Internet zrewolucjonizował nie tylko komunikację, ale przede wszystkim myślenie o tekście. Coraz częściej się mówi, że rzeczywiste porozumiewanie się zastępuje komunikacja wirtualna, a tekst w nowoczesnych mediach staje się kategorią trudną do opisu. Oddaje to najlepiej metafora sieci, w której każdy wytwór komunikacji można włączyć do pojemnego, splątanego zbioru linków, zwanego hipertekstem. „Cyfrowa rewolucja” zmieniła nasze przyzwyczajenia komunikacyjne – w internecie przekazujemy i odbieramy informacje za pomocą znaków werbalnych (językowych) i niewerbalnych (audiowizualnych, słowno‑obrazowych). Korespondując z kimś, używamy formy pisanej, szukamy znaków towarzyszących rozmowie (np. podobnych słów i zdań), a nasze gesty i mimikę zastępujemy emotikonami. Nowe media sprawiły również, że poruszamy się bez ograniczeń po tekstach – nigdy nie wiadomo, kiedy skończy się lektura.

Hiperteksty

Wszystkie formy komunikacji internetowej nazywamy hipertekstem. W nazwie tej mieszczą się zarówno teksty pisane, jak i formy dyskusyjne (naśladujące tradycyjny dialog), a przede wszystkim gatunki oparte na obrazie oraz dołączanej muzyce (zapisie audio). Internet – jak podpowiada nazwa – jest niezwykle interakcyjny (dialogowy). Pozwala się komunikować bez przeszkód ludziom z całego świata, dlatego też współczesny świat nazywamy metaforycznie „globalną wioską”. Niektórzy przypisują tej komunikacji nawet formę iluzji, symulakrumj0000007VQB2v27_000tp001symulakrum (por. też określenia: wirtualny, cyfrowy).

Internet jest niezwykłym wynalazkiem ostatnich dziesięcioleci ubiegłego wiekuj0000007VQB2v27_000tp002wieku – zmienił nasze przyzwyczajenia komunikacyjne, trudno dziś sobie wyobrazić świat bez cyfryzacji. Trzeba jednak pamiętać, że tyle samo w nim pożytecznych, co niebezpiecznych zjawisk. Te pierwsze regulowane są częściowo przez kodeksy zachowań komunikacyjnych w sieci, zwane ogólnie netykietą. Te drugie zaś zwykle określa się jako cyberprzemoc lub cyberprzestępstwa.

Zadaniowo