Zdjęcie główne przedstawia obniżony teren z licznymi wzniesieniami. Krajobraz jest surowy. W tle są kominy elektrowni. Opisano: 1. Zdjęcie przedstawia kawałek brązowej skały. Opis. Węgiel brunatny – skała osadowa pochodzenia organicznego, roślinnego. Ma barwę od jasnobrunatnej do czarnej. Powstała w erze kenozoicznej (w neogenie) ze szczątków roślinnych, których rozkład nastąpił bez dostępu powietrza. Zawartość węgla pierwiastkowego wynosi 65–78%, wilgoci – 10–65%, a wartość opałowa to 7,5–21 MJ/kg. Ocenia się, że ponad 80% węgla brunatnego jest wykorzystywane jako paliwo przemysłowe w wielkich elektrowniach zawodowych, reszta służy głównie do celów komunalnych, do wytwarzania brykietów oraz do przetwórstwa chemicznego i produkcji koksu (karbochemia)., 2. Zdjęcie przedstawia kopalnię odkrywkową. To duży dół, w którym odbywają się prace. W dole odkryta ziemia ma postać tarasów. Opis. Kopalnia odkrywkowa – rodzaj kopalni, w której wszelkie prace wydobywcze odbywają się na powierzchni, a proces wydobywczy odbywa się poprzez usuwanie nadkładu i odkrywanie kolejnych warstw surowców. Usuwanie nadkładu i wydobywanie kopaliny prowadzi się zwykle na kilku poziomach, a łączna wysokość tzw. frontu urabiania dochodzi do kilkudziesięciu, a nawet kilkuset metrów. Roboty górnicze są często w pełni zmechanizowane dzięki zastosowaniu koparek, zwałowarek, przenośników taśmowych i innych., 3. Zdjęcie przedstawia fragment terenu kopalni odkrywkowej. To duży dół o stromych zboczach. Zbocza mają uskoki. Po lewej stronie zdjęcia jest taśmociąg, po prawej ciężka maszyna. Opis. Nadkład (skała płonna) – skała, która przy wydobywaniu ze złoża określonej kopaliny jest uważana za nieużyteczną. Jest ona urabiana w trakcie eksploatacji złoża wraz z kopaliną użyteczną i składowana na zwałowiskach (hałdach)., 4. Zdjęcie przedstawia dużą maszynę - koparkę. Po prawej stronie ma zamocowane koło z licznymi zębami. Koparka stoi na terenie kopalni odkrywkowej. Opis. Koparka wielonaczyniowa (wieloczerpakowa) – typ koparki wyposażonej w wiele naczyń kopiących (czerpaki lub skrobaki) umieszczonych w równych odstępach na łańcuchu lub kole. Są to jedne z największych maszyn do robót ziemnych budowanych przez człowieka – mają długość do 200 m, wysokość do 100 m, mogą ważyć nawet 13 tys. ton. Pozwalają na przemieszczanie w krótkim czasie bardzo dużych ilości materiału skalnego. Ich wydajność przekracza 200 tysięcy metrów sześciennych urobku na dobę. Oprócz nich w Kopalni Bełchatów stosowane są przenośniki taśmowe o łącznej długości 148,5 kilometrów., 5. Zdjęcie przedstawia elektrownię z licznymi dymiącymi kominami. Opis. Elektrownia Bełchatów – największa polska elektrownia, druga co do wielkości na świecie spośród opalanych węglem i piąta pod względem mocy w Europie. Położona jest na terenie gminy Kleszczów w powiecie bełchatowskim w miejscowości Rogowiec. Moc zainstalowana to 5298 MW, na którą składa się 12 bloków o mocy 370–380 MW i jeden nowy o mocy 858 MW. Generują one łącznie około 32,0 TWh energii elektrycznej, pokrywając ponad 20% rocznego zapotrzebowania Polski. Węgiel brunatny dostarczany jest do elektrowni bezpośrednio z pól wydobywczych Kopalni Bełchatów. Elektrownia jest również największym w kraju i w Unii Europejskiej emitentem dwutlenku węgla (37 milionów ton), tlenków azotu (34 milionów kilogramów) oraz tlenków siarki (75 milionów kg)., 6. Zdjęcie przedstawia odkryty teren z licznymi z ziemią w kolorze brązowym. Na terenie pracują spychacze oraz stoi na nim duża koparka z taśmociągiem. Opis. Zwałowisko wewnętrzne – zwałowisko nadkładu wypełniające wyrobisko po wyeksploatowanym surowcu. Powierzchnia zwałowiska wewnętrznego Pola Bełchatów wynosi 770 hektarów (docelowo około 1300 hektarów), a Pola Szczerców – 69 hektarów. 331 hektarów skarp i półek zostało już zrekultywowanych., 7. Na ilustracji jest mapa Bełchatowa. Na mapie zaznaczono zwałowisko zewnętrzne, wewnętrzne, odkrywkę Szczerców i Bełchatów, składowisko popiołów elektrowni. Cały ten teren leży w leju depresyjnym. Lej od roku 2006 do 2015 powiększył się z części południowej, północnej i zachodniej, obejmując miejscowość Pajęczno. Opis. Degradacja środowiska. W wyniku działalności kopalni w trakcie eksploatacji złoża węgla brunatnego wystąpiły przeobrażenia terenu i środowiska. Powstały nowe formy rzeźby terenu w postaci sztucznych zagłębień (wyrobisk) i wyniesień (zwałowisk), zniszczona została pokrywa glebowa w obrębie wyrobiska i zwałowisk, a także zmieniły się stosunki wód podziemnych, w wyniku czego powstał rozległy lej depresji o powierzchni około 450 kilometrów kwadratowych.