Zdjęcie przedstawia grubościomierz. Urządzenie składa się z metalowej podstawy, tarczy z podziałką i wskazówką, trzpienia i stopki. Tarcza zabezpieczona jest szklaną szybką.
Grubościomierz jest przyrządem stosowanym do pomiaru grubości wyrobów włókienniczych. Grubość to jeden z podstawowych parametrów budowy płaskich wyrobów włókienniczych. Jest to odległość mierzona między zewnętrznymi powierzchniami wyrobu. Jednostką grubości jest milimetr.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.
Grafika przedstawia schemat grubościomierza. Urządzenie składa się z podstawy, stolika, zapadki, trzpienia, stopki, wskazówki i skali. Wszystkie elementy zaznaczone są na schemacie numerem i linią.
Załączony schemat przedstawia grubościomierz mikrometryczny, który zbudowany jest z podstawy (1), stolika (2), zapadki (3), trzpienia (4), stopki (5), wskazówki (6) i skali (7). Pomiar takim przyrządem polega na ułożeniu wyrobu na stoliku i opuszczeniu trzpienia, który przesuwa się aż do momentu oparcia stopki na próbce. Grubość mierzonego wyrobu pokazuje na skali wskazówka. Przykładowo grubość tkaniny pościelowej wynosi 0,2‑0,8 mm. Skala i wskazówka mogą być zastąpione odczytem cyfrowym.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.
Zdjęcie przedstawia zrywarkę do tkanin. Urządzenie stoi na szafce z blatem. Składa się z podstawy, dwóch prowadnic, które sięgają do sufitu oraz poprzecznej belki, do której zamocowane są szczęki. Na przedniej części podstawy znajduje się panel sterujący z ekranami i przyciskami.
Zrywarka do tkanin jest przyrządem służącym do wyznaczania wytrzymałości wyrobów włókienniczych na zrywanie. Głównymi elementami służącymi do pomiaru wytrzymałości na rozerwanie tkaniny są szczęki górna i dolna. Po uruchomieniu zrywarki dolna szczęka, w której umieszczona jest badana próbka opuszcza się aż do zerwania próbki. Wartość siły zrywającej odczytuje się na wyświetlaczu. Wytrzymałość na zrywanie to parametr określający trwałość wyrobów. Przygotowanie próbek do pomiaru wytrzymałości polega na wycięciu z odcinka badanej tkaniny 4 pasków wzdłuż nitek osnowy i 4 pasków wzdłuż nitek wątku. Próbki mają wymiary 40x600 mm. Przed przystąpieniem do badania należy ustalić szybkość opadania dolnego zacisku zrywarki, wyznaczyć ciężar badanej tkaniny i ustalić wartość obciążenia wstępnego. Po określeniu tych parametrów przeprowadza się pomiar wytrzymałości na zrywanie. Wytrzymałość tkaniny na zerwanie określona jest przez obciążenie rozrywające pasek tkaniny, które jest wyrażone w kilogramach.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.
Zdjęcie przedstawia aparat do wyznaczania odporności na ścieranie. Urządzenie składa się z płyty głównej z rolkami prowadzącymi i głowicami ścierającymi. W przedniej części znajduje się panel sterujący z przyciskami i dwoma ekranami.
Służy do określenia odporności tkaniny na szybkość jej przetarcia. Odporność na ścieranie jest właściwością określającą trwałość wyrobu włókienniczego. Przyrząd do badania odporności na tarcie zbudowany jest z płyty głównej z rolkami prowadzącymi i głowicami ścierającymi, na których umieszczane są próbki poddane badaniu. Podczas badania próbek określa się liczbę obrotów, które potrzebne są do powstania przetarcia tkaniny, czyli jej zniszczenia. Na aparacie, między pierścieniami, umieszcza się kilka próbek, które ułożone są na prawej stronie tkaniny. Parametry próbki do badania – okrągłe próbki o średnicy zgodnej ze średnicami głowic ścierających. Następnie próbki poddawane są działaniu ścierającemu tarcz. Kiedy próbka ulegnie przetarciu, praca aparatu zostaje przerwana, a liczba obrotów potrzebnych do jej zniszczenia zapisana na wyświetlaczu aparatu.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.
