Film
Dla nauczyciela
Grafika interaktywna
Liście pułapkowe
Zwróć uwagę na sposób, w jaki owady są więzione w pułapkach.
Liście pułapkowe muchołówki składają się z dwóch części, a ich wnętrze ma czerwony kolor wabiący owady. Liście pułapkowe dzbanecznika składają się z dzbanka i wieczka, zapobiegającemu dostaniu się wody do wnętrza pułapki. Dzbanecznik wabi swoje ofiary jaskrawo zabarwioną częścią wlotową dzbanka. Liście pułapkowe obu roślin pokryte są słodkim, lepkim nektarem wabiącym owady. Liście pułapkowe muchołówki wykonują ruch (zaciskają się), by zapobiec wydostaniu się owada. U dzbanecznika wydostaniu się owada zapobiega kształt liścia pułapkowego i znajdujące się na jego dnie płyny trawienne.
Gdy potencjalna ofiara dotyka liści muchołówki, pułapka zamyka się i owad zostaje w niej uwięziony.
Zamykanie się liści pułapkowych u muchołówki jest przykładem sejsmonastii, czyli ruchu wywołanego bodźcem mechanicznym. Może być nim dotyk, wstrząs lub wibracja. Zamykanie liści jest dodatkowo stymulowane działaniem związków chemicznych (chemonastia) oraz zaginaniem się włosków gruczołowatych ku źródłu podrażnienia (haptotropizm).
Przypomnij sobie, jaką funkcję pełnią liście pułapkowe oraz na jakich glebach rosną rośliny wykształcające ten rodzaj liści.
Rośliny mięsożerne, rosnące w siedliskach ubogich w azot, w toku ewolucji wykształciły wyspecjalizowane liście pułapkowe, które umożliwiają przywabianie, zabijanie i trawienie owadów oraz innych małych bezkręgowców. Umożliwia im to uzupełnianie niedoborów azotu – pierwiastka skąpo występującego w ich środowisku życia, a uwalnianego z ciał ofiar pod wpływem procesów trawiennych.