Na ilustracji omówiono podobieństwa i różnice między metanoaminą i aniliną. Na ilustracji znajduje się ogólny wzór aminy alifatycznej: do grupy alkilowej przyłączona jest grupa aminowa. Alkil = grupa alifatyczna. Przykład: metanoamina, do grupy metylowej przyłączona jest grupa aminowa. Po prawej stronie znajduje się ogólny wzór aminy aromatycznej. Do grupy aminowej przyłączona jest grupa Ar. Ar = grupa aromatyczna. Przykład: anilina - do pierścienia fenylowego jest przyłączona grupa aminowa. 1. Podobieństwa –NH₂ wolna para elektronowa na atomie azotu warunkująca zasadowe właściwości amin i umożliwiająca tworzenie wiązań wodorowych. Aminy są zasadami Brønsteda-Lowry'ego (akceptory H⁺) oraz nukleofilami ze względu na wolną parę elektronową., 2. Różnice: Azot jest podłączony do grupy alifatycznej., 3. Etanoamina Charakterystyka: bezbarwna, łatwopalna, niskowrząca ciecz (temperatura wrzenia 17°C) lub gaz o zapachu podobnym do amoniaku. Należy do amin alifatycznych. Dobrze miesza się z wodą, etanolem i eterem dietylowym. Wykazuje odczyn zasadowy. Na wysoką skalę etanoaminę otrzymuje się w reakcji etanolu i amoniaku, które łączą się w obecności katalizatora tlenkowego oraz przez redukcyjne aminowanie etanalu., 4. Różnice: azot jest podłączony do przynajmniej jednej grupy aromatycznej; wolna para elektronowa na atomie azotu jest zdelokalizowana na cały pierścień aromatyczny, co powoduje różnice w aktywności chemicznej w porównaniu do amin alifatycznych., 5. Anilina, charakterystyka: oleista, bezbarwna ciecz, brunatniejącą na powietrzu. Należy do grupy amin aromatycznych, o charakterystycznym zapachu (zepsutych ryb) i wysokiej temperaturze wrzenia (184°C). Substancja chemiczna słabo rozpuszczalna w wodzie, o słabym odczynie zasadowym i gęstości większej od gęstości wody. Anilinę otrzymujemy przez redukcje nitrobenzenu.

Grafika dotyczy zasadowości amin i ich budowy. Na ilustracji znajdują się wzory półstrukturalne i zależność między aminami. Wymieniono kolejno N-fenyloanilina, 4-nitroanilina, anilina, 4-metyloanilina, amoniak, metanoamina. Poniżej znajduje się strzałka w prawo opisana: wzrost zasadowości. Przykładowo ${\text{pK}}_{\mathrm{b}}$ N-fenyloaniliny to 13,2. Dla aniliny ${\text{pK}}_{\mathrm{b}}$ wynosi 9,4. Dla metanoaminy ${\text{pK}}_{\mathrm{b}}$ wynosi 3,4. Opis: 1. Aminy aromatyczne wykazują dużo słabsze właściwości zasadowe od amoniaku i amin alifatycznych. Powodem jest sprzężenie wolnej pary na atomie azotu z sekstetem aromatycznym pierścienia, efektem czego jest obniżenie gęstości elektronów na atomie azotu i zaburzenie jego powinowactwa do protonu. 2. Anilina. Wolna para elektronowa atomu azotu jest zdelokalizowana na cały pierścień aromatyczny. Na ilustracji znajdują się struktury rezonansowe ukazujące delokalizację wolnej pary elektronowej znajdującej się na atomie azotu w cząsteczce aniliny. Form rezonansowych jest pięć. Między strukturami znajdują się strzałki skierowane w lewo i prawo. Para elektronowa przemieszcza się w pierścieniu i nadaje ładunek ujemny atomom węgla, wtedy na atomie azotu obecny jest ładunek dodatni, a atom azotu tworzy wiązanie podwójne z atomem węgla pierścienia. 3. Czy na zasadowość amin aromatycznych wpływa również obecność podstawników, które znajdują się w pierścieniu aromatycznym? Oczywiście, że tak. Przykładem są podstawniki elektronodonorowe (np. -NH₂, -OR, -CH₃ (alkil)) umiejscowione w pozycjach orto i para w odniesieniu do grupy aminowej, które prowadzą do zwiększenia gęstości elektronowej w pierścieniu i stabilizacji jonu amoniowego. Zasadowość amin aromatycznych wówczas wzrasta. 4. Zasadowość amin aromatycznych spada, gdy do układu wprowadza się podstawniki elektronoakceptorowe (np. –CHO, -COR, -NO₂ , -SO₃R, -CF₃) w pozycjach orto i para w odniesieniu do grupy aminowej. 5. Zasadowość amin aromatycznych spada ze zwiększeniem się liczby grup arylowych, które są połączone z atomem azotu.