w opowiadaniach przeważnie jest ściśle powiązana z profesją bohatera, który trudni się zabijaniem zagrażających ludziom potworów”. Joanna Płoszaj, Przygody pewnego wiedźmina. Konstrukcja i destrukcja schematów fabularnych w opowiadaniach Sapkowskiego [w:] Wiedźmin. Polski fenomen popkultury, pod. red. R. Dudzińskiego, J. Płoszaj, Wrocław 2016, s. 20.

Ilustracja interaktywna przedstawia grafikę z gry Wiedźmin. Znajduje się na niej postać mężczyzny. Mężczyzna ubrany jest zbroję, na plecach ma zawieszoną broń. Na twarzy mężczyzny, po lewej stronie, znajduje się blizna. Włosy mężczyzny są siwe i zaczesane do tyłu. Zarost mężczyzny jest siwy. Oczy mężczyzny są głęboko osadzone, nos prosty. Twarz mężczyzny jest spokojna. Tło zdjęcia jest ciemne. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Konstrukcja głównego bohatera „»Awanturniczy« charakter postaci uwydatnia to, w jaki sposób wprowadzana jest w opowiadaniach:
»Później mówiono, że człowiek ten nadszedł od północy od bramy Powroźniczej. Szedł pieszo, a objuczonego konia prowadził za uzdę. Było późne popołudnie i kramy powroźników i rymarzy były już zamknięte, a uliczka pusta. Było ciepło, a człowiek ten miał na sobie czarny płaszcz narzucony na ramiona. Zwracał uwagę«”. Joanna Płoszaj, Przygody pewnego wiedźmina. Konstrukcja i destrukcja schematów fabularnych w opowiadaniach Sapkowskiego [w:] Wiedźmin. Polski fenomen popkultury, pod. red. R. Dudzińskiego, J. Płoszaj, Wrocław 2016, s. 20–21.

Ilustracja interaktywna przedstawia grafikę z gry Wiedźmin. Na grafice znajduje się samotny jeździec na koniu. Dookoła niego znajdują się wysokie drzewa oraz tereny zielone. Niebo górujące nad całym tym obszarem jest pokryte żółto-pomarańczowymi chmurami. Poprzez konary drzew próbuje przebić się powoli zachodzące słońce. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Konstrukcja głównego bohatera „Przedstawienie protagonisty jako jeźdźca pojawiającego się nagle i nie wiadomo skąd, tajemniczego i przyciągającego uwagę nieznajomego, wskazuje na powinowactwo z bohaterami najpopularniejszych gatunków przygodowych. Jest również wyraźnym sygnałem uruchomienia czasu awanturniczego i podporządkowania biegu zdarzeń regułom, które rządzą czasoprzestrzenią przygodową – wartka, zajmująca akcja wymaga aktywnych postaci, wielu zdarzeń i licznych zwrotów akcji, bohater musi zatem działać niemal natychmiast, szybko reagując na wszelkie zmiany”. Joanna Płoszaj, Przygody pewnego wiedźmina. Konstrukcja i destrukcja schematów fabularnych w opowiadaniach Sapkowskiego [w:] Wiedźmin. Polski fenomen popkultury, pod. red. R. Dudzińskiego, J. Płoszaj, Wrocław 2016, s. 21.

Ilustracja interaktywna zawiera grafikę z gry Wiedźmin. Na grafice górski krajobraz. Wśród wysokich gór porośniętych wysokimi drzewami znajduje się zamek wybudowany na zboczu jednej z gór. Niebo nad górami jest błękitne, gdzieniegdzie pokryte białymi chmurami. Z lewej strony ilustracji znajduje się niewielkie wzniesienie, na którym tyłem do widza siedzi postać. Obok postaci rośnie wysokie zielone drzewo. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Konstrukcja głównego bohatera „Wiedźmin wykazuje powinowactwo z protagonistami powieści przygodowych poprzez to, że jest obcy niemal w każdym miejscu, w którym się pojawia. Upodabnia go to również do bohatera prozy Howarda. W przypadku Conana można jednak mówić o obcości niejako z wyboru – pochodzi on z Cymerii i choć mógłby do niej wrócić i osiedlić się, nie mieści się to w ramach konwencji powieści przygodowej. Będąc typem herosa-awanturnika, Cymeryjczyk odrzuca możliwość zakorzenienia, całkowicie poddając się czystej przygodowości. W kolejnych częściach cyklu Sapkowskiego natomiast coraz wyraźniej widać, że obcość ciąży bohaterowi, co wyróżnia go na tle postaci charakterystycznych dla literatury awanturniczej. Została mu bowiem narzucona wraz z porzuceniem go na progu Kaer Morhen, gdy był niemowlęciem. Po przejściu mutacji, prób i odbyciu morderczego szkolenia przybiera przed wyruszeniem na szlak imię »Geralt z Rivii« – czyni to za radą swego opiekuna Vesemira, który uważa, iż posiadanie ojczyzny czyni wiarygodniejszym”. Joanna Płoszaj, Przygody pewnego wiedźmina. Konstrukcja i destrukcja schematów fabularnych w opowiadaniach Sapkowskiego [w:] Wiedźmin. Polski fenomen popkultury, pod. red. R. Dudzińskiego, J. Płoszaj, Wrocław 2016, s. 21–22.

