Turcy w Europie
Państwo osmańskie, nazywane powszechnie Turcją, powstało w XIV wieku na terenie leżącego nad Morzem Śródziemnym Półwyspu Anatolijskiego. Był to kraj rządzony przez sułtanów. Z czasem, dzięki podbojom państwo zaczęło się rozrastać. W 1453 roku Turcy położyli kres istnieniu Bizancjum, zdobywając Konstantynopol. Nazwę miasta zmienili na Stambuł i przenieśli tam swoją stolicę. W XVI wieku Turcy pod wodzą swego wybitnego władcy, sułtana Sulejmana Wspaniałego, podbili cały Półwysep Bałkański i znaczną część Węgier. Na Europę padł strach, gdy w 1529 roku wojska tureckie dotarły aż pod mury Wiednia.
Przyjrzyj się mapie, a następnie wykonaj ćwiczenie.
Janczarzy byli zawodową piechotą turecką. Byli znakomicie wyszkoleni i uzbrojeni w nowoczesną broń palną. Na polu bitwy wspomagała ich artyleria należąca w XVI wieku do najlepszych w Europie.
Przyjrzyj się ilustracji, a następnie wykonaj ćwiczenie.
Kiedy to było?
Polska i Turcja w XVI i na początku XVII wieku
Przez cały XVI wiek między Polską a Imperium Osmańskim panował pokój. Poprawne stosunki na krótko popsuły się dopiero na początku XVII wieku. Przyczyną były coraz częstsze interwencje wojska polskiego w Mołdawii, kraju leżącym między Polską i Turcją. Turcy oburzeni byli również napadami na ich ziemie Kozaków – ludności zamieszkującej podległe Polsce ziemie Ukrainy. Z kolei Polacy skarżyli się na napaści Tatarów – ludu zamieszkującego Krym i wybrzeża Morza Czarnego, a więc ziemie podporządkowane sułtanowi. Doprowadziło to w 1620 roku do wybuchu pierwszej wojny polsko‑tureckiej, zakończonej podpisaniem pokoju w 1621 roku.
Przyjrzyj się mapie, a następnie wykonaj ćwiczenie.
Mołdawia to kraj nad Dniestrem, obecnie część Rumunii. Turcy uważali, że Mołdawia podlega sułtanowi. Do przejęcia zwierzchności nad Mołdawią dążyła również Rzeczpospolita, której wojska niejednokrotnie wkraczały na teren Mołdawii. Interwencje te wywoływały niezadowolenie sułtana i jego urzędników i były przyczyną pogarszania się stosunków polsko‑tureckich.
Tatarzy byli ludnością zamieszkującą Półwysep Krymski i północno‑wschodnie wybrzeża Morza Czarnego. Na czele państwa tatarskiego stał chan (stąd nazwa państwa: Chanat Krymski), który uznawał zwierzchność sułtana tureckiego. Dzięki temu Tatarzy w razie zagrożenia mogli liczyć na pomoc wojsk sułtana, sami zaś wysyłali do Turcji swoje oddziały, gdy ta potrzebowała pomocy w czasie wojen. Tatarzy byli znakomitymi jeźdźcami, a uzbrojeni w szable i łuki byli bardzo groźni. W czasie pokoju mieszkańcy Chanatu Krymskiego zajmowali się głównie hodowlą zwierząt i uprawą ziemi. Wielu z nich było ludźmi ubogimi, dlatego chętnie brali udział w wyprawach zbrojnych na ziemie polskie. Rabowali wówczas bydło i porywali ludzi w niewolę, czyli jasyr. Część porwanych wypuszczali po zapłaceniu okupu, część trafiała na targ niewolników do Stambułu. Oczywiście napady tatarskie wywoływały oburzenie w Rzeczypospolitej. Nie mniejsze jednak emocje budziła u władz osmańskich działalność zamieszkujących ziemie polskie Kozaków, urządzających rabunkowe wyprawy na tureckie miasta nad Morzem Czarnym. Napaści te budziły ogromne niezadowolenie w Turcji, która groziła Polsce wojną.
