Przeanalizuj grafiki interaktywne. Porównaj wielkość i pojemność zapór na świecie i w Polsce. Wyjaśnij, z czego wynikają różnice.
Zapoznaj się z opisem grafiki interaktywnej. Porównaj wielkość i pojemność zapór na świecie i w Polsce. Wyjaśnij, z czego wynikają różnice.
RrB93Nc3o6GWJ1
(Uzupełnij).
R13ozFQbal6v71
Mapa przedstawia sztuczne zbiorniki wodne na świecie. Kontury kontynentów są zaznaczone czarnymi liniami, na niebiesko oznaczono rzeki i zbiorniki wodne.
Numerem 1 oznaczono znajdujący się w południowej Afryce zbiornik Kariba. Zdjęcie satelitarne przedstawia jezioro Kariba. Jest wąskie, podłużne. Po prawej stronie zdjęcia graniczy z parkami narodowymi: Matusadona i Chizarira. Największe na świecie jezioro antropogeniczne powstało na rzece Zambezi między 1958 a 1963 rokiem jako rezerwuar wody. Ma pojemność 180,6 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 78 metrów, powierzchnię 5 400 kilometrów kwadratowych.
Numerem 2 oznaczono znajdujący się w środkowej Azji zbiornik Bracki. Zdjęcie satelitarne przedstawia Zbiornik Bracki. Przybiera kształt podkowy. W jednej dolnej części zbiornik jest szerszy, na drugim krańcu bardzo wąski. Zbiornik zaporowy na rzece Angara utworzono w latach 60. XX wieku jako rezerwuar wody pitnej. Ma pojemność 169 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 150 metrów, powierzchnię 5 470 kilometrów kwadratowych.
Numerem 3 oznaczono znajdujące się w północnej Afryce Jezioro Nasera. Zdjęcie przedstawia Jezioro Nasera. Jest podłużne. Ma liczne rozgałęzienia. Teren wokół jeziora ma żółtą barwę. Zbiornik powstał w wyniku przegrodzenia Nilu Wysoką Tamą Asuańską w 1971 roku. Ma pojemność 162,0 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 180 metrów i powierzchnię 5 250 kilometrów kwadratowych. Jego utworzenie pomogło uregulować bieg Nilu, zapobiega powodziom, sprzyja rozwojowi żeglugi i rybołówstwa oraz produkcji energii elektrycznej.
Numerem 4 oznaczono znajdujące się w zachodniej Afryce Jezioro Wolta. Zdjęcie satelitarne prezentuje Jezioro Wolta. Kształtem przypomina lustrzane odbicie litery L. Teren wokół jeziora jest zielony. Zbiornik Wolta został utworzony w 1965 roku w celu spiętrzenia wód rzek Białej Wolty i Czarnej Wolty. Ma pojemność 150 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 19 metrów, powierzchnię 8 502 kilometrów kwadratowych.
Oznaczony numerem 5 zbiornik Manicouagan jest jednocześnie jeziorem i kraterem znajdującym się w Kanadzie. Zdjęcie satelitarne przedstawia jezioro w kształcie okręgu. Jezioro w 1959 roku zostało powiększone przez tamy z elektrowniami zwanymi Manic 1, Manic 2, Manic 3, Manic 4, Manic 5, Manic 5 P.A., tworzącymi wspólnie duży zespół energetyczny na rzece Manicouagan . Ma pojemność 141,9 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 350 metrów, powierzchnię 1 942 kilometrów kwadratowych.
Odznaczony numerem 6 zbiornik Guri znajduje się w północnej części Ameryki Południowej. Zdjęcie satelitarne przedstawia zbiornik wodny. W górnej części kolor wody jest granatowy, w dolnej jaśniejszy. Powstał w celu spiętrzenia rzeki Caroni w 1986 roku. Ma pojemność 139 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 195 metrów, powierzchnię 4 250 kilometrów kwadratowych.
Numerem 7 zaznaczono zbiornik Gouin. Zdjęcie satelitarne przedstawia zbiornik wodny z licznymi wąskimi rozgałęzieniami, mniejszymi zbiornikami. Powstał w celu spiętrzenia rzeki Saint-Maurice w 1948 roku. Pełni funkcję energetyczną i turystyczną. Ma pojemność 85,7 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 60 metrów, powierzchnię 1 570 kilometrów kwadratowych.
