Schemat przedstawia mapę świata. Na kontynentach oznaczono przybliżone rozmieszczenie i wartość liczbową sztuk bydła. Wyróżniają się Stany Zjednoczone, północna i wschodnia część Ameryki Południowej, wschodnia Afryka, Europa Zachodnia, Indie, wschodnia część Chin. 1. Europa Zachodnia. Dominuje intensywny chów bydła w systemie oborowym lub oborowo-pastwiskowym o dużych nakładach kapitału; Mleczny kierunek chowu rozwinął się w obszarach dużej koncentracji ludności, ze względu na zapotrzebowanie na mleko i nabiał. Mięsny kierunek chowu rozwinął się na nizinnych lub górzystych obszarach, które porośnięte są naturalnymi pastwiskami z szybko odrastającą trawą w wilgotnym umiarkowanym morskim klimacie. Ze względu na walory odżywcze wołowina jest bardzo cenionym gatunkiem mięsa w kuchni wielu krajów. 2. Środkowa część Ameryki Północnej. Na Wielkich Równinach Prerii i Równinie Centralnej przeważa chów bydła na kierunku mięsnym. Sprzyja temu występowanie naturalnych pastwisk oraz duże zasoby paszy produkowanej z uprawianej tam kukurydzy. We wschodniej części kontynentu hoduje się głównie bydło mleczne w systemie oborowym. Jest to jeden z najgęściej zaludnionych obszarów o bardzo wysokim poziomie rozwoju gospodarczego. 3. Indie. Pogłowie bydła w tym kraju jest jednym z największych na świecie, ale wynika to głównie z uwarunkowań religijnych. W hinduizmie występuje kult świętej krowy, czyli zakaz zabijania tych zwierząt. Do ogólnej liczby pogłowia zaliczane są również bawoły, które utrzymywane są głównie jako siła pociągowa. Mięso wołowe i mleko nie odgrywa istotnej roli w wyżywieniu ludności. 4. Afryka Wschodnia. Bydło najczęściej hodowane jest w systemie koczowniczym na naturalnych pastwiskach (sawanny), co w warunkach klimatu podrównikowego, w którym występuje pora deszczowa, wiąże się z ciągłą wędrówką stad. Na duże pogłowie bydła wpływają obyczaje, w których chów tych zwierząt traktowany jest jako bardzo szlachetny (uprawa roślin uznawana jest za poniżającą), a od wielkości posiadanego stada zależy pozycja społeczna jego właścicieli. Ekstensywny chów bydła nie przynosi zbyt wielu korzyści dla społeczeństwa, jest dużym obciążeniem dla środowiska przyrodniczego i poważnym ograniczeniem rozwoju gospodarczego. 5. Wschodnia część Ameryki Południowej. Przeważa ekstensywny chów bydła na kierunku mięsnym, co uwarunkowane jest występowaniem rozległych pastwisk naturalnych (sawanny w Brazylii, stepy w Argentynie). Rozprzestrzenienie chowu związane jest z dużym zapotrzebowaniem w obszarach znacznej koncentracji ludności. 6. Wschodnia część Australii .Region odznacza się największym na świecie udziałem łąk i pastwisk w strukturze użytkowania ziemi. Bydło mięsne hodowane jest głównie w północno-wschodniej części Australii, gdzie w klimacie podrównikowym występują nieco wilgotniejsze sawanny. W południowo-wschodniej części dominuje chów na kierunku mlecznym, co wynika z większej koncentracji ludności oraz dobrej jakości pastwisk w wilgotnym, morskim klimacie.