Zdjęcie przedstawia przyrząd do wyznaczania kąta zgięcia. Przyrząd składa się z podstawy, metalowego pręta i dwóch tarcz. Dolna tarcza jest przy podstawie. Górna tarcza znajduje się wyżej i jest zamocowana za pomocą wkrętu mocującego. W tle widać inne urządzenia laboratoryjne.
Gniotliwość wyrobów włókienniczych to parametr określający ich właściwości estetyczne. Podczas użytkowania na powierzchni tkaniny tworzą się załamania i zagięcia, które obniżają jej wartość użytkową. Stopień gniotliwości wyrobu określany jest wielkością kąta zgięcia, który powstaje między ramionami badanej próbki tkaniny po usunięciu wstępnego obciążenia. Aby wykonać pomiar, z badanej tkaniny, wycina się próbki. Próbki należy dostosować do wymiarów i kształtów pola pomiarowego przyrządu, które następnie zagina się i obciąża siłą 150 N. Po zwolnieniu obciążenia dokonuje się pomiaru kąta zgięcia próbek.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.
Zdjęcie przedstawia aparat do mierzenia odporności na pilling. Aparat stoi na szarym blacie. Składa się z podstawy, kolumny i dwóch sześciennych skrzynek. Na przedniej części podstawy znajduje się prostokątny ekran oraz czerwony, okrągły przycisk. W tle widoczne laboratorium z innymi aparatami i wyposażeniem.
Do mierzenia odporności na pilling (zmechacenie), czyli zjawiska polegającego na tworzeniu się na powierzchni wyrobu kuleczek z zagęszczonych skupisk włókien, służy specjalny aparat. Dzięki badaniu odporności na pilling można oznaczyć właściwości estetyczne wyrobów. Badane próbki, o wymiarach 125x135 mm, umieszcza się w aparatach skrzynkowych, w których wywoływane jest zjawisko pillingu. Wałki z próbkami umieszcza się w komorze skrzynki do badania pillingu, którą następnie zamyka się. Skrzynkę wraz, z rurkami obraca się określoną liczbę obrotów, po czym próbki wyjmuje się by ocenić zmiany wyglądu ich powierzchni. Po badaniu przeprowadza się wizualną ocenę i – zgodnie ze schematem – przypisuje się stopień (w skali 1‑5), który określa opis wyglądu powierzchni próbki. Stopień 5 odpowiada próbkom bez zmian na powierzchni, zaś stopień 1 próbkom z wyraźnie widocznym efektem pillingu, czyli po prostu silnie zmechaconym.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.
Zdjęcie przedstawia przyrząd do badania przepuszczalności powietrza. Urządzenie składa się z jednostki sterującej, podstawy i ramienia z okrągłym uchwytem. Na obudowie jednostki sterującej znajduje się wyświetlacz, włącznik, pokrętło oraz dwa liczniki. Pod ramieniem rozłożona jest próbka niebieskiej tkaniny.
Przepuszczalność powietrza jest parametrem określającym właściwości higieniczne wyrobów. Służy do tego przyrząd do badania przepuszczalności powietrza. W badaniu szacuje się objętość powietrza, która przepłynie przez badaną próbkę tkaniny, o powierzchni 0,5 m2, umieszczoną w okrągłym uchwycie przyrządu. Urządzenie wymusza przepływ powietrza przez próbkę i zlicza wartość przepływu. Pomiary przepuszczalności przeprowadza się w różnych miejscach tkaniny, ale takich, które pozbawione są wszelkich zagnieceń. Przykładowa wartość przepuszczalności powietrza dla tkanin przeznaczonych na żagle wynosi od 15 do 50 [dm3/m2 s].
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.
Zdjęcie przedstawia przyrząd do wyznaczania przenikania ciepła. Urządzenie ma formę dużej szafy. Po lewej stronie znajduje się panel sterujący z ekranami i przełącznikami. Po prawej stronie znajdują się duże, metalowe drzwi z szybą zamykane na dwie dźwignie. Przed urządzeniem na stoliku stoi zbiornik z wodą. Jest połączony z urządzeniem za pomocą przezroczystej rurki z tworzywa sztucznego. Po prawej stronie urządzenia widoczne są przewody zasilające.
