1. Schemat układu detekcyjnego Badanie jądra atomowego ulegającego przemianie beta plus zostało zrealizowane przy pomocy detektora germanowego. Urządzenie to rejestruje kwanty gamma, które wpadły do detektora.
2. Przykładowy wykres widma Promieniowanie gamma oddziałując z detektorem przekazuje część swojej energii elektronom. Te zaś jonizują materiał detektora, co może zostać zmierzone jako sygnał elektryczny. Mierząc przez dłuższy czas, otrzymuje się dużą liczbę sygnałów, które najczęściej prezentuje się w formie histogramu, zwanego widmem promieniowania gamma. Na osi X wykresu umieszczono energię zdeponowaną w detektorze, na osi Y otrzymaną liczbę zliczeń. Obecny w widmie wysoki pik pochodzi z tych zdarzeń, w których promieniowanie gamma zdeponowało całą swoją energię, najczęściej w wyniku zjawiska fotoelektrycznego. Obszar poniżej piku składa się ze zdarzeń, w których kwant gamma przekazał tylko część swojej energii.
3. Schemat rozpadu izotopu 22Na Jądro izotopu 22Na ulega przemianie beta plus z czasem połowicznego zaniku wynoszącym ok 2,6 lat. Powstałe jądro izotopu 22Ne znajduje się w stanie wzbudzonym o energii 1274 keV, z którego natychmiast przechodzi do stanu podstawowego emitując kwant gamma o tej energii.
4. Schemat rozpadu izotopu 26Al Jądro izotopu 26Al ulega przemianie beta plus z czasem połowicznego zaniku wynoszącym ok 700 000 lat. Powstałe jądro izotopu 26Mg w 97% przypadków znajduje się w stanie wzbudzonym o energii 1809 keV, z którego natychmiast przechodzi do stanu podstawowego emitując kwant gamma o tej energii. W 3% przypadków jądro końcowe znajduje się w stanie wzbudzonym o energii 2938 keV z którego emituje dwa kwanty gamma o energiach 1129 i 1809 keV.