Ilustracja przedstawia mapę świata z zaznaczonymi kontynentami i otaczającymi je wodami. Na mapie na powierzchni białych lądów zaznaczone są kolorowe plamy. Różowy kolor symbolizuje całoroczny zasięg pokrywy lodowej, fioletowy zasięg pokrywy śniegowej w styczniu, szary lądolody, a intensywny niebieski lodowce szelfowe. Niebieskie nieregularne plamy oznaczają maksymalny zasięg lodu pływającego, który rozciąga się wzdłuż Bieguna Północnego i Południowego. Beżowe, niewielkie punkty oznaczają lodowce górskie, które znajdują się na północy i zachodzie Ameryki Północnej, na Islandii, w południowej części Ameryki Południowej oraz w Środkowej Azji. Całoroczny zasięg pokrywy lodowej obejmuje północ Ameryki Północnej i Azji oraz pionowy pas na terytorium południowych krańców Ameryki Południowej. Zasięg pokrywy śniegowej w styczniu zaznaczony jest w znacznej części środkowej i północnej Eurazji oraz Ameryki Północnej, a lądolody na Grenlandii oraz Antarktyce. Na jej północnych brzegach widać także oznaczone lodowce szelfowe. W różnych punktach mapy znajdują się opisane cyfry: 1. Koncentracja lodowców w zachodnich Kordylierach i na półwyspie Alaska uwarunkowana jest dużymi opadami śniegu w morskim klimacie oraz niskimi temperaturami powietrza w wysokich szerokościach geograficznych i na znacznych wysokościach nad poziomem morza, 2. Powierzchnie lodowe znajdują się w obrębie koła podbiegunowego na wyspach Archipelagu Arktycznego, głównie w jego zachodniej części., 3. Islandia, położona na skraju Arktyki, pokryta jest zlodowaceniem o powierzchni 12 tys. km kwadratowych Znajduje się tu największy w Europie lodowiec Vatnajökull., 4. Na obszarze Europy lodowce górskie występują w Górach Skandynawskich, Alpach oraz Pirenejach. W Norwegii znajduje się najdłuższy lodowiec górski Europy Jostedalsbreen, którego powierzchnia wynosi około 487 km kwadratowych a długość wynosi ponad 60 km., 5. Dużą koncentracją lodowców górskich charakteryzują się góry środkowej Azji, a przede wszystkim Himalaje i Karakorum. Duże wysokości bezwzględne tych pasm górskich powodują utrzymywanie się niskich temperatur powietrza, a położenie w zasięgu monsunowego klimatu monsunowego duże sumy opadów śnieżnych. Wraz ze zmniejszającymi się opadami we wnętrzu kontynentu wielkość pokryw lodowych maleje., 6. W Ameryce Południowej lodowce górskie występują wyłącznie w Andach. Ich wielkość wzrasta w kierunku południowym. Spowodowane jest to zmniejszonym dopływem promieniowania słonecznego, co w efekcie przynosi spadek temperatur powietrza, oraz zwiększającą się wilgotnością powietrza. W Andach Patagońskich znajduje się największe pole położone poza kołem podbiegunowym południowym., 7. Niewielkie lodowce górskie występują na kontynencie afrykańskim na wierzchołkach najwyższych szczytów położonych w obszarach okołorównikowych. Ruwenzori, Kenia i Kilimandżaro wznoszą się na ponad 5000 m n.p.m., czyli powyżej granicy wieloletniego śniegu przebiegającej w tym obszarze na wysokości 4500 m n.p.m., 8. Australia i Oceania jest położona w większości w gorącym i suchym klimacie zwrotnikowym, co ma negatywny wpływ na gromadzenie się pokrywy śnieżnej i tworzenie się lodowców. W obrębie tego kontynentu występują one w Nowej Zelandii. Na Wyspie Południowej góry wznoszą się na wysokość przekraczającą 3000 m n.p.m. i położone są w zasięgu oddziaływania umiarkowanego morskiego klimatu, co umożliwiło uformowanie się tam lodowców górskich. Najwięcej ich znajduje się wokół najwyższego szczytu Nowej Zelandii, czyli Góry sięgającej 3764 m n.p.m. szczytu Nowej Zelandii, czyli Góry Cooka sięgającej 3764 m n.p.m.