Miarą ciepłochronności jest ilość ciepła, które w określonym czasie przenika przez wyrób. Próbki do badania przenikania ciepła przez tkaninę lub dzianinę mają kształt prostokąta o szerokości równej długości walca pomiarowego przyrządu i są powiększone o 40 mm. Długość próbek to suma średnicy walca pomiarowego i grubości badanej próbki. W celu wykonania pomiaru próbki tkaniny nakręca się wokół walca, a następnie ogrzewa przyrząd i odczytuje badane parametry na wskaźnikach. Ilość ciepła przechodzącego przez jednostkę powierzchni badanej próbki tkaniny obliczamy z trzech pomiarów jako średnią arytmetyczną.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.
Grafika przedstawia schemat przyrządu do wyznaczania przenikania ciepła. Przyrząd zbudowany jest z walca, dwóch spiral grzejnych, krążków, oporników oraz wskaźników mierników.
Izolacyjność cieplna wyrobów jest parametrem określającym właściwości higieniczne wyrobów. Przyrząd zbudowany jest z walca (1), spirali grzejnej (2), krążków (3), spirali grzejnej (4), oporników (5) i wskaźników mierników (6).
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.
Grafika przedstawia schemat testera penetracji uderzeń wody. W górnej części znajduje się cylindryczny zbiornik z wodą. Woda przepływa za pomocą rurki do kolejnego, większego zbiornika, który usytuowany jest niżej. Zbiornik ten w dolnej części zakończony jest sitem z otworami. Poniżej, w odległości pięćdziesięciu centymetrów znajduje się próbka materiału umieszczona na pierścieniu pod kątem czterdziestu pięciu stopni.
Wodoodporność jest parametrem określającym właściwości higieniczne wyrobu. W metodzie sztucznego deszczu badana próbka jest mocowana pod kątem 45° na cylindrycznym naczyniu. Na próbkę spływa woda w postaci symulowanego deszczu. Po ustalonym czasie bada się przyrost masy próbki i ilość wody przepuszczonej przez próbkę, tym samym określając wodoodporność tkaniny. Próbki do badania przed pomiarem waży się, następnie zakłada się na pierścień pomiarowy urządzenia. Średnica próbki odpowiada średnicy pierścienia pomiarowego.
Zdjęcie przedstawia penetrometr. Urządzenie stoi na jasnym blacie. Penetrometr składa się z naczyń połączonych, cylindra i czaszy połączonych rurką. Z czaszą połączony jest manometr wodny. Przy pomiarze próbkę, o wielkości czaszy urządzenia, kładzie się na czaszy i dociska pierścieniem. Po założeniu próbki cylinder napełnia się wodą i przesuwa się go w górę. W ten sposób wzrasta ciśnienie hydrostatyczne wody działające na próbkę. Wynik odczytuje się na ekranie, który znajduje się w górnej części urządzenia. W górnej części obudowy, nad ekranem znajduje się czerwone pokrętło. Po prawej stronie znajduje się dźwignia. W dolnej części obudowy, pod czaszą widoczny jest zawór z pokrętłem.
Drugim sposobem stosowanym do pomiaru wodoodporności jest metoda pomiaru ciśnienia hydrostatycznego. W metodzie hydrostatycznej miarą odporności jest ciśnienie wody, przy którym woda zaczyna przenikać na drugą stronę tkaniny. W urządzeniu przedstawionym na zdjęciu, po umieszczeniu próbki w strefie pomiarowej urządzenia, możliwa jest obserwacja próbki ze wszystkich stron. Ułatwia to wykrywanie pierwszych kropli wody. Wyniki pomiaru odczytuje się na wyświetlaczu. Urządzenia tego typu są używane do określania wodoodporności tkanin powlekanych i przeciwdeszczowych. Penetrometr składa się z naczyń połączonych, cylindra i czaszy połączonych rurką. Z czaszą połączony jest manometr wodny. Przy pomiarze próbkę, o wielkości czaszy urządzenia, kładzie się na czaszy i dociska pierścieniem. Po założeniu próbki cylinder napełnia się wodą i przesuwa się go w górę. W ten sposób wzrasta ciśnienie hydrostatyczne wody działające na próbkę. Wielkość ciśnienia odczytuje się na manometrze w chwili przyjścia przez tkaninę trzeciej kropli wody.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.
Zdjęcie przedstawia przyrząd do badania odporności wybarwień na tarcie. Urządzenie składa się ze stolika, pierścienia zaciskowego, korby i korka owiniętego w biały batyst. Na stoliku znajduje się próbka tkaniny moro.
