Grafika interaktywna przedstawia różnorakie formy narządów wymiany gazowej u bezkręgowców. Proces wymiany gazów oddechowych, tlenu i dwutlenku węgla, między organizmem a otoczeniem oraz między płynami ustrojowymi a komórkami ciała opiera się na zjawisku dyfuzji. Zachodzi zgodnie z różnicą ciśnień parcjalnych. Pierwszym omawianym organizmem jest kryl i jego narząd oddechowy. Nitkowate, zwijające się spiralnie skrzela zewnętrzne kryla są modyfikacją odgałęzień odnóży tułowiowych, których ruch wymusza cyrkulację wody wokół powierzchni oddechowych. U płaskich i wydłużonych zwierząt bezkręgowych o wolnym metabolizmie wymiana gazowa zachodzi całą powierzchnią ciała. Gdy grubość przekroju poprzecznego organizmu nie przekracza jednego milimetra, tlen może z łatwością dyfundować przez powierzchnię ciała do komórek położonych w niewielkiej odległości. Dla parzydełkowców miejscem wymiany gazowej jest powierzchnia ciała. Ich organizm składa się z dwóch warstw, dzięki czemu każda komórka ma kontakt z wodą. Na końcu odwłoka larwy ważek równoskrzydłych mają trzy blaszkowate skrzela w kształcie wyrostków, wewnątrz których znajduje się system rozgałęzionych tchawek, rozprowadzających tlen pobrany podczas wymiany gazowej do komórek ciała. Ruchy tych wyrostków powodują, że są one stale omywane wodą nasyconą tlenem. Kolejnym narządem są parapodia. Na parapodiach znajdują się wyrostki skrzelowe. Narząd wymiany gazowej u niektórych gatunków wieloszczetów morskich. Wąsy grzbietowe zostały zmodyfikowane do postaci pierzastych skrzeli, do których wnikają naczynia krwionośne. Wymianę gazową ułatwia ruch parapodiów. Pierzaste skrzela wewnętrzne skorupiaków, raków czy krabów ukryte są w komorze skrzelowej. Utworzona jest przez pokrywy pancerza głowotułowia. Ruch specjalnych wyrostków na drugiej parze szczęk wymusza ruch wody w komorze skrzelowej, ułatwiając wymianę gazową.