Ilustracja przedstawia budowę jelita grubego. Jelito grube ma własny system nerwowy składający się z ponad 100 mln neuronów (drugie po OUN tak duże ich skupisko). Docierająca do niego treść pokarmowa jest pozbawiona składników odżywczych, które uległy wchłonięciu w jelicie cienkim. Jelito ślepe (kątnica) jego funkcją jest fermentacja treści pokarmowej przy udziale bakterii jelitowych (w procesie tym powstają witaminy K i z grupy B, które następnie są wchłaniane przez jelito grube). Wyrostek robaczkowy pełni ważną rolę w układzie odpornościowym człowieka. Jest magazynem „pożytecznych” bakterii. Zawiera tkankę limfatyczną, która wytwarza białe krwinki chroniące organizm przed wirusami i bakteriami. Okrężnica składa się z okrężnicy wstępującej, poprzecznicy, okrężnicy zstępującej i esicy. Jej funkcje to:
– wchłanianie wody,
– wchłanianie elektrolitów,
– zagęszczanie kału. Odbytnica to końcowy odcinek jelita grubego, jej funkcje to:
– formowanie kału,
– gromadzenie kału. Odbyt odpowiada za defekację (usuwanie kału). Ważną częścią jelita grubego jest jego mikrobiom– coraz więcej badań łączy mikrobiom jelita z mózgiem i zachowaniem, co określane jest jako oś mikrobiom-jelito-mózg. Nie ulega wątpliwości, że zaburzenia psychiczne (np. depresja) mogą wpływać na funkcjonowanie jelit, a nawet wywoływać ich choroby (np. zespół jelita drażliwego – standardem w tym przypadku jest stosowanie leków przeciwdepresyjnych). Istnieją przesłanki wskazujące, że ta zależność działa także w drugą stronę: mikrobiom modyfikuje nastrój oraz samopoczucie, a te z kolei mogą wpływać na zachowanie. Są też badania wskazujące na związek bogatszej flory bakteryjnej jelit z życiem towarzyskim, osobowością człowieka i przeżywanymi emocjami.