Ilustracja interaktywna prezentuje obraz, na którym ukazane jest wnętrze kościoła. Są tu trzy osoby: młoda, klęcząca kobieta w szlacheckim stroju, stojący obok niej chłopiec ze złożonymi w geście modlitwy rękami, brat Jana III Sobieskiego, Marek. Jest także drugi, młodszy chłopiec, klęczący i modlący się – to Jan III Sobieski. Opis: 1. Matka Jana III Sobieskiego, Zofia Teofila Sobieska, pochodziła z rodu Daniłłowiczów i była wojewodzianką ruską. W 1623 roku, wraz z matką Zofią i babką Reginą, stojąc na czele służby zamkowej, odparła napad Tatarów na Olesko. Była kobietą surową, religijną, dbała o patriotyczne wychowanie swoich dzieci. 2. Starszy brat Jana Sobieskiego - Marek odebrał gruntowne wykształcenie, podróżował po Europie. Brał udział w tłumieniu buntów kozackich. W 1652 roku został wzięty do niewoli przez Kozaków i ścięty na rozkaz Bohdana Chmielnickiego. 3. Młody Jan Sobieski przy katafalku, na którym spoczywa jego siostra Zofia (zmarła w 1630 roku).

Ilustracja interaktywna prezentuje portret Jana III Sobieskiego. Ukazany jest on tu jako dojrzały mężczyzna. Ubrany jest w kolczugę, na ramionach zarzucony ma płaszcz z dużymi, ozdobnymi guzikami. Na piersi mężczyzny widać ryngraf z obrazem Matki Boskiej Ostrobramskiej, trzymającej na rękach Jezusa. Twarz mężczyzny jest owalna, z wyraźnie zarysowanym drugim podbródkiem. Mężczyzna ma ciemne, krótko obcięte włosy, ciemne brwi i oczy oraz długie, sumiaste wąsy. 1. Ryngraf to rodzaj medalionu posiadający zwykle kształt tarczy. Ozdabiały go rysunki o tematyce religijnej, przede wszystkim wizerunki maryjne. W dobie Rzeczypospolitej Sarmackiej ryngrafy, noszone samodzielnie jako element stroju szlacheckiego, były wyrazem patriotyzmu, podkreślały przywiązanie do wiary katolickiej. Miniatury ryngrafów z wizerunkiem Matki Boskiej Ostrobramskiej stały się wówczas zwyczajowym podarunkiem z okazji chrztu świętego.

Ilustracja interaktywna prezentuje portret Jana III Sobieskiego. Ukazany jest on tu jako dojrzały mężczyzna. Ubrany jest w strój starożytnego rzymskiego żołnierza: mężczyzna ma na sobie pancerz składający się z kawałków metalu o kształcie rybich łusek, płaszcz spięty klamrą na prawym ramieniu, w pasie zrobioną ze skórzanych pasów przepaskę. Obok mężczyzny, na stole leży hełm z pióropuszem. Twarz mężczyzny jest owalna, z wyraźnie zarysowanym drugim podbródkiem. Mężczyzna ma ciemne, krótko obcięte włosy, ciemne brwi i oczy oraz długie, sumiaste wąsy. Opis: 1. Szlachta polska chętnie porównywała Jana III Sobieskiego do tak wybitnych wodzów, jak Aleksander Wielki i Juliusz Cezar. Na portretach przedstawiano go bez korony, ponieważ nie był władcą dziedzicznym, z odkrytą głową, za to z berłem i symbolami władzy wojskowej - regimentem, czyli krótką laską pozbawioną głowicy, bądź buławą - rodzajem broni obuchowej. Władca występował jako król wojownik (łac. rex armatus). Modne w dobie baroku były także stylizacje na wzór rzymskich imperatorów - w wieńcu laurowym na głowie, w paludamentum, czyli purpurowym płaszczu, który spinano na prawym ramieniu.

Ilustracja interaktywna przedstawia scenę przed bitwą pod Wiedniem. Na wzgórzu, na rosłym koniu siedzi Jan III Sobieski. Unosi prawą rękę z krzyżem ku górze w geście błogosławieństwa. Mężczyzna otoczony jest wojskowymi. Sobieski ubrany jest w kontusz i płaszcz, na nogach ma wysokie buty, u boku szablę. Opis: 1. Pisarz Wespazjan Kochowski w swoim Dziele boskim albo pieśni Wiednia wybawionego i inszych transakcji wojny tureckiej w roku 1683 szczęśliwie rozpoczętej przedstawiał Jana III Sobieskiego jako nowego Mesjasza, który walcząc za wiarę chrześcijańską, wypełnia swoją misję.