Przyjrzyj się ilustracjom, a następnie wykonaj ćwiczenie.
Na podstawie ilustracji odpowiedz, jakiej broni używali Kozacy, a jakiej Tatarzy.
Broń Kozaków | Broń Tatarów | |
szabla | □ | □ |
pika | □ | □ |
łuk i strzały | □ | □ |
tarcza | □ | □ |
broń palna | □ | □ |
Hetman wielki litewski Jan Karol Chodkiewicz zamknął się z 45 tysiącami żołnierzy w obozie pod twierdzą Chocim. Mimo kilku tygodni szturmów armii tureckiej nie udało się zdobyć Chocimia.
Przyjrzyj się ilustracji, a następnie wykonaj ćwiczenie.
Druga wojna z Turkami i elekcja Jana III Sobieskiego
W drugiej połowie XVII wieku wybuchła kolejna wojna z Turcją. Ogromna armia sułtana wkroczyła w granice Rzeczypospolitej, która nie była przygotowana na atak. Po krótkim oblężeniu w 1672 roku wojska tureckie zdobyły najważniejszą twierdzę na południu kraju – Kamieniec Podolski. Rzeczpospolita utraciła Podole. Napór turecki zdołał powstrzymać hetman Jan Sobieski, pod wodzą którego armia Rzeczypospolitej odniosła wspaniałe zwycięstwo pod Chocimiem w 1673 roku. Sukces ten spowodował, że w 1674 roku pogromcę Turków szlachta wybrała na króla.
Jan III Sobieski król Polski i wielki książę litewski w latach 1674–1696. Jeden z najwybitniejszych polskich wodzów. Niemal przez całe swe panowanie prowadził wojny z Turcją. Odniósł przy tym wiele sukcesów, z których największy to bitwa pod Wiedniem. Był również znakomitym pisarzem. Zachowane są jego listy do ukochanej żony – królowej Marysieńki.
Pałac w Wilanowie był rezydencją, w której mieszkał Jana III Sobieski wraz z rodziną. Na polecenie króla pałac i ogród zaprojektowali włoscy architekci. Władca zgromadził w nim obrazy, rzeźby liczne zdobycze wojenne: wschodnie stroje, meble, broń.
Odsiecz Wiednia 1683 roku
Nowo wybrany król Rzeczypospolitej Jan III Sobieski powstrzymał napór turecki, ale sama Rzeczpospolita nie był w stanie prowadzić wojny z potężnym Imperium Osmańskim. Król szukał więc sprzymierzeńców.
W 1683 roku Turcy zaatakowali Austrię. Cesarz chciał pozyskać Rzeczpospolitą jako sojusznika. Wykorzystał to Sobieski, zawierając przymierze z Austrią. Gdy wojska tureckie rozpoczęły oblężenie Wiednia, król polski ze swoją armią pospieszył na ratunek. 12 września 1683 roku pod Wiedniem doszło do wielkiej bitwy między wojskami tureckimi a sprzymierzonymi wojskami austriacko‑niemiecko‑polskimi, dowodzonymi przez Jana III Sobieskiego. Do zwycięstwa przyczyniła się szarża polskiej husarii, która zmusiła Turków do ucieczki. Bitwa zakończyła się wielkim triumfem polskiego króla, który został bohaterem całej Europy. Wojna trwała jeszcze wiele lat, ale Polska wyszła z niej zwycięsko.
Pokaż na mapie trasę przemarszu armii Jana III Sobieskiego pod Wiedeń.
Przyjrzyj się ilustracji i powiedz, jak był witany w Wiedniu polski król.
Oto fragmenty listu, który tuż po zwycięstwie Jan III Sobieski napisał do swojej żony królowej Marysieńki. Zapoznaj się z tekstem, a następnie wykonaj ćwiczenie.
