Ilustracja interaktywna przedstawia miedzianą elektrodę. W stronę górnej części elektrody płyną elektrony. Elektroda znajduje się w roztworze ${\mathrm{C}\mathrm{u}\mathrm{S}\mathrm{O}}_{4(\mathrm{a}\mathrm{q})}$. Do dolnej części elektrody prowadzi strzałka z zapisem: ${\mathrm{C}\mathrm{u}}^{+2}{}_{(\mathrm{a}\mathrm{q})}$. Po lewej stronie elektrody jest strzałka biegnącą nad powierzchnię roztworu. Na początku strzałki jest zapis: i większe od 0. Opisano: 1. Do jakiego typu elektrody należy półogniwo miedziane? Jest reprezentantem elektrody pierwszego rodzaju, ponieważ blaszka miedziana jest zatopiona w roztworze jonów ${\mathrm{Cu}}^{2+}$ (roztwór siarczanu(VI) miedzi(II))., 2. Schemat elektrody: $\mathrm{Cu}|{\mathrm{Cu}}^{2+}$, 3. Równanie reakcji elektrodowej półogniwa miedzianego: ${\mathrm{Cu}}^{2+} + 2{\mathrm{e}}^{-} \to {\mathrm{Cu}}^0$, 4. Zastosowanie. Elektroda miedziana znalazła zastosowanie: do pomiaru potencjału elektrody; jako elektroda odniesienia do badania układów kontroli korozji ochrony katodowej; w galwanicznym ogniwie Daniella.

Ilustracja interaktywna to schemat budowy ogniwa. W dwóch szklanych naczyniach ustawionych obok siebie znajduje się roztwór. W naczyniu po lewej stronie jest roztwór ${\mathrm{Z}\mathrm{n}\mathrm{S}\mathrm{O}}_4$. W naczyniu drugim jest roztwór ${\mathrm{C}\mathrm{u}\mathrm{S}\mathrm{O}}_4$. W naczyniu po lewej stronie w roztworze zanurzona jest elektroda ujemna – anoda (minus) wykonana z cynku, po prawej stronie elektroda dodatnia – katoda (plus), wykonana z miedzi. Pomiędzy elektrodami płynie prąd. Roztwory połączone są ze sobą za pomocą rurki w kształcie litery U. To klucz elektrolityczny. W kluczu w stronę anody płyną ${\mathrm{S}\mathrm{O}}_4^{2-}$, zaś w stronę katody 2 N a indeks górny plus. Opisano: 1. Ogniwo Daniella. To ogniwo galwaniczne zbudowane z dwóch półogniw, które wiąże klucz elektrolityczny spełniający rolę transportera jonów pomiędzy nimi. W tym ogniwie elektrony przemieszczają się zewnętrznym obwodem. Ogniwo Daniella zostało skonstruowane przez brytyjskiego chemika Johna Daniella w 1836 roku. Na ilustracji jest portret mężczyzny. Mężczyzna ma krótkie, gęste włosy i baki. Ma orli nos i wąskie usta. Ubrany jest elegancko. To John Daniell., 2. Anoda (elektroda ujemna). Półogniwo cynkowe umieszczone w wodnym roztworze siarczanu(VI) cynku $\left({\mathrm{ZnSO}}_4\right)$ pełni rolę anody, na której ma miejsce proces utleniania cynku $\mathrm{Zn}$ do jonu ${\mathrm{Zn}}^{2+}$ zgodnie ze schematem:${{\mathrm{Zn}}^0}_{\left(\mathrm{s}\right)}\to {{\mathrm{Zn}}^{2+}}_{\left(\mathrm{aq}\right)} + 2{\mathrm{e}}^{-}$, 3. Katoda (elektroda dodatnia). Elektroda miedziana umieszczona w wodnym roztworze siarczanu(VI) miedzi(II) $\left({\mathrm{CuSO}}_4\right)$ stanowi katodę w ogniwie Daniella, na której ma miejsce proces redukcji jonów miedziowych ${\mathrm{Cu}}^{2+}$ do atomów miedzi $\mathrm{Cu}$. Wówczas następuje osadzanie się miedzi na elektrodzie dodatniej zgodnie ze schematem: ${{\mathrm{Cu}}^{2+}}_{\left(\mathrm{aq}\right) }+ 2{\mathrm{e}}^{-} \to {{\mathrm{Cu}}^0}_{\left(\mathrm{s}\right)}$, 4. Klucz elektrolityczny. Półogniwa w ogniwie Daniella są związane za pomocą klucza elektrolitycznego, który składa się przeważnie z roztworu chlorku potasu $\left(\mathrm{KCl}\right)$ w agarze. Dzięki kluczowi elektrolitycznemu nie następuje mieszanie się roztworów elektrolitów. Ponadto przeciwdziała powstawaniu nadmiaru ładunku ujemnego (anoda), bądź dodatniego (katoda). Schemat ogniwa wygląda następująco:$(-) \mathrm{Zn} | {\mathrm{Zn}}^{2+} || {\mathrm{Cu}}^{2+} | \mathrm{Cu} (+)$. Na zdjęciu jest sześć naczyń w kształcie walca. Są osadzone na podstawie. To ogniwo Daniella.