Połącz pojęcia z odpowiednimi opisami. Techniczna metoda opracowania norm zużycia Możliwe odpowiedzi: 1. Polega na ustaleniu normy na środkowy numer wielkościowy, obowiązujący dla danej grupy wielkościowej kopyt i obuwia. Uwzględnia ona współczynnik korygujący czyli określony procent dodatkowego zużycia materiałów bezpośrednich, który oblicza się na podstawie danych statystycznych pochodzących z rozliczenia okresu ubiegłego., 2. Polega na ustaleniu normy bez współczynników korygujących i musi uwzględniać rodzaj surowca, jego profil, powierzchnię, grubość, postęp techniczny itp. W przypadku skór miękkich i tworzyw skóropodobnych na wierzchy obuwia ustala się ją oddzielnie na każdy numer wielkościowy. Na pozostałe materiały ustala się na numer średni., 3. Polega na technicznej analizie i ocenie prawidłowości wszystkich elementów normy zużycia i ustaleniu ilości materiału w gotowym obuwiu., 4. Polega na analizie i ocenie prawidłowości wszystkich elementów normy zużycia, ustaleniu ilości materiału w produkcie gotowym, statystycznym określeniu całkowitej wysokości technicznie uzasadnionych strat i odpadów w poszczególnych operacjach i określeniu ilości materiału potrzebnego do wykonania jednego wyrobu. Metoda statystyczna opracowania norm zużycia Możliwe odpowiedzi: 1. Polega na ustaleniu normy na środkowy numer wielkościowy, obowiązujący dla danej grupy wielkościowej kopyt i obuwia. Uwzględnia ona współczynnik korygujący czyli określony procent dodatkowego zużycia materiałów bezpośrednich, który oblicza się na podstawie danych statystycznych pochodzących z rozliczenia okresu ubiegłego., 2. Polega na ustaleniu normy bez współczynników korygujących i musi uwzględniać rodzaj surowca, jego profil, powierzchnię, grubość, postęp techniczny itp. W przypadku skór miękkich i tworzyw skóropodobnych na wierzchy obuwia ustala się ją oddzielnie na każdy numer wielkościowy. Na pozostałe materiały ustala się na numer średni., 3. Polega na technicznej analizie i ocenie prawidłowości wszystkich elementów normy zużycia i ustaleniu ilości materiału w gotowym obuwiu., 4. Polega na analizie i ocenie prawidłowości wszystkich elementów normy zużycia, ustaleniu ilości materiału w produkcie gotowym, statystycznym określeniu całkowitej wysokości technicznie uzasadnionych strat i odpadów w poszczególnych operacjach i określeniu ilości materiału potrzebnego do wykonania jednego wyrobu. Norma kalkulacyjno – techniczna Możliwe odpowiedzi: 1. Polega na ustaleniu normy na środkowy numer wielkościowy, obowiązujący dla danej grupy wielkościowej kopyt i obuwia. Uwzględnia ona współczynnik korygujący czyli określony procent dodatkowego zużycia materiałów bezpośrednich, który oblicza się na podstawie danych statystycznych pochodzących z rozliczenia okresu ubiegłego., 2. Polega na ustaleniu normy bez współczynników korygujących i musi uwzględniać rodzaj surowca, jego profil, powierzchnię, grubość, postęp techniczny itp. W przypadku skór miękkich i tworzyw skóropodobnych na wierzchy obuwia ustala się ją oddzielnie na każdy numer wielkościowy. Na pozostałe materiały ustala się na numer średni., 3. Polega na technicznej analizie i ocenie prawidłowości wszystkich elementów normy zużycia i ustaleniu ilości materiału w gotowym obuwiu., 4. Polega na analizie i ocenie prawidłowości wszystkich elementów normy zużycia, ustaleniu ilości materiału w produkcie gotowym, statystycznym określeniu całkowitej wysokości technicznie uzasadnionych strat i odpadów w poszczególnych operacjach i określeniu ilości materiału potrzebnego do wykonania jednego wyrobu. Norma rozpisowo – rozliczeniowa Możliwe odpowiedzi: 1. Polega na ustaleniu normy na środkowy numer wielkościowy, obowiązujący dla danej grupy wielkościowej kopyt i obuwia. Uwzględnia ona współczynnik korygujący czyli określony procent dodatkowego zużycia materiałów bezpośrednich, który oblicza się na podstawie danych statystycznych pochodzących z rozliczenia okresu ubiegłego., 2. Polega na ustaleniu normy bez współczynników korygujących i musi uwzględniać rodzaj surowca, jego profil, powierzchnię, grubość, postęp techniczny itp. W przypadku skór miękkich i tworzyw skóropodobnych na wierzchy obuwia ustala się ją oddzielnie na każdy numer wielkościowy. Na pozostałe materiały ustala się na numer średni., 3. Polega na technicznej analizie i ocenie prawidłowości wszystkich elementów normy zużycia i ustaleniu ilości materiału w gotowym obuwiu., 4. Polega na analizie i ocenie prawidłowości wszystkich elementów normy zużycia, ustaleniu ilości materiału w produkcie gotowym, statystycznym określeniu całkowitej wysokości technicznie uzasadnionych strat i odpadów w poszczególnych operacjach i określeniu ilości materiału potrzebnego do wykonania jednego wyrobu.