Numerem 8 oznaczono zbiornik Williston. Zdjęcie satelitarne prezentuje bardzo wąskie, podłużne jezioro. Z prawej strony do jezioro łączy się z rzeką. Zbudowany został w 1968 roku w celu spiętrzenia wód rzeki Peace oraz budowy elektrowni wodnej. Ma pojemność 74,3 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 166 metrów i powierzchnię 1 779 kilometrów kwadratowych.
Mapa przedstawia sztuczne zbiorniki wodne na świecie. Kontury kontynentów są zaznaczone czarnymi liniami, na niebiesko oznaczono rzeki i zbiorniki wodne.
Numerem 1 oznaczono znajdujący się w południowej Afryce zbiornik Kariba. Zdjęcie satelitarne przedstawia jezioro Kariba. Jest wąskie, podłużne. Po prawej stronie zdjęcia graniczy z parkami narodowymi: Matusadona i Chizarira. Największe na świecie jezioro antropogeniczne powstało na rzece Zambezi między 1958 a 1963 rokiem jako rezerwuar wody. Ma pojemność 180,6 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 78 metrów, powierzchnię 5 400 kilometrów kwadratowych.
Numerem 2 oznaczono znajdujący się w środkowej Azji zbiornik Bracki. Zdjęcie satelitarne przedstawia Zbiornik Bracki. Przybiera kształt podkowy. W jednej dolnej części zbiornik jest szerszy, na drugim krańcu bardzo wąski. Zbiornik zaporowy na rzece Angara utworzono w latach 60. XX wieku jako rezerwuar wody pitnej. Ma pojemność 169 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 150 metrów, powierzchnię 5 470 kilometrów kwadratowych.
Numerem 3 oznaczono znajdujące się w północnej Afryce Jezioro Nasera. Zdjęcie przedstawia Jezioro Nasera. Jest podłużne. Ma liczne rozgałęzienia. Teren wokół jeziora ma żółtą barwę. Zbiornik powstał w wyniku przegrodzenia Nilu Wysoką Tamą Asuańską w 1971 roku. Ma pojemność 162,0 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 180 metrów i powierzchnię 5 250 kilometrów kwadratowych. Jego utworzenie pomogło uregulować bieg Nilu, zapobiega powodziom, sprzyja rozwojowi żeglugi i rybołówstwa oraz produkcji energii elektrycznej.
Numerem 4 oznaczono znajdujące się w zachodniej Afryce Jezioro Wolta. Zdjęcie satelitarne prezentuje Jezioro Wolta. Kształtem przypomina lustrzane odbicie litery L. Teren wokół jeziora jest zielony. Zbiornik Wolta został utworzony w 1965 roku w celu spiętrzenia wód rzek Białej Wolty i Czarnej Wolty. Ma pojemność 150 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 19 metrów, powierzchnię 8 502 kilometrów kwadratowych.
Oznaczony numerem 5 zbiornik Manicouagan jest jednocześnie jeziorem i kraterem znajdującym się w Kanadzie. Zdjęcie satelitarne przedstawia jezioro w kształcie okręgu. Jezioro w 1959 roku zostało powiększone przez tamy z elektrowniami zwanymi Manic 1, Manic 2, Manic 3, Manic 4, Manic 5, Manic 5 P.A., tworzącymi wspólnie duży zespół energetyczny na rzece Manicouagan . Ma pojemność 141,9 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 350 metrów, powierzchnię 1 942 kilometrów kwadratowych.
Odznaczony numerem 6 zbiornik Guri znajduje się w północnej części Ameryki Południowej. Zdjęcie satelitarne przedstawia zbiornik wodny. W górnej części kolor wody jest granatowy, w dolnej jaśniejszy. Powstał w celu spiętrzenia rzeki Caroni w 1986 roku. Ma pojemność 139 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 195 metrów, powierzchnię 4 250 kilometrów kwadratowych.
Numerem 7 zaznaczono zbiornik Gouin. Zdjęcie satelitarne przedstawia zbiornik wodny z licznymi wąskimi rozgałęzieniami, mniejszymi zbiornikami. Powstał w celu spiętrzenia rzeki Saint-Maurice w 1948 roku. Pełni funkcję energetyczną i turystyczną. Ma pojemność 85,7 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 60 metrów, powierzchnię 1 570 kilometrów kwadratowych.
