Konteksty

R9BQyGqktTE10

Obraz przedstawia tygrysa pośród szalejącej wichury, oświetlonego blaskiem błyskawicy, przygotowującego się do skoku na upatrzoną ofiarę. Ofiara tygrysa znajduje się poza obrazem. Tygrysa otacza bujna roślinność dżungli. Wokół znajduje się wysoka trawa oraz rozłożyste drzewa z dużymi liśćmi. Dominującymi kolorami są odcienie żółtego, zielonego i czerwonego. W tle jest szare, burzowe niebo. Widoczne są smugi deszczu oraz błyskawice. W lewym dolnym rogu widnieje podpis Henriego Rousseau oraz data 1891.

Henri Rousseau (1844–1910), zwany Celnikiem (przydomek utworzony od jego zawodu) – francuski malarz, samouk. Pochodził z niezbyt zamożnej rodziny, przez większą część życia był skromnym pracownikiem Urzędu Akcyzowego Miasta Paryża. Dzięki życzliwości swoich pracodawców (którzy pozwalali mu ustawiać sztalugi w biurze), a także przyjaźni z malarzem Félixem Clément zaczął tworzyć pierwsze obrazy. W wieku 41 lat odkrył swoje powołanie, którym było malarstwo. Po raz pierwszy prezentował swoje prace w 1886 r. na Salonie Artystów Niezależnych. Niebawem znalazł wielkie uznanie u artystów, m.in. Paula Signaca, który zaprosił go na tę wystawę, a także Puvisa Chavannes’a i Paula Gauguina. Publiczność i większość krytyków nie szczędziła mu jednak złośliwości. Celnik Rousseau pozostał artystą niedocenionym, a nawet wyśmiewanym. Jego obrazy zrozumieli natomiast inni artyści, dostrzegając w nich zapowiedź nowej sztuki. Wielkimi admiratorami Rousseau byli np. Apollinaire, Jarry i Picasso. Ten ostatni urządził na cześć Rousseau pamiętne przyjęcie w roku 1908, podczas którego uczcili go wybitni twórcy. Codzienne życie artysty było jednak bardzo skromne i trudne. Stracił dwie żony, pięcioro dzieci, które zmarły w dzieciństwie, i osiemnastoletniego syna. Borykał się z poważnymi kłopotami finansowymi, jego obrazy nie znajdowały nabywców, a on sam, aby się utrzymać, imał się różnych zajęć (dawał m.in. lekcje rysunku i gry na skrzypcach). Tym bardziej więc zdumiewa i budzi szacunek jego determinacja i konsekwentne podążanie wybraną drogą artystyczną. Mimo braku powodzenia wśród publiczności Rousseau był przekonany o wielkości swojej sztuki i jej oryginalności. Nie mylił się. Zaczynając swoją działalność artystyczną w czasie, gdy dominował impresjonizmimpresjonizmimpresjonizm, potrafił zachować niezależność. Jego twórczość znacznie wyprzedzała swoją epokę. Obrazy Rousseau zapowiadają ważne kierunki sztuki nowoczesnej – malarstwo naiwne i surrealistyczne – zachowując przy tym swój oryginalny i niepowtarzalny charakter. Do jego najbardziej znanych płócien należą: Wojna, Śpiąca Cyganka, Zaklinaczka węży i Sen.

Pantograf – wynaleziony w XVII w. przyrząd kreślarski służący do przenoszenia rysunków w zmienionej – powiększonej lub pomniejszonej – skali.

Zielenie Rousseau – malarz w rozmowie z pewnym krytykiem sztuki pochwalił się, że używa dwudziestudwu odcieni zieleni. Opowiedział także, w jaki sposób pracuje z farbami; twierdził, że „używa tylko jednego koloru na raz, we wszystkich jego odcieniach, aby namalować liście, niebo lub postać. Po wykorzystaniu koloru czyści swoją paletę i wybiera inny kolor, którego używa aż do znużenia, i tak dalej, i tak dalej”.

Dekoracyjność

Praca z dziełem plastycznym