Schemat przedstawia mapę świata. Na kontynentach oznaczono przybliżone rozmieszczenie i wartość liczbową sztuk trzody. Wyróżniają się Stany Zjednoczone, wschodnie obszary Ameryki Południowej, Europa, Indie, wschodnia i południowo-wschodnia część Azji. 1. Wschodnia część USA. Bliskość rynków zbytu związana z dużą koncentracją ludności. Nadwyżki paszowe związane z dużą produkcją zbóż, zwłaszcza kukurydzy. 2. Europa Środkowa. Przeważa intensywny chów trzody chlewnej oparty na treściwych paszach produkowanych ze zbóż, uprawianych na nizinnych terenach o stosunkowo dobrych glebach. Bliskość chłonnych rynków zbytu w obszarach dużej gęstości zaludnienia. Tradycje kulinarne, w których wieprzowina jest cenionym gatunkiem mięsa. 3. Azja Wschodnia. Duże zaludnienie powoduje ogromne zapotrzebowanie na żywność, co w przypadku dużej wydajności chowu trzody chlewnej jest bardzo korzystne. Zwierzęta odznaczają się szybkim przyrostem masy i znaczną plennością.Duża liczba rozdrobnionych gospodarstw rolnych, w którym świnia jest podstawowym zwierzęciem domowym, hodowanym często na potrzeby własne. Wykorzystywanie odpadków z gospodarstw rolnych do karmienia zwierząt. 4. Wschodnie wybrzeża Brazylii . Dominuje chów ekstensywny z wykorzystaniem naturalnych zasobów paszowych przy niewielkim ich wzbogaceniu paszami wytwarzanymi z kukurydzy Zapotrzebowanie na wieprzowinę wynikające z dużej koncentracji ludności.

Schemat przedstawia mapę świata. Na kontynentach oznaczono przybliżoną wartość liczbową sztuk kóz i owiec. 1. Wyspy Brytyjskie. Owce hodowane są na rozległych pastwiskach pokrywających nizinne tereny wysp w umiarkowanym morskim klimacie; Duże zapotrzebowanie na wyroby wełniane. Wyhodowanie w XIX wieku mięsnych ras owiec nasiliło zapotrzebowanie na baraninę. W tym kraju występują 32 miliony sztuk owiec. 2. Chiny. Chów owiec i kóz koncentruje się przede wszystkim na słabo zaludnionych zachodnich częściach kraju. Duża wysokość bezwzględna i suchy klimat ograniczają hodowlę innych zwierząt. Duża liczba ludności Chin powoduje ogromne zapotrzebowanie na żywność. W tym kraju występuje 185 milionów sztuk kóz i 187 milionów sztuk owiec. 3. Środkowa i zachodnia część Azji: Występowanie suchych pastwisk oraz terenów górzystych umożliwia chów owiec i kóz, które są zwierzętami łatwo przystosowującymi się do różnych warunków środowiska i mało wymagającymi w żywieniu. Kozina i baranina są podstawowymi gatunkami mięsa w wyżywieniu ludności z powodu ograniczeń w spożyciu wieprzowiny i wołowiny, wprowadzonych przez islam. W Iranie występuje 24 miliony sztuk kóz i 49 milionów sztuk owiec. W Pakistanie występuje 63 miliony sztuk kóz i 28 milionów sztuk owiec. W Bangladeszu występuje 55 milionów sztuk kóz. W Indiach występuje 160 milionów sztuk kóz i 75 milionów sztuk owiec. 4. Afryka Środkowa. Ekstensywny chów owiec i kóz rozwinął się na gorszych pastwiskach występujących w obszarach o niewielkich zasobach wodnych. Ze względu na niewielkie wymagania żywieniowe owiec i kóz oraz niskie nakłady kapitału na chów tych zwierząt rozwinął się on w regionach o niskim poziomie rozwoju gospodarczego. W Kenii występuje 29 milionów sztuk kóz. W Etiopii występuje 24 miliony sztuk kóz i 25 milionów sztuk owiec. W Sudanie występuje 44 miliony sztuk kóz i 53 milionów sztuk owiec. W Nigerii występuje 58 miliony sztuk kóz i 39 milionów sztuk owiec. W Mali występuje 18 milionów sztuk kóz. 5. Australia i Nowa Zelandia. Zapotrzebowanie na wełnę z powodu intensywnego rozwoju przemysłu wełniarskiego. Występowanie dużej powierzchni naturalnych pastwisk, jednak często zbyt suchych dla chowu bydła. W Australii występuje 75 miliony sztuk owiec. W Nowej Zelandii występuje 31 milionów sztuk owiec.