Numerem 8 oznaczono zbiornik Williston. Zdjęcie satelitarne prezentuje bardzo wąskie, podłużne jezioro. Z prawej strony do jezioro łączy się z rzeką. Zbudowany został w 1968 roku w celu spiętrzenia wód rzeki Peace oraz budowy elektrowni wodnej. Ma pojemność 74,3 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 166 metrów i powierzchnię 1 779 kilometrów kwadratowych.
Mapa przedstawia sztuczne zbiorniki wodne w Polsce. Kontury kraju są zaznaczone czarnymi liniami, obszar Polski jest wypełniony na zielono, na niebiesko oznaczono rzeki i zbiorniki wodne.
Numerem 1 oznaczone jest Jezioro Solińskie znajdujące się w południowo- wschodnim krańcu Polski. Zdjęcie przedstawia jezioro położone w terenie pagórkowatym. Jest to zbiornik retencyjny uruchomiony w 1968 roku. Ma pojemność 472,4 kilometrów sześciennych, jego maksymalna głębokość to 150 metrów, posiada powierzchnię 22 kilometrów kwadratowych.
Numerem 2 oznaczone jest Jezioro Włocławskie znajdujące się w centralnej Polsce. Zdjęcie satelitarne przedstawia podłużne jezioro. Powstało w 1970 roku w wyniku spiętrzenia wód na zaporze wodnej we Włocławku. Ma pojemność 453,6 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 15 metrów i powierzchnię 75 kilometrów kwadratowych.
Numerem 3 oznaczono Czorsztyn–Niedzicę znajdującą się w południowej Polsce. Zdjęcie przedstawia jezioro położone w otoczeniu wzniesień porośniętych drzewami. Zbiornik powstał przez zbudowanie w Niedzicy zapory wodnej pomiędzy Pieninami Spiskimi a Właściwymi w 1997 roku. Najważniejszą jego funkcją jest ochrona przeciwpowodziowa doliny Dunajca oraz produkcja energii. Ma pojemność 231,9 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 50 metrów i powierzchnię 12,3 kilometrów kwadratowych.
Numerem 4 oznaczono zbiornik Jeziorsko w centralnej Polsce. Zdjęcie satelitarne przedstawia podłużne jezioro. To zbiornik zaporowy na Warcie, największy akwen i zbiornik retencyjny w regionie łódzkim. Spełnia także funkcję energetyczną. Powstał w 1986 roku. Ma pojemność 202 kilometrów sześciennych, maksymalna głębokość 11 metrów, powierzchnię 42,3 kilometrów kwadratowych.
Znajdujący się w południowej Polsce zbiornik Goczałkowice został oznaczony numerem 5. Zdjęcie satelitarne przedstawia zbiornik kształtem zbliżony do owalu. Zbiornik zaporowy przeciwpowodziowy powstał w 1956 roku. Ma pojemność 161,3 kilometrów sześciennych, maksymalna głębokość 10 metrów, powierzchnię 32 kilometry kwadratowe.
Zbiornik Rożnów znajduje się w południowej Polsce i został zaznaczony numerem 6. Zdjęcie satelitarne prezentuje zbiornik o kształcie podłużnym, z zakolem. Zbiornik zaporowy w województwie małopolskim powstał w 1942 roku w wyniku spiętrzenia wód Dunajca, w celu wybudowania Elektrowni Rożnów. Ma pojemność 159,3 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 35 metrów, powierzchnię 16 kilometrów kwadratowych.
Numerem 7 oznaczono znajdujący się w południowej części kraju zbiornik Dobczyce. Zdjęcie satelitarne przedstawia jezioro ze zwężeniem w połowie długości. To zbiornik retencyjny utworzony w 1986 roku. Dostarcza wodę dla Krakowa. Ma pojemność 141,7 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 28 metrów i powierzchnię 10,7 kilometrów kwadratowych.