Ilustracja interaktywna zawiera grafikę z gry Wiedźmin. Na grafice mężczyzna walczy z potworem. Potwór jest uskrzydlony, ma wystające zęby i bujną grzywę. Postać walcząca z potworem stoi tyłem do widza. Na jej plecach znajduje się broń. W prawej dłoni postać trzyma miecz. Na drugim planie znajdują się drzewa. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Konstrukcja głównego bohatera „Obcość wiedźmina wynika jednak nie tylko z braku zakorzenienia, ale również z profesji, jaką się trudni. Ze względu na nią jest odrzucany przez ludzi i funkcjonuje właściwie poza społeczeństwem – wszędzie, gdzie się pojawia, jego inność jest natychmiast dostrzegana i budzi gwałtowną niechęć. Wiedźmin jest traktowany przez ludzi przedmiotowo – wzywany, kiedy potrzebują jego pomocy, odjeżdża zaraz po wykonaniu zadania i otrzymaniu zapłaty, niemal przepędzany przez niechętnych mu pracodawców, dostrzegających w nim jedynie pozbawionego uczuć mutanta i bezlitosnego mordercę”. Joanna Płoszaj, Przygody pewnego wiedźmina. Konstrukcja i destrukcja schematów fabularnych w opowiadaniach Sapkowskiego [w:] Wiedźmin. Polski fenomen popkultury, pod. red. R. Dudzińskiego, J. Płoszaj, Wrocław 2016, s. 22.

Ilustracja interaktywna zawiera czarno-białą grafikę z gry Wiedźmin. Z lewej strony na niewielkiej polanie na szczycie wzniesienia siedzi para ludzi. Mężczyzna obejmuje kobietę i przytula ją do siebie. Siedzą oni bokiem do widza. Przed nimi znajduje się górski krajobraz, ze skałami, rosnącymi na nich drzewami. W tle po prawej stronie znajduje się wysoki masyw górski. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Konstrukcja głównego bohatera „Z kolei w typ bohatera przygodowego wpisuje Geralta ponownie początkowe uwikłanie w działalność sił irracjonalnych, które w tym wypadku reprezentowane są przez przeznaczenie. Sapkowski bardzo wyraźnie zaznacza jego rolę, począwszy od opowiadania Kwestia ceny, poprzez Miecz przeznaczenia i Coś więcej. Teksty te pokazują, w jaki sposób przeznaczenie determinuje poczynania Geralta, który prawem Dziecka Niespodzianki związał swój los z losem cintryjskiej księżniczki Cirilli. Rola przeznaczenia w relacjach tych dwojga bohaterów zaznaczana jest wielokrotnie i nie umniejsza jej nawet rezygnacja Geralta z prawa niespodzianki. Bieg zdarzeń mimo wszystko prowadzi go do przypadkowego spotkania z dziewczynką w lesie Brokilon, a następnie – po zniszczeniu Cintry podczas wojny z Nilfgaardem – do zaakceptowania przez wiedźmina zrządzeń losu. Zapytany przez cudem ocalałą księżniczkę, czy naprawdę jest jego przeznaczeniem, odpowiada: »Jesteś czymś więcej, Ciri, czymś więcej«”. Joanna Płoszaj, Przygody pewnego wiedźmina. Konstrukcja i destrukcja schematów fabularnych w opowiadaniach Sapkowskiego [w:] Wiedźmin. Polski fenomen popkultury, pod. red. R. Dudzińskiego, J. Płoszaj, Wrocław 2016, s. 22–23.