Ilustracja interaktywna przedstawia pole bitewne pod Wiedniem. W centralnej części obrazu widać postać Jana III Sobieskiego, który siedzi na rosłym koniu. Ubrany jest w szlachecki stój, w lewej ręce dzierży buławę, prawą ręką podaje jakiemuś mężczyźnie list. Mężczyzna otoczony jest ze wszystkich stron wojskowymi. Za jego plecami widać konnicę z chorągwiami polskimi. Widoczne są także namioty. U stóp Sobieskiego leżą liczne ciała zabitych Turków i zdobyte chorągwie. Na niebie widać tęczę. Opis: 1. Odsiecz wiedeńska była porównywana przez współczesnych Janowi III Sobieskiemu do wojen krzyżowych. Podkreślano naturalny ciąg dalszy wielkiej tradycji wojny Krzyża z Półksiężycem. Jana III Sobieskiego tytułowano nie tylko określeniem fidei defensor (łac., „obrońca wiary”), ale obdarzano mianem polskiego „Goffreda” w nawiązaniu do postaci Godfryda z Bouillon, wodza pierwszej krucjaty i władcy Królestwa Jerozolimskiego.

Ilustracja interaktywna przedstawia ulicę otoczoną budynkami. W centralnej części obrazu widać postać Jana III Sobieskiego, który siedzi na rosłym koniu. Ubrany jest w szlachecki stój. Mężczyzna otoczony jest ze wszystkich stron wojskowymi jadącymi konno lub idącymi pieszo. Za jego plecami widać szereg żołnierzy na koniach z chorągwiami. Przed jadącym Sobieskim klękają na gruzowisku mieszkańcy Wiednia, dziękując za ocalenie. Opis: 1. W XVII wieku chętnie nawiązywano do antycznej tradycji i wzorem rzymskich bohaterów polscy wodzowie po zwycięskiej bitwie przywdziewali uroczyste ubiory i triumfalnie wjeżdżali do zdobytych miast. Jednym z najczęściej uwiecznianych przez malarzy momentów było wkroczenie III Sobieskiego do Wiednia w otoczeniu polskich i sprzymierzonych wojsk.

Ilustracja interaktywna prezentuje portret Jana III Sobieskiego. Ukazany jest on tu jako dojrzały mężczyzna. Ubrany jest w zbroję, na ramionach zarzucony ma płaszcz spięty pod szyją dużą broszą z kamieniami. W pasie mężczyzna przepasany jest pasem z klamrą wysadzaną szlachetnymi kamieniami oraz przewiązany skórą lamparta. Twarz mężczyzny jest owalna, z wyraźnie zarysowanym drugim podbródkiem. Mężczyzna ma jasne, krótko obcięte włosy, ciemne brwi i oczy oraz długie, sumiaste wąsy. Opis: 1. Order Świętego Ducha to najwyższe odznaczenie królestwa Francji ustanowione w 1578 roku przez Henryka III Walezego. Przyznawano go jedynie katolikom, którzy ukończyli 35 lat i mogli wykazać się trzema generacjami należącymi do stanu szlacheckiego. Jan III Sobieski jako sojusznik Francji otrzymał insygnia Orderu Świętego Ducha 30 listopada 1676 roku w Żółkwi od króla Ludwika XIV.

Ilustracja interaktywna prezentuje portret Jana III Sobieskiego. Ukazany jest on tu jako dojrzały mężczyzna. Ubrany jest w zbroję wykonaną z metalowych blaszek w kształcie rybich łusek założoną na aksamitny żupan, na ramionach zarzucony ma płaszcz spięty pod szyją dużą broszą z kamieniami. Na ramionach ma złoty łańcuch z wielkim orderem wiszącym na piersiach. Przy pasie ma przypiętą szablę. Twarz mężczyzny jest owalna, z wyraźnie zarysowanym drugim podbródkiem. Mężczyzna ma ciemne, krótko obcięte włosy, wyraziste brwi i oczy oraz długie, sumiaste wąsy. Opis: 1. Powszechnie znana była miłość Jana III Sobieskiego do rodzimej oraz wschodniej mody. Króla portretowano według obowiązującego stylu - z sarmackim wąsem, w atłasowym żupanie, z mieczem. Choć z czasem dały o sobie znać choroby oraz trudy odciskające się na wizerunku władcy, przedstawiano go zwyczajowo jako przystojnego mężczyznę w sile wieku.