Wykres przedstawia fazy rozwoju demograficznego. Wykres podzielono na pięć faz. W każdej fazie jest jeden numer odpowiadający opisowi, czyli Faza pierwsza - numer 1, Faza druga - numer 2 itd. W pierwszej fazie współczynnik przyrostu naturalnego jest bliski 0 promili, zaczyna rosnąć pod koniec tej fazy, maksimum osiąga na przełomie drugiej i trzeciej fazy - 32 promile, po czym spada do wartości około zera w piątej fazie. Na wykresie oznaczono również współczynnik urodzeń, który jest bardzo wysoki w fazie pierwszej, lekko spada w fazie drugiej, w fazie trzeciej spada bardzo dynamicznie, a następnie w fazie czwartej i piątej utrzymuje się nisko, mniej więcej na stałym poziomie. Na wykresie przedstawiono również współczynnik zgonów, podobnie jak współczynnik urodzeń, w fazie pierwszej jest on na bardzo wysokim poziomie, w fazie drugiej i trzeciej od razu gwałtownie spada, by fazie czwartej i piątej osiągnąć mniej więcej ten sam poziom co współczynnik urodzeń. Spadek współczynnika zgonów i jednocześnie współczynnika urodzeń oznaczony jest na wykresie jako obszar wspólny, tzw. przyrost naturalny. Początek krzywych współczynnika zgonów i urodzeń w pierwszej fazie opisano jako ubytek naturalny, identycznie na końcu krzywych w fazie piątej. Tam, gdzie różnica między obszarem pomiędzy krzywą współczynnika urodzeń i zgonów jest największa, zaznaczono eksplozję demograficzną. Opisano: 1. Faza głodu i epidemii (plag): współczynnik zgonów jest bardzo wysoki (50–60‰), jednak cyklicznie się zmienia w wyniku występowania głodu oraz chorób zakaźnych i pasożytniczych, takich jak na przykład: dżuma, cholera, trąd, czarna ospa, grypa, malaria. Średnia długość trwania życia ludności w tej fazie wynosi ok. 20–30 lat. Trwała w Europie do połowy XVIII w., znajdują się w niej jeszcze społeczeństwa przechodzące I fazę przejścia demograficznego., 2. Faza wygasających epidemii chorób zakaźnych i pasożytniczych: współczynnik zgonów jest wysoki (20–30‰), jednak coraz szybciej zmniejsza się w wyniku „wypłaszczania się” cyklicznych wahań liczby zgonów. Spowodowane jest to coraz mniejszym przyczynianiem się chorób zakaźnych i pasożytniczych do zgonów ludności w wyniku dostępu do podstawowych leków i szczepień ochronnych. Nie oznacza to jednak, że choroby te nie występują w tej fazie. Średnia długość trwania życia ludności w tej fazie wynosi ok. 30–50 lat. Trwała w Europie do końca pierwszej połowy XIX w., lecz znajdują się w niej jeszcze społeczeństwa przechodzące II fazę przejścia demograficznego., 3. Faza chorób zwyrodnieniowych i cywilizacyjnych: współczynnik zgonów jest już relatywnie niski (15–25‰) i zmniejsza się. Głównymi przyczynami zgonów ludności są w tej fazie choroby zwyrodnieniowe i cywilizacyjne – choroby układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze), układu oddechowego (np. alergia), cukrzyca, nowotwory, choroba Alzheimera czy choroba Parkinsona. Średnia długość trwania życia ludności w tej fazie rośnie do ok. 50–60 lat. Trwała w Europie do końca lat 30. XX w., znajdują się w niej jeszcze społeczeństwa przechodzące III fazę przejścia demograficznego., 4. Faza cofających się chorób zwyrodnieniowych i cywilizacyjnych: współczynnik zgonów jest wciąż niski (15–25‰) i na względnie stałym poziomie. Następuje wówczas spadek nasilenia zgonów powodowanych przez choroby zwyrodnieniowe – wywołane niezdrowym stylem życia, przy zachowaniu ich dominującej roli w ogólnej umieralności ludności. W wyniku dalszego rozwoju medycyny średnia długość trwania życia ludności w tej fazie rośnie do ok. 65–70 lat. Wiele chorób zakaźnych zostaje całkowicie wyeliminowanych, jednakże występuje też wiele nowych lub dawno zażegnanych (m.in. ptasia grypa czy AIDS). Obecnie znajdują się w niej społeczeństwa przechodzące IV fazę przejścia demograficznego., 5. Faza wyłaniających się chorób zakaźnych: współczynnik zgonów jest bardzo niski (poniżej 10‰). Najczęstszą przyczyną zgonów ludności są choroby zwyrodnieniowe i cywilizacyjne, w tym choroby wynikające z niehigienicznego trybu życia. Ze względu na rozwój medycyny pojawiają się one w późnym wieku. Dokuczliwe stają się również choroby wieku podeszłego. W tym czasie ma także miejsce nawrót zapomnianych wcześniej chorób zakaźnych i pasożytniczych, co sprawia, że współczynnik zgonów w tej fazie waha się. Dzieje się tak w wyniku zaprzestania obowiązkowych szczepień na niektóre choroby. Średnia długość trwania życia ludności w tej fazie przekracza 70 lat. Obecnie znajdują się w niej społeczeństwa będące w V fazie przejścia demograficznego.