1
Polecenie 1

Jakie znasz czynniki elektrofilowe oraz przykłady reakcji chemicznych, które są reprezentantami addycji elektrofilowej? Przeanalizuj poniższą grafikę, a następnie wykonaj ćwiczenia sprawdzające.

Jakie znasz czynniki elektrofilowe oraz przykłady reakcji chemicznych, które są reprezentantami addycji elektrofilowej? Przeanalizuj opis grafiki, a następnie wykonaj ćwiczenia sprawdzające.

RETTjCKgeAylk
Na ilustracji jest otwarty zeszyt, w którym znajduje się następujący tekst: Addycja elektrofilowa. To addycja związków chemicznych, zachodząca z przyłączeniem czynnika elektrofilowego do odpowiedniej drobiny. Przykładami addycji elektrofilowej są: 1. Addycja (przyłączanie) halogenu ( X 2 ). 2. Addycja (przyłączanie) halogenowodoru (HX). 3. Addycja (przyłączanie) cząsteczki wody. Opisano: 1. Addycja halogenu (przyłączanie). Addycja halogenu (jodu (I2), chloru (Cl2), bromu (Br2)) jest reakcją charakterystyczną dla związków o charakterze nienasyconym np. dla alkenów., 2. Addycja halogenowodoru. Halogenki wodoru, takie jak: chlorowodór (HCl), bromowodór (HBr), jodowodór (HI), dodaje się do związków nienasyconych z wytworzeniem halogenków alkilowych. Przykładowo, reakcja HCl z etylenem prowadzi do wytworzenia chloroetanu., 3. Hydratacja Jest to reakcja addycji cząsteczki wody do związku nienasyconego, która zachodzi w środowisku kwaśnym. Proces ten znalazł zastosowanie w produkcji etanolu, który jest ważnym materiałem wyjściowym do innych chemikaliów.
Grafika interaktywna pt. Addycja elektrofilowa
Źródło: Grafika główna pochodzi ze strony internetowej pixabay.com, McMurry J., Chemia organiczna, wyd. 3, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, ISBN 83-01-14406-8, domena publiczna.
RBTI8x9xSUAYj
Mechanizm addycji halogenu do alkenu 1. Elektrofilowa cząsteczka Br-Br oddziałuje z bogatą w elektrony cząsteczką alkenu, tworząc kompleks π.
2. Alken działa jako donor elektronów, a brom jako elektrofil. Trójczłonowy jon bromoniowy składa się z dwóch atomów węgla i atomu bromu, który tworzy się z uwolnieniem anionu bromkowego (Br-).Atakowanie jonu bromoniowego
3. Jon bromoniowy jest otwierany przez atak Br- od tylnej strony, prowadzi do otrzymania dibromoalkanu.opis WCAG
Addycja elektrofilowa
Źródło: GroMar Sp. z o.o., McMurry J., Chemia organiczna, wyd. 3, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, ISBN 83-01-14406-8, licencja: CC BY-SA 3.0.
1
Polecenie 2

Poniżej przedstawiono schemat reakcji substytucji elektrofilowej związków aromatycznych, które wiążą się z wymianą atomu wodoru na elektrofil. Zapoznaj się z grafiką interaktywną, a następnie wykonaj ćwiczenia znajdujące się pod grafiką.

Zapoznaj się ze schematem reakcji substytucji elektrofilowej związków aromatycznych, które wiążą się z wymianą atomu wodoru na elektrofil, a następnie wykonaj ćwiczenia znajdujące się pod grafiką.

