Jak wykryć cukry?
Jak wykryć glukozę?
Przeprowadzono doświadczenie chemiczne, badające reaktywność glukozy.
Problem badawczy:
Czy glukoza reaguje ze świeżo wytrąconym wodorotlenkiem miedzi() w podwyższonej temperaturze?
Hipoteza:
Glukoza reaguje z wodorotlenkiem miedzi() w podwyższonej temperaturze.
Co było potrzebne:
wodny roztwór glukozy;
wodny roztwór siarczanu() miedzi();
wodny roztwór wodorotlenku sodu;
probówka;
statyw na probówki;
drewniana łapa do probówek;
palnik (opcjonalnie zlewka z gorącą wodą);
zapałki.
Przebieg doświadczenia:
Do probówki wlano około wodnego roztworu siarczanu() miedzi(), a następnie dodano do niego około wodnego roztworu wodorotlenku sodu. Do uzyskanej w probówce mieszaniny wlano około wodnego roztworu glukozy. Zawartość probówki wytrząśnięto. Ogrzewano otrzymaną mieszaninę w płomieniu palnika, trzymając probówkę w drewnianej łapie.
Obserwacje:
Po wprowadzeniu wodnego roztworu wodorotlenku sodu do (niebieskiego) wodnego roztworu siarczanu() miedzi() zaobserwowano wytrącanie się niebieskiego, galaretowatego osadu. Po wprowadzeniu wodnego roztworu glukozy do otrzymanej w probówce mieszaniny i po wstrząśnięciu zawartości probówki wspomniany osad roztworzył się. W probówce pozostał klarowny szafirowy roztwór. W czasie ogrzewania roztworu zaobserwowano wytrącanie się ceglastoczerwonego osadu.
Wnioski:
Odnotowane w czasie trwania doświadczenia obserwacje pozwalają wnioskować, że glukoza reaguje z wodorotlenkiem miedzi() w podwyższonej temperaturze.
Zapisz obserwacje oraz wnioski z przeprowadzonego doświadczenia nr .
Na podstawie obserwacji poczynionych w czasie wykonywania doświadczenia nr można wnioskować, że glukoza reaguje ze świeżo strąconym wodorotlenkiem miedzi() w podwyższonej temperaturze.
W pierwszym etapie doświadczenia, po zmieszaniu wodnych roztworów wodorotlenku sodu i siarczanu() miedzi(), obserwujemy wytrącanie się niebieskiego, galaretowatego osadu. Osad ten to praktycznie nierozpuszczalny w wodzie wodorotlenek miedzi(). Równanie zachodzącej na tym etapie reakcji ma postać:
Po wprowadzeniu do uzyskanej mieszaniny wodnego roztworu glukozy i po ogrzaniu zawartości probówki obserwujemy wytrącanie się ceglastoczerwonego osadu. Osad ten to tlenek miedzi().
Uproszczone równanie opisanej reakcji chemicznej (z wykorzystaniem sumarycznych wzorów substancji) ma postać:
Przeprowadzone doświadczenie - reakcja glukozy ze świeżo strąconym wodorotlenkiem miedzi() w podwyższonej temperaturze to tzw. próba Trommera.
Próba ta wykorzystywana jest w laboratoriach do wykrywania związków chemicznych o pewnych specyficznych właściwościach, nazywanych właściwościami redukującymi. Pozytywny jej wynik (a więc stwierdzenie w badanej próbce obecności związku chemicznego o właściwościach redukujących) to wytrącenie się ceglastoczerwonego osadu. Możemy zatem wnioskować, że glukoza ma właściwości redukujące. Co to dokładnie oznacza i na czym polegają właściwości redukujące substancji dowiesz się, jeśli zechcesz kontynuować naukę chemii na dalszych etapach edukacji.
Na tym etapie edukacji, próbę Trommera możemy wykorzystać w innym celu – do wykrywania glukozy w produktach spożywczych.