Numerem 8 zaznaczono znajdujący się w południowo-zachodniej Polsce zbiornik Otmuchów. Zdjęcie satelitarne przedstawia zbiornik kształtem zbliżony do koła. To zbiornik zaporowy i retencyjny utworzony w 1933 roku. Zbiornik należy do tak zwanej Kaskady Nysy Kłodzkiej, składającej się 4 zbiorników wodnych. Ma pojemność 130,5 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 18 metrów i powierzchnię 20,6 kilometrów kwadratowych.
Mapa przedstawia sztuczne zbiorniki wodne w Polsce. Kontury kraju są zaznaczone czarnymi liniami, obszar Polski jest wypełniony na zielono, na niebiesko oznaczono rzeki i zbiorniki wodne.
Numerem 1 oznaczone jest Jezioro Solińskie znajdujące się w południowo- wschodnim krańcu Polski. Zdjęcie przedstawia jezioro położone w terenie pagórkowatym. Jest to zbiornik retencyjny uruchomiony w 1968 roku. Ma pojemność 472,4 kilometrów sześciennych, jego maksymalna głębokość to 150 metrów, posiada powierzchnię 22 kilometrów kwadratowych.
Numerem 2 oznaczone jest Jezioro Włocławskie znajdujące się w centralnej Polsce. Zdjęcie satelitarne przedstawia podłużne jezioro. Powstało w 1970 roku w wyniku spiętrzenia wód na zaporze wodnej we Włocławku. Ma pojemność 453,6 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 15 metrów i powierzchnię 75 kilometrów kwadratowych.
Numerem 3 oznaczono Czorsztyn–Niedzicę znajdującą się w południowej Polsce. Zdjęcie przedstawia jezioro położone w otoczeniu wzniesień porośniętych drzewami. Zbiornik powstał przez zbudowanie w Niedzicy zapory wodnej pomiędzy Pieninami Spiskimi a Właściwymi w 1997 roku. Najważniejszą jego funkcją jest ochrona przeciwpowodziowa doliny Dunajca oraz produkcja energii. Ma pojemność 231,9 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 50 metrów i powierzchnię 12,3 kilometrów kwadratowych.
Numerem 4 oznaczono zbiornik Jeziorsko w centralnej Polsce. Zdjęcie satelitarne przedstawia podłużne jezioro. To zbiornik zaporowy na Warcie, największy akwen i zbiornik retencyjny w regionie łódzkim. Spełnia także funkcję energetyczną. Powstał w 1986 roku. Ma pojemność 202 kilometrów sześciennych, maksymalna głębokość 11 metrów, powierzchnię 42,3 kilometrów kwadratowych.
Znajdujący się w południowej Polsce zbiornik Goczałkowice został oznaczony numerem 5. Zdjęcie satelitarne przedstawia zbiornik kształtem zbliżony do owalu. Zbiornik zaporowy przeciwpowodziowy powstał w 1956 roku. Ma pojemność 161,3 kilometrów sześciennych, maksymalna głębokość 10 metrów, powierzchnię 32 kilometry kwadratowe.
Zbiornik Rożnów znajduje się w południowej Polsce i został zaznaczony numerem 6. Zdjęcie satelitarne prezentuje zbiornik o kształcie podłużnym, z zakolem. Zbiornik zaporowy w województwie małopolskim powstał w 1942 roku w wyniku spiętrzenia wód Dunajca, w celu wybudowania Elektrowni Rożnów. Ma pojemność 159,3 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 35 metrów, powierzchnię 16 kilometrów kwadratowych.
Numerem 7 oznaczono znajdujący się w południowej części kraju zbiornik Dobczyce. Zdjęcie satelitarne przedstawia jezioro ze zwężeniem w połowie długości. To zbiornik retencyjny utworzony w 1986 roku. Dostarcza wodę dla Krakowa. Ma pojemność 141,7 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 28 metrów i powierzchnię 10,7 kilometrów kwadratowych.
Numerem 8 zaznaczono znajdujący się w południowo-zachodniej Polsce zbiornik Otmuchów. Zdjęcie satelitarne przedstawia zbiornik kształtem zbliżony do koła. To zbiornik zaporowy i retencyjny utworzony w 1933 roku. Zbiornik należy do tak zwanej Kaskady Nysy Kłodzkiej, składającej się 4 zbiorników wodnych. Ma pojemność 130,5 kilometrów sześciennych, maksymalną głębokość 18 metrów i powierzchnię 20,6 kilometrów kwadratowych.