RWouCpi74rJmO
Ilustracja przedstawia mechanizm reakcji substytucji elektrofilowej w pierścieniu aromatycznym na przykładzie cząsteczki benzenu. Cząsteczka benzenu, na schemacie sześcioczłonowy pierścień, w którym co drugie wiązanie jest wiązaniem podwójnym. Ma miejsce atak elektrofilowy, to znaczy, od jednego z wiązań podwójnych poprowadzona łukowata strzałka do elektrofila oznaczonego jako A+. Strzałka w prawo. Za strzałką kompleks sigma, to znaczy karbokation utworzony w wyniku zerwania wiązania pi w pierścieniu benzenu i przyłączenia elektrofila A+, ładunek dodatni znajduje się na atomie węgla C siadującym z węglem podstawionym elekrofilem A. W strukturze wyszczególniono proton związany z tym samym atomem węgla, co przyłączona grupa A. Do wspomnianego protonu poprowadzona łukowata strzałka od pary elektronowej zasady oznaczonej jako dwie kropki B. Strzałka od wiązania węgiel-wodór poprowadzona do centrum karbokationowego. Nastąpiła deprotonacja z jednoczesnym odtworzeniem struktury aromatycznej pierścienia. Strzałka, pod strzałką minus HB. Za strzałką produkt reakcji: pierścień benzenu podstawiony grupą A. Opisano: 1. Elektrofil to indywiduum molekularne, które „lubi elektrony”. Posiada w swojej strukturze atom o deficycie elektronów, dzięki czemu może tworzyć wiązanie powstające poprzez przyjęcie (akceptację) pary elektronów, które pochodzą od donora. Elektrofile dzielimy na twarde (H+, K+, AlCl3) lub miękkie (Br+, Ag+, BH3)., 2. Substytucja elektrofilowa to reakcja podstawienia, spotykana w chemii związków aromatycznych, gdzie czynnikiem atakującym jest elektrofil. Przykładami tego rodzaju reakcji są: halogenowanie, alkilowanie, nitrowanie i sulfonowanie., 3. Donor pary elektronowej, 4. Produkty uboczne stanowią małocząsteczkowe związki, takie jak woda czy halogenowodory., 5. Wzór ogólnego produktu substytucji elektrofilowej, cząsteczki benzenu.
Grafika interaktywna pt. Substytucja elektrofilowa?
Źródło: GroMar Sp. z o.o., McMurryJ., Chemia organiczna, wyd. 3, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, ISBN 83-01-14406-8, licencja: CC BY-SA 3.0.
R3kbvuNek0LId
Elektrofile X+X+X+X+ Elektrofile X+ (gdzie X=Br, Cl) powstają przy użyciu katalizatorów FeCl3/FeBr3 lub AlCl3/AlBr3, których rolą jest wytworzenie dodatniego czynnika elektrofilowego, takiego jak Br+ lub Cl+. Przykład reakcji otrzymywania czynnika elektrofilowego Cl+:

AlCl3+Cl2AlCl4+Cl+

Przykład reakcji chlorowania benzenu: opis WCAG, Elektrofil NO2+ Elektrofil NO2+ (kation nitroniowy) powstaje z kwasu azotowego(V) podczas reakcji nitrowania, w której kwas siarkowy(VI) jest katalizatorem reakcji. Rolą kwasu jest tworzenie czynnika elektrofilowego oraz pochłanianie wody z układu.opis WCAG Reakcja nitrowania benzenu przebiega w sposób przedstawiony poniżej:opis WCAG, Elektrofil HSO3+ Elektrofil HSO3+ powstaje w reakcji kwasu siarkowego(VI) z tlenkiem siarki(VI), zgodnie z reakcją przedstawioną poniżej:

SO3+H2SO4HSO3++HSO4-

Sulfonowanie benzenu:opis WCAG, Elektrofile R+ Karbokationy R+ (R = alkil) powstają np. w reakcji chlorku glinu z halogenkiem alkilu. Para elektronów, tworząca wiązanie między atomem węgla a atomem chloru, przechodzi na atom chloru, w skutek czego na atomie węgla pojawia się ładunek dodatni.

CH3Cl+AlCl3CH3++AlCl4-

Alkilowanie benzenu:opis WCAG
Substytucja elektrofilowa
Źródło: GroMar Sp. z o.o., McMurry J., Chemia organiczna, wyd. 3, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, ISBN 83-01-14406-8, licencja: CC BY-SA 3.0.
RjY10N9AcZQhk
Ćwiczenie 1
Wybierz reakcje będące przykładami addycji elektrofilowej. Możliwe odpowiedzi: 1. addycja halogenów, 2. addycja halogenowodorów, 3. sulfonowanie, 4. hydratacja
RqG8c5ZAwVx3H
Ćwiczenie 2
Zaznacz odpowiedź zawierającą tylko elektrofile miękkie. Możliwe odpowiedzi: 1. H+, K+, AlCl3, 2. Br+, Ag+, BH3, 3. AlCl3, Br+, BH3, 4. Br+, Ag+, H+
R14bvQQWc3Qao
Ćwiczenie 3
Przyporządkuj odpowiednią reakcję do jej czynnika elektrofilowego. Reakcja sulfonowania Możliwe odpowiedzi: 1. NO2+, 2. R+, 3. Cl+, 4. HSO3+ Reakcja nitrowania Możliwe odpowiedzi: 1. NO2+, 2. R+, 3. Cl+, 4. HSO3+ Reakcja alkilowania Możliwe odpowiedzi: 1. NO2+, 2. R+, 3. Cl+, 4. HSO3+ Reakcja chlorowania Możliwe odpowiedzi: 1. NO2+, 2. R+, 3. Cl+, 4. HSO3+