Grafika przedstawia sposoby transportu cząsteczek. Na pierwszej ilustracji od lewej ukazano fagocytozę. Umożliwia ona pobieranie większych cząstek pokarmowych, np. całych bakterii i innych komórek, które otaczane są przez wypustki cytoplazmatyczne, a następnie zamykane w utworzonym w ten sposób pęcherzyku, zwanym wodniczką pokarmową. Po połączeniu się wodniczki z lizosomem zawierającym enzymy trawienne następuje strawienie pobranego pokarmu. Niewykorzystane resztki zostają usunięte poza komórkę przez zlanie się błony wodniczki z błoną komórkową. Na środkowym rysunku na grafice przedstawiono pinocytozę. Wiąże się ona z pobieraniem cząsteczek organicznych rozpuszczalnych w wodzie, takich jak białka, które wnikają do komórki poprzez kanaliki zakończone niewielkimi pęcherzykami. Pęcherzyki te, nazywane pęcherzykami pinocytarnymi, odrywają się następnie od kanalików i łączą z lizosomem, po czym następuje strawienie całych pęcherzyków wraz z ich zawartością. W przeciwieństwie do fagocytozy pinocytozie nie towarzyszy wydalanie (wszystko jest trawione), następuje natomiast stopniowy ubytek błony komórkowej (pęcherzyki pinocytarne, inaczej niż wodniczki pokarmowe, nie są z powrotem wbudowywane w błonę). Na ostatniej grafice przedstawiono endocytozę receptorową. Dzięki niej transportowane są specyficzne związki takie jak hormony, przeciwciała, enzymy i witaminy, które występują w małych stężeniach w otoczeniu komórki. Białka receptorowe znajdujące się na zewnętrznej stronie błony rozpoznają i wiążą związki o charakterystycznej strukturze, rozpoczynając endocytozę.