Grafika przedstawia budowę oka stawonoga oraz oka człowieka. Oko stawonoga ma kształt kulisty, jest zbudowane z dużej ilości podłużnych omatidiów odchodzących od nerwu wzrokowego. Przedstawione są dwa rodzaje omatidiów. Pierwsze z nich to omatidium budujące oko apozycyjne, w którym każde z omatidiów otoczone jest komórkami barwnikowymi. Komórki barwnikowe pochłaniają większość promieni świetlnych, lecz do soczewki przepuszczane są tylko prostopadłe. Takie omatidium ma podłużny, czopkowaty kształt, zbudowane jest z owalnej rogówki, pod którą znajduje się stożek krystaliczny, czyli element omatiudium złożony z czterech komórek i stanowiący wraz z rogówką aparat dioptryczny, który załamuje promienie świetlne. Pod stożkiem krystalicznym znajduje się podłużny rdzeń światłoczuły wraz z wypustką nerwową. Cała struktura omatidium oprócz rogówki otoczona jest przegrodą barwnikową. Drugi z rodzajów omatidiów buduje oko superpozycyjne, czyli oko z niewielką liczbą omatidiów oraz mniejszą izolacją optyczną pomiędzy nimi. Obraz widziany jest jaśniejszy, lecz mniej ostry. Takie omatidium od omatidium budującego oko apozycyjne różni się tym, że posiada kilka razy grubszą przegrodę barwnikową oraz znacznie węższy rdzeń światłoczuły. Niżej znajduje się schemat przedstawiający budowę oka człowieka. Oko ma kształt kulisty, otoczone jest powiekami zaopatrzonymi w rzęsy. Najbardziej zewnętrzną warstwą oka jest rogówka, pod nią znajduje się naczyniówka, a następnie siatkówka. Od oka odchodzą i dochodzą liczne naczynia krwionośne - żyły i tętnice, a także nerw wzrokowy od tylnej części oka. Wnętrze oka wypełnia przezroczyste ciało szkliste. W przedniej części oka znajduje się owalny otwór - źrenica, a za nią znajduje się soczewka otoczona mięśniem rzęskowym. Naokoło źrenicy znajduje się tęczówka wraz z otaczającą ją rogówką.