Do zdefiniowania odporności na tarcie wykorzystujemy aparat do wyznaczania odporności wybarwień. Badanie wybarwionych próbek przeprowadza się, trąc wybarwioną powierzchnię tkaniny korkiem aparatu, który owinięty jest białym batystem. Badana próbka umieszczona jest na stoliku i zaciśnięta pierścieniem. Badanie można przeprowadzać zarówno na sucho, jak i na mokro. Stopień zabrudzenia bieli batystu ocenia się organoleptycznie za pomocą szarej skali.
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.
Zdjęcie przedstawia pracowniczkę laboratorium z profilu. Ubrana jest w biały fartuch, niebieskie rękawiczki oraz okulary ochronne. Stoi przed maszyną laboratoryjną.
W czasie pobytu w laboratorium musisz przestrzegać regulaminów, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz instrukcji poprawnej obsługi urządzeń badawczych jak i instrukcji przeciwpożarowych, wynikających z rodzaju wykonywanych prac. Przed rozpoczęciem pracy sprawdź czy rozpoczęcie pracy na stanowisku nie zagraża twojemu bezpieczeństwu i bezpieczeństwu współpracowników, załóż odzież roboczą, podczas pracy zachowaj ład i porządek na stanowisku pracy. Zadbaj o stan urządzeń elektrycznych. Ustawianie i czyszczenie urządzeń wykonuj po ich wyłączeniu. W przypadku wypadku przy pracy bezzwłocznie poinformuj przełożonego.
Źródło: dostępny w internecie: https://www.pexels.com/, domena publiczna.
Uzupełnij tekst. Podstawowymi elementami budowy grubościomierza mikrometrycznego są:
1. zapadka, 2. skali, 3. stolik, 4. wskazówka, 5. podstawa na której osadzony jest przyrząd,
1. zapadka, 2. skali, 3. stolik, 4. wskazówka, 5. podstawa, na którym układamy badaną próbkę tkaniny,
1. zapadka, 2. skali, 3. stolik, 4. wskazówka, 5. podstawa, która opuszcza trzpień,
trzpień zakończony stopką,
1. zapadka, 2. skali, 3. stolik, 4. wskazówka, 5. podstawa, która wskazuje na 1. zapadka, 2. skali, 3. stolik, 4. wskazówka, 5. podstawa odległość na jakiej znajduje się stopka od powierzchni stolika. Wskazanie wskazówki na skali wyznacza grubość badanej próbki tkaniny.
Uzupełnij tekst. Podstawowymi elementami budowy grubościomierza mikrometrycznego są:
1. zapadka, 2. skali, 3. stolik, 4. wskazówka, 5. podstawa na której osadzony jest przyrząd,
1. zapadka, 2. skali, 3. stolik, 4. wskazówka, 5. podstawa, na którym układamy badaną próbkę tkaniny,
1. zapadka, 2. skali, 3. stolik, 4. wskazówka, 5. podstawa, która opuszcza trzpień,
trzpień zakończony stopką,
1. zapadka, 2. skali, 3. stolik, 4. wskazówka, 5. podstawa, która wskazuje na 1. zapadka, 2. skali, 3. stolik, 4. wskazówka, 5. podstawa odległość na jakiej znajduje się stopka od powierzchni stolika. Wskazanie wskazówki na skali wyznacza grubość badanej próbki tkaniny.
10. Urządzenia pomiarowe
Połącz w pary tekst z ilustracjami
10. Urządzenia pomiarowe
RW4TLGMXbd3ob1
Przyporządkuj nazwę urządzenia do odpowiedniej grafiki.
Przyporządkuj nazwę urządzenia do odpowiedniej grafiki.
