Grafika przedstawia cztery zwierzęta wodne. W środku, w kole znajduje się napis: ,,Skrzela – narząd wymiany gazowej zwierząt wodnych.’’ Zwierzęta te to kolejno: 1. Minóg. Po bokach ciała minoga znajduje się siedem par otworów skrzelowych, prowadzących do worków skrzelowych. Gdy minóg się porusza, połyka wodę, która gardzielą przepływa do worków skrzelowych, omywa listwy skrzelowe – powierzchnię wymiany gazowej – i przez otwory skrzelowe wypływa na zewnątrz. Gdy minóg jest przyssany do ofiary, skurcz mięśni worków skrzelowych powoduje wyrzucanie wody, a ich rozluźnienie – zasysanie wody przez otwory skrzelowe. 2. Ryba. Ryby kostne na czterech kostnych łukach skrzelowych mają osadzone ok. 200 listków skrzelowych z blaszkami skrzelowymi (ok. 20 tys. na jednym listku). Skrzela umieszczone są w jednym, wspólnym zagłębieniu jamy skrzelowej i przykryte pokrywą (wieczkiem skrzelowym). Pokrywa przyciągana i odchylana przy pomocy mięśni szkieletowych działa jak pompa ssąco-tłocząca, umożliwiając ruch wody wokół skrzeli i wymianę gazową. 3. Larwy płazów ogoniastych mają trzy pary skrzeli zewnętrznych. U larwy salamandry plamistej znajdują się za głową. Łukowato wygięte, pierzaste wyrostki zaopatrzone są w mięśnie szkieletowe, których skurcz powoduje aktywny ruch skrzeli i przylegającej do nich wody. Usprawnia to wymianę gazową w gęstym i mniej zasobnym w tlen (w porównaniu z powietrzem) środowisku wodnym. 4. Rekin. Ryby chrzęstnoszkieletowe mają skrzela osadzone na 5–7 parach chrzęstnych łuków skrzelowych w osobnych szczelinach skrzelowych przykrytych fałdem skórnym. Nie występują u nich pokrywy skrzelowe.