Łączenie par. Oceń prawdziwość poniższych stwierdzeń, zaznaczając obok nich "Prawda" lub "Fałsz".. 1. Powierzchnia odpadów wynika z różnicy powierzchni skóry i powierzchni wykreślonych elementów.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. 2. W celu obliczenia powierzchni brutto jednego elementu wierzchu należy po wykreśleniu równoległoboku obliczyć jego powierzchnię, następnie pomnożyć ją przez ilość zawartych wzorników. Obliczanie powierzchni brutto wykonuje się dla każdego wzornika wierzchu: przyszwy, obłożyny zewnętrznej i obłożyny przyśrodkowej.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. 3.

Współczynnik układalności obliczamy według wzoru współczynnik układalności wzornika $=\frac{\mathrm{powierzchnia} \mathrm{netto} \mathrm{elementu}}{\mathrm{powierzchnia} \mathrm{brutto} \mathrm{elementu}}\times 100\%$. Czynność ta wykonywana jest dla każdego wzornika elementu oddzielnie.

. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. 4.

Procent odpadu międzywzornikowego obliczamy według wzoru procent odpadu międzywzornikowego $=\frac{\mathrm{powierzchnia} \mathrm{brutto} \mathrm{element}-\mathrm{powierzchnia} \mathrm{netto} \mathrm{elementu}}{\mathrm{powierzchnia} \mathrm{netto} \mathrm{elementu}}\times 100\%$. Czynność ta wykonywana jest dla każdego wzornika elementu oddzielnie.

. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. 5.

Średni współczynnik układalności dla wzorników jednej pary czółenka damskiego (uwzględniając elementy: przyszwa, obłożyna zewnętrzna i obłożyna przyśrodkowa) obliczamy według wzoru średni współczynnik układalności $=\frac{\mathrm{suma} \mathrm{powierzchni} \mathrm{netto} \mathrm{elementów} \mathrm{w} \mathrm{parze}}{\mathrm{suma} \mathrm{powierzchni} \mathrm{brutto} \mathrm{elementów} \mathrm{w} \mathrm{parze}}\times 100\%$.

. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. 6. Ploter to sterowane ręcznie urządzenie służące do rysowania układu wzorników na materiałach obuwniczych oraz wycinania wzorników i elementów zgodnie z zaprojektowanym szablonem.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. 7. Normę zużycia skór twardych ustala się w dm² na jedną parę obuwia.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz

Uzupełnij tekst odpowiednimi wyrażeniami: – 1. chronometraż, 2. dnia roboczego, 3. fotografią czasu pracy, 4. maszyny i urządzenia, 5. obserwacja migawkowa, 6. zbadanie czasu operacji polega na pomiarze wykonywanych czynności, które powtarzają się przy produkcji każdego wzoru obuwia. Jego celem jest: 1. chronometraż, 2. dnia roboczego, 3. fotografią czasu pracy, 4. maszyny i urządzenia, 5. obserwacja migawkowa, 6. zbadanie czasu operacji który zależy od przebiegu czynności i struktury operacji, określenie najlepszej metody pracy, ustalenie prawidłowości norm ustalonych innymi metodami;

– 1. chronometraż, 2. dnia roboczego, 3. fotografią czasu pracy, 4. maszyny i urządzenia, 5. obserwacja migawkowa, 6. zbadanie czasu operacji nazywa się obserwację i rejestrację przebiegu pracy w wyniku pomiarów wszystkich zjawisk zachodzących na stanowisku pracy w kolejności ich występowania. Polega na pomiarze całego czasu w ciągu 1. chronometraż, 2. dnia roboczego, 3. fotografią czasu pracy, 4. maszyny i urządzenia, 5. obserwacja migawkowa, 6. zbadanie czasu operacji;

– 1. chronometraż, 2. dnia roboczego, 3. fotografią czasu pracy, 4. maszyny i urządzenia, 5. obserwacja migawkowa, 6. zbadanie czasu operacji to metoda polegająca na zastąpieniu obserwacji ciągłych obserwacjami wyrywkowymi. Wybór wystarczająco dużej liczby tych obserwacji pozwala uznać, że uzyskane wyniki są zbliżone do rzeczywistej struktury badań. Metoda ta pozwala ustalić między innymi: w jakim czasie dnia pracownicy najlepiej pracują, w jakim stopniu są wykorzystywane 1. chronometraż, 2. dnia roboczego, 3. fotografią czasu pracy, 4. maszyny i urządzenia, 5. obserwacja migawkowa, 6. zbadanie czasu operacji, jak duże są przerwy w pracy i z jakich przyczyn powstają.