Grafika interaktywna przedstawia wykres stężenia w funkcji czasu. Na osi pionowej znajduje się stężenie, a na poziomej czas. Niebieską linią zaznaczono stężenie substratu, a czerwoną produktu. Obie krzywe są łukowate, przy czym krzywa reprezenująca stężenie substratu jest wklęsła w kierunku początku układu współrzędnych, zaś krzywa odpowiadjąca stężeniu produktu w przeciwnym kierunku. Początkowe stężenie produktu wynosi 0, natomiast początkowa masa substratu jest największa w całym procesie. Stężenie substratu początkowo maleje szybko. W miarę upływu czasu zaczyna maleć coraz wolniej, a wykres wypłaszcza się i staje praktycznie równoległy do osi poziomej. Stężenie produktu początkowo rośnie szybko, natomiast w miarę upływu czasu rośnie coraz wolniej, wykres również wypłaszcza się i staje praktycznie równoległy do osi poziomej. Suwakiem można wybrać stężenie początkowe substratu oraz stałą szybkości reakcji. Im większe stężenie początkowe substratu, tym wykres jest bardziej wyciągnięty w górę. Im większa wartość stałej szybkości reakcji, tym szybciej maleje stężenie substratu, a stężenie produktu szybciej narasta.

Grafika interaktywna przedstawia wykres szybkości reakcji w funkcji czasu. Na osi pionowej zaznaczono szybkość reakcji, a na poziomej czas. Pomarańczową linią zaznaczono krzywą, czyli wykres szybkości reakcji. Szybkość reakcji maleje aż do osiągnięcia wartości zero. W miarę postępu reakcji szybkość maleje wolniej. Zatem łukowata krzywa jest wklęsła w kierunku początku układu współrzędnych. Początkowo funkcja maleje szybko, zaś w miarę upływu czasu coraz wolniej. Wykres wypłaszcza się. Suwakiem można wybrać stężenie początkowe substratu oraz stałą szybkości reakcji. Im większe stężenie początkowe substratu, tym większa jest początkowa szybkość reakcji. Im większa stała szybkości reakcji, tym większa jest początkowa szybkość reakcji.