REOOxCs4h8Ox71
Przyporządkuj do pojęcia właściwą definicję. Aparat do mierzenia odporności na pill Możliwe odpowiedzi: 1. Przyrząd stosowany do badania odporności tkanin na tworzenie się nieestetycznych kuleczek., 2. Przyrząd do określania ciśnienia hydrostatycznego wykorzystywany w pomiarach właściwości użytkowych wyrobów włókienniczych., 3. Przyrząd służący do badania właściwości wytrzymałościowych tkanin oraz ich odporności na przerywanie ciągłości włókien., 4. Przyrząd wykorzystywany do pomiarów wyrobów włókienniczych, np. liczby nitek osnowy i wątku. Zrywarka do tkanin Możliwe odpowiedzi: 1. Przyrząd stosowany do badania odporności tkanin na tworzenie się nieestetycznych kuleczek., 2. Przyrząd do określania ciśnienia hydrostatycznego wykorzystywany w pomiarach właściwości użytkowych wyrobów włókienniczych., 3. Przyrząd służący do badania właściwości wytrzymałościowych tkanin oraz ich odporności na przerywanie ciągłości włókien., 4. Przyrząd wykorzystywany do pomiarów wyrobów włókienniczych, np. liczby nitek osnowy i wątku. Igła preparacyjna Możliwe odpowiedzi: 1. Przyrząd stosowany do badania odporności tkanin na tworzenie się nieestetycznych kuleczek., 2. Przyrząd do określania ciśnienia hydrostatycznego wykorzystywany w pomiarach właściwości użytkowych wyrobów włókienniczych., 3. Przyrząd służący do badania właściwości wytrzymałościowych tkanin oraz ich odporności na przerywanie ciągłości włókien., 4. Przyrząd wykorzystywany do pomiarów wyrobów włókienniczych, np. liczby nitek osnowy i wątku. Penetrometr Możliwe odpowiedzi: 1. Przyrząd stosowany do badania odporności tkanin na tworzenie się nieestetycznych kuleczek., 2. Przyrząd do określania ciśnienia hydrostatycznego wykorzystywany w pomiarach właściwości użytkowych wyrobów włókienniczych., 3. Przyrząd służący do badania właściwości wytrzymałościowych tkanin oraz ich odporności na przerywanie ciągłości włókien., 4. Przyrząd wykorzystywany do pomiarów wyrobów włókienniczych, np. liczby nitek osnowy i wątku.
Przyporządkuj do pojęcia właściwą definicję. Aparat do mierzenia odporności na pill Możliwe odpowiedzi: 1. Przyrząd stosowany do badania odporności tkanin na tworzenie się nieestetycznych kuleczek., 2. Przyrząd do określania ciśnienia hydrostatycznego wykorzystywany w pomiarach właściwości użytkowych wyrobów włókienniczych., 3. Przyrząd służący do badania właściwości wytrzymałościowych tkanin oraz ich odporności na przerywanie ciągłości włókien., 4. Przyrząd wykorzystywany do pomiarów wyrobów włókienniczych, np. liczby nitek osnowy i wątku. Zrywarka do tkanin Możliwe odpowiedzi: 1. Przyrząd stosowany do badania odporności tkanin na tworzenie się nieestetycznych kuleczek., 2. Przyrząd do określania ciśnienia hydrostatycznego wykorzystywany w pomiarach właściwości użytkowych wyrobów włókienniczych., 3. Przyrząd służący do badania właściwości wytrzymałościowych tkanin oraz ich odporności na przerywanie ciągłości włókien., 4. Przyrząd wykorzystywany do pomiarów wyrobów włókienniczych, np. liczby nitek osnowy i wątku. Igła preparacyjna Możliwe odpowiedzi: 1. Przyrząd stosowany do badania odporności tkanin na tworzenie się nieestetycznych kuleczek., 2. Przyrząd do określania ciśnienia hydrostatycznego wykorzystywany w pomiarach właściwości użytkowych wyrobów włókienniczych., 3. Przyrząd służący do badania właściwości wytrzymałościowych tkanin oraz ich odporności na przerywanie ciągłości włókien., 4. Przyrząd wykorzystywany do pomiarów wyrobów włókienniczych, np. liczby nitek osnowy i wątku. Penetrometr Możliwe odpowiedzi: 1. Przyrząd stosowany do badania odporności tkanin na tworzenie się nieestetycznych kuleczek., 2. Przyrząd do określania ciśnienia hydrostatycznego wykorzystywany w pomiarach właściwości użytkowych wyrobów włókienniczych., 3. Przyrząd służący do badania właściwości wytrzymałościowych tkanin oraz ich odporności na przerywanie ciągłości włókien., 4. Przyrząd wykorzystywany do pomiarów wyrobów włókienniczych, np. liczby nitek osnowy i wątku.