Opis alternatywny Grafiki interaktywnej
Na ekranie grafiki interaktywnej widoczne jest zdjęcie, które przedstawia rozłożysty pąk kwiatu o fioletowych liściach i fioletowo żółtym środku. Zdjęcie stanowi obraz który obserwator może oglądać przez dwa polaryzatory. Polaryzatory widoczne są w postaci czarnych okręgów, początkowo umiejscowionych jeden obok drugiego. Polaryzator po lewej stronie, którego środek oznaczono wielką literą A i niebieskim początkowo nie nachodzi na polaryzator po prawej stronie, którego środek oznaczono również niebieskim punktem i wielką literą B. Użytkownik, za pomocą myszki może zmienić położenie obu polaryzatorów w sposób dowolny. Przy pomocy poziomego i czarnego suwaka widocznego nad zdjęciem, użytkownik może również zmieniać kąt mała grecka litera alfa pomiędzy polaryzatorami wielka litera A i wielka litera B. Zmiana kąta oznacza zmianę kierunku liniowej polaryzacji, która jest transmitowana przez polaryzator wielka litera B. Kierunek liniowej polaryzacji przepuszczanej przez polaryzator wielka litera a jest zawsze poziomy. Jeżeli okręgi, które symbolizują polaryzatory nie mają obszaru wspólnego to zmiana kąta pomiędzy polaryzatorami nie wprowadza zmian w widocznym zdjęciu. Jeżeli jednak użytkownik zmienia położenia polaryzatorów w taki sposób, że okręgi które je symbolizują będą posiadały wspólny obszar, to zmiana kąta pomiędzy polaryzatorami skutkuje cyklicznym zaciemnieniem i rozjaśnieniem części zdjęcia widocznej za obszarem, w którym polaryzatory na siebie nachodzą. Maksymalna jasność obrazu obserwowana jest, gdy kąt pomiędzy polaryzatorami wynosi zero stopni, sto osiemdziesiąt stopni i trzysta sześćdziesiąt stopni. Dzieje się tak, ponieważ oba polaryzatory transmitują fale świetlne spolaryzowane dokładnie w tym samym kierunku. Maksymalne zaciemnienie obrazu widoczne w postaci czarnego pola uzyskiwane jest dla kąta pomiędzy polaryzatorami równego dziewięćdziesiąt stopni i dwieście siedemdziesiąt stopni. Kierunki liniowych polaryzacji transmitowanych przez polaryzatory są wtedy prostopadłe. Analizując grafikę warto zastanowić się nad jednym z praw optyki sformułowanym przez francuskiego fizyka Etienne Louis Malusa, zgodnie z którym natężenie światła spolaryzowanego liniowo po przejściu przez idealny polaryzator optyczny jest równe iloczynowi natężenia świata padającego na polaryzator i kwadratu kosinusa kąta pomiędzy kierunkiem światła padającego na polaryzator i kierunku polaryzacji transmitowanej przez ten element. Dla kątów równych zero stopni i wielokrotności stu osiemdziesięciu stopni wartość kwadratu funkcji kosinus jest równa jeden,  a zatem natężenia związane z jasnością obrazu jest maksymalne. Dla przypadku kiedy kąt wynosi dziewięćdziesiąt stopni lub dziewięćdziesiąt stopni plus wielokrotność stu osiemdziesięciu stopni wartość kwadratu kosinusa jest równa zero, co skutkuje całkowitym wygaszeniem fali.