Jak wykryć cukry w produktach spożywczych?
Przeprowadź doświadczenie, w którym sprawdzisz, czy bulwa ziemniaka i jabłko zawierają skrobię. Na podstawie obserwacji wyciągnij wnioski. Zweryfikuj poprawność hipotezy.
Temat: Wykrywanie skrobi w bulwie ziemniaka i jabłku za pomocą płynu Lugola.
Problem badawczy
Czy w bulwie ziemniaka i jabłku jest obecna skrobia?
Hipoteza 1
Zarówno bulwa ziemniaka, jak i jabłko zawierają skrobię.
Hipoteza 2
Bulwa ziemniaka zawiera skrobię, natomiast w jabłku jej nie ma.
Sprzęt laboratoryjny:
4 szalki Petriego
pipeta Pasteura
skalpel
łyżka
tryskawka
Materiały:
cukier spożywczy
skrobia ziemniaczana
jabłko
bulwa ziemniaka
płyn Lugola
Zasób interaktywny dostępny pod adresem https://zpe.gov.pl/a/Ds6WcqO5Y
Przeprowadzono doświadczenie. Temat doświadczenia: Wykrywanie skrobi w ziemniaku i jabłku za pomocą płynu Lugola.
Problem badawczy: Czy w ziemniaku i jabłku jest obecna skrobia?
Hipoteza: Zarówno ziemniak, jak i jabłko zawierają skrobię.
Sprzęt laboratoryjny: 4 szalki Petriego, pasterówka
Materiały: cukier spożywczy, skrobia ziemniaczana, jabłko, ziemniak, płyn Lugola
Po potraktowaniu próbek płynem Lugola zaobserwowano następujące zmiany barw:
Próbka: cukier spożywczy (kontrola negatywna) – barwa bez zmian.
Próbka: skrobia ziemniaczana (kontrola pozytywna) – barwa niebieskofioletowa.
Próbka: jabłko – barwa bez zmian.
Próbka: ziemniak – barwa niebieskofioletowa.
Płyn Lugola służy do wykrywania skrobi. Próbki, w których doszło do zmiany barwy na niebieskofioletową, zawierają skrobię. Postawiona hipoteza jest błędna. Ziemniak zawiera skrobię, natomiast jabłko nie.
Płyn Lugola jest wodnym roztworem jodu w jodku potasu. Zabarwienie skrobi pod wpływem płynu Lugola spowodowane jest przez adsorpcję jodu na cząsteczce polisacharydu. Cząsteczki jodu wnikają do środka spiralnie skręconego łańcucha skrobi. Powoduje to zmianę zakresu fal pochłaniania światła. Barwa zależy od długości łańcucha, amyloza zabarwia się pod wpływem jodu na niebiesko, a amylopektyna na fioletowo.
Podsumowanie
Aby wykryć glukozę w produktach spożywczych, należy przeprowadzić tzw. próbę Trommera – odpowiednio przygotowany produkt ogrzewać ze świeżo strąconym wodorotlenkiem miedzi(). Pozytywny wynik tej próby, świadczący o obecności glukozy w analizowanym produkcie, to obecność w probówce, po zakończeniu doświadczenia, ceglastoczerwonego osadu.
Do wykrywania skrobi w produktach spożywczych służy próba jodoskrobiowa – reakcja skrobi z jodyną, w wyniku której powstaje ciemnogranatowe zabarwienie.
Słownik
reakcja charakterystyczna skrobi; zachodzi pod wpływem jodu zawartego między innymi w jodynie; w wyniku tej reakcji powstaje ciemnogranatowe zabarwienie
reakcja pozwalająca na sprawdzenie obecności glukozy w badanych próbkach; próba ta polega na ogrzewaniu odpowiednio przygotowanej próbki ze świeżo strąconym wodorotlenkiem miedzi, pozytywny wynik próby to ceglastoczerwony osad, który świadczy o obecności glukozy w badanej próbce