Grafika interaktywna
Polaryzacja światła przy odbiciu
Na animacji poniżej możesz zaobserwować falę elektromagnetyczną niespolaryzowaną, która uderza w pewną powierzchnię pod kątem Brewstera. Niebieskie linie są to kierunki biegu fali, natomiast bordowe – wartości pola elektrycznego. Dla uproszczenia symulacji pominięto część fali, która dostaje się pod powierzchnię. Część fali, która jest odbita, jest już spolaryzowana.
Animacja przedstawia schematycznie zjawisko odbicia fali świetlnej niespolaryzowanej od płaskiej powierzchni, gdy kąt padania promienia świetlnego jest równy kątowi Brewstera. Na ekranie animacji widoczna jest pozioma, powierzchnia płaska, narysowana w postaci zielonego prostokąta. Na powierzchnię tę, padaj promień świetlny propagujący się wzdłuż niebieskiej i ciągłej linii, biegnącej z lewego i górnego rogu ekrany w prawo i w dół. Fala świetlna padająca na powierzchnię widoczna jest w postaci biegnącej, ciemnoczerwonej sinusoidy. Od niebieskiej linii wyznaczającej kierunek fali do obrysu sinusoid biegną czerwone strzałki symbolizujące natężenie pola elektrycznego. Kierunek wektora pola elektrycznego zmienia się w czasie, obracając się przeciwnie do ruchu wskazówek zegara wokół kierunku propagacji. Po odbiciu fala propaguje się również wzdłuż niebieskiego odcinka narysowanego ciągłą linią, w prawo i w górę. Po odbiciu fala również widoczna jest w postaci biegnącej, ciemnoczerwonej sinusoidy z czerwonymi strzałkami w środku, które symbolizują kierunek i natężenie składowej elektrycznej fali świetlnej. Odbita fala jest spolaryzowana liniowo w kierunku równoległym do płaszczyzny, na którą pada. Jest to przypadek charakterystyczny, gdy promień świetlny pada na powierzchnię płaską pod kątem Brewstera, i gdy fala odbita jest całkowicie spolaryzowana liniowo.
W jakiej płaszczyźnie będzie drgać pole magnetyczne fali odbitej?