List do królowej Marii KazimieryW namiotach wezyrskich, 13 września 1683. Jedyna duszy i serca pociecho, najśliczniejsza i najukochańsza Marysieńko! Bóg i Pan nasz na wieki błogosławiony dał zwycięstwo i sławę narodowi naszemu, o jakiej wieki przeszłe nigdy nie słyszały. Działa wszystkie, obóz wszystek, dostatki nieoszacowane dostały się w ręce nasze. Nieprzyjaciel ucieka w konfuzji [zawstydzony]. Wielbłądy, muły, bydło, owce dostały się w ręce nasze. Prochów samych amunicji nieprzyjaciel porzucił więcej niżeli za milion złotych. Wezyr tak szybko uciekał, że ledwie na jednym koniu i w jednej sukni. Ja zająłem wszystkie jego rzeczy, w tym namiot tak wielki, jak Warszawa albo Lwów. Mam wszystkie jego znaki, chorągiew, którą dał mu cesarz turecki i konia z drogim siodłem. Na polu leży złotych szabel pełno i innych wojennych rynsztunków po wojsku, które uciekło. Liczę, że samych namiotów na polu Turcy zostawili sto tysięcy. A co za delicje miał wezyr przy swoim namiocie, opisać niepodobna. Miał łaźnię, miał ogródek i fontanny, króliki, koty, a nawet papugę i strusia. Wszystko to dostało się w nasze ręce.
Na ilustracji przedstawiono pomnik Jerzego Kulczyckiego znajdujący w Wiedniu. Był to żołnierz w służbie Jana Sobieskiego, który po zwycięstwie wiedeńskim osiedlił się w Wiedniu, gdzie założył pierwszą w tym mieście kawiarnię. Podobno był wynalazcą dosładzania kawy miodem i dolewania do niej mleka. Kawę podawał klientom w stroju tureckim, dodając do niej ciasteczka w kształcie półksiężyca – czyli tureckiego herbu.
Ostatnie 30 lat XVII wieku upłynęło Polakom na długoletniej wojnie z Turcją. W tym samym czasie można jednak wśród szlachty zaobserwować zdumiewające zjawisko – modę na tureckie rzeczy. Ubierano się wówczas w Polsce w stroje przypominające ubiory Turków. Tkaniny, z których je szyto, przywozili kupcy z Turcji. Sprowadzano również tureckie konie, siodła i uprząż. W wojsku polskim zaczęto organizować piechotę ubraną i uzbrojoną jak tureccy janczarzy. Z Turcji przywożono też różne specjały, podawane na magnackich dworach – przede wszystkim słodycze oraz kawę.
Husaria
Husaria to rodzaj wojsk konnych. Husarze byli znakomicie wyszkoleni i uzbrojeni, między innymi w długie, mające około pięciu metrów kopie, ozdobione kolorowymi proporcami. Dodatkowo uzbrojeni byli w koncerz (rodzaj długiego i wąskiego miecza), szablę i pistolety. Głowę husarza osłaniał hełm, a pierś i ramiona – zbroja. Jako ozdobę nosili skóry dzikich zwierząt: lampartów, tygrysów i wilków. Używali bardzo drogich i znakomicie wyszkolonych koni. Husaria atakowała w pełnym pędzie, tworząc zwartą grupę i jednym uderzeniem przełamywała obronę nieprzyjaciela. W powszechnym mniemaniu husaria nosiła przymocowane do pleców skrzydła, które są jej symbolem. Czy używała ich jednak w trakcie walki, nie jest to takie oczywiste.
Rozwiąż krzyżówkę wpisując w odpowiednie miejsca nazwy sprowadzanych z Turcji artykułów spożywczych. Otrzymane hasło to tradycyjne danie tureckie, obecnie bardzo popularne w Polsce.
- Czarny napój podawany czasem z mlekiem i cukrem.
- Roślina, z której nasion wyrabia się chałwę i ciastka sezamki.
- Przyprawa korzenna stosowana m.in. do napojów.
- Przyprawa popularna w cukiernictwie, podawana często z jabłkami i ryżem.
- Deser z zamrożonych owoców z wodą.
1 | |||||||
2 | |||||||
3 | |||||||
4 | |||||||
5 |
Podsumowanie
Polecenia
Przypomnij, dlaczego szlachta wybrała na króla Jana Sobieskiego.
Opowiedz, jakie były przyczyny i okoliczności wyprawy wiedeńskiej Jana III Sobieskiego.