R969VVQ37PEMA
Louis Daguerre, "Atelier", dagerotyp, 1837r.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
Polecenie 1
RyCgbLxFxSbzV
Sprawdź swoją wiedzę. Zastanów się, które pojęcia, spośród podanych poniżej, znasz, a które są Ci nieznane. Dopasuj je do odpowiednich miejsc.
Uwaga! Podczas pracy z materiałem zwróć szczególną uwagę na te określenia/terminy, które znalazły się w rubryce NIE WIEM.
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
spis

Spis treści

  1. Z historii fotografii

  2. Początki fotografii

  3. Fotografia kolorowa

  4. Fotografia początku XX wieku

  5. Nurty współczesnej fotografii

  6. Inni artyści fotografii

  7. Już wiesz

  8. Potrafisz

  9. Słownik

Za datę wynalezienia fotografii uważa się wykonanie pierwszego obrazu za pomocą światła na posrebrzonej płytce z miedzi. Dokonał tego francuski malarz Louis Daguerre (czytaj: lui dager). Od jego nazwiska taką fotografię nazywa się dagerotypem. Jest ona jednocześnie pozytywem i negatywem. Każde zdjęcie uzyskuje się tylko raz, a jego przygotowanie jest skomplikowane.

Rtsc0tRHArEO81
Autor nieznany, „Portret dwóch mężczyzn grających w karty”, ok. 1850, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa, Polska, cyfrowe.mnw.art.pl, CC BY 3.0.
link1

Z historii fotografii

1826 – pierwsza fotografia Joespha Nicephora Niepce'a przedstawiająca widok z okna

1900 – pierwsza kolorowa fotografia

1975 – odkrycie aparatu cyfrowego

1997 – pierwsze zdjęcie wysłane przez telefon komórkowy

Dla zainteresowanych
  • 1826/1827 - Joseph Nicéphore Niépce (czytaj: żozef nisefor nieps) tworzy na metalowej płytce pierwszą trwałą fotografię Widok z okna w Le Gras

  • 1839 - Louis Jacqaues Daguerre ( czytaj: lui żakiałes dager) stworzył dagerotyp – obraz otrzymywany na metalowej płytce

  • 1839 - William Henry Fox Talbot (czytaj: łyliam henri fox tubet) przeprowadza badania nad kalotypią

  • 1839 - John Herschel (czytaj: żon heszel) wprowadza termin „fotografia”; rok ten uznawany jest za datę wynalezienia fotografii

wróć do spisu treści

Początki fotografii

R15xiSU3meAnI1
Wizerunek Ibn al‑Hajsama przedstawiony na drzeworycie z XVII w.
Źródło: pl.wikipedia.org, licencja: CC BY 3.0.

Początki fotografii datujemy na lata dwudzieste XIX w., jednak pierwowzorów dziewiętnastowiecznych wynalazków możemy doszukiwać się już znacznie wcześniej.

W starożytnej Grecji Arystoteles obserwował zaćmienie słońca za pomocą urządzenia o nazwie camera obscuracamera obscuracamera obscura, które uważamy dziś za pierwowzór aparatu fotograficznego. Podobne obserwacje prowadzili także Chińczycy i Arabowie. To właśnie dzięki arabskiemu matematykowi i optykowi Ibn al‑Hajsamowi znamy pierwszy opis działania camery obscura, a było to przeszło tysiąc lat temu (X/XI w.).

Pionierskie prace nad fotografią prowadził Francuz Joseph Nicéphore Niépce (czytaj: żozef nisefor nieps), który w 1826 roku uzyskał na wypolerowanej metalowej płycie obraz uznawany za pierwszą fotografię. Był to „Widok z okna w Le Gras”, przedstawiony poniżej.

R1KMPFE5HREMN
Ilustracja interaktywna przedstawia fotografię Josepha Nicéphore’a Niépce’a zatytułowaną „Widok z okna w Le Gras”. Zdjęcie jest czarno‑białe, słabej jakości, niewyraźne. Trudno rozpoznać, co znajduje się na fotografii, widać tylko zarys budynków gospodarczych. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: Uzyskany przez Niépce’a obraz na wypolerowanej płycie metalowej uznaje się za pierwszą fotografię.
Joseph Nicéphore Niépce, „Widok z okna w Le Gras”, 1826
Źródło: photofactoid.com, licencja: CC BY-SA 3.0.
Dla zainteresowanych

Oto jak przebiegał proces powstania pierwszego zdjęcia. Niépce (czytaj: nieps) umieścił warstwę asfaltu syryjskiego (mieszanki węglowodorów i związków organicznych) na wypolerowanej płytce cynkowej. Substancja poddana działaniu światła twardniała (naświetlanie trawało ponad 8 godzin). Po zmyciu nieutrwalonej warstwy otrzymano obraz w negatywie, co oznacza, że miejsce światła i cienia było zamienione. Po pokryciu go farbą litograficzną i przyłożeniu do powierzchni papieru, powstawało zdjęcie.

W tej metodzie można było uzyskać tylko jeden obraz - nie było możliwości  powielania. Poza tym, jego jakość pozostawiała jednak wiele do życzenia, więc Niépce zaczął pracować nad innym rozwiązaniem.

Do wspólnych badań zaprosił Louisa Jacquesa Daguerre – francuskiego malarza i scenografa. Kiedy Niépce zmarł, zostawił po sobie wiele notatek i opracowań, więc Daguerre mógł kontynuować pracę. W 1839 roku zaprezentował światu metodę nazwaną dagerotypemdagerotypdagerotypem.  Zobacz poniższe zdjęcie otrzymane jedną z pierwszych technik utrwalania obrazu, wykonane na miedzianej, posrebrzonej płytce.

R1LCKDBHHZ434
L. J. Daguerre, „Boulevard du Temple w Paryżu”, 1838
Źródło: wikimedia.org, domena publiczna.

W tym samym czasie w Wielkiej Brytanii inny badacz William Fox Talbot (czytaj: łyliam henri fox tubet) utrwalał obrazy uzyskane z camera obscura, na specjalnym papierze nasyconym roztworem azotanu srebra. Metoda ta, wynaleziona prawie równocześnie z dagerotypiądagerotypdagerotypią, została nazwana kalotypiąkalotypiakalotypią lub talbotypią i umożliwiała wykonanie wielu odbitek.

ROCMN6DUVTUZB
Ilustracja interaktywna przedstawia fotografię Williama Henry’ego Foxa Talbota pt. „The Open Door”. Zdjęcie zostało wykonane metodą kalotypii i prezentuje widok na uchylone drewniane drzwi wejściowe. Obok drzwi, oparta o ścianę budynku, znajduje się wiklinowa miotła. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: William Fox Talbot wynalazł talbotypię lub kalotypię, metodę, która umożliwiała wykonywanie wielu odbitek.
William Henry Fox Talbot, „The Open Door”, 1844
Źródło: images.metmuseum.org, licencja: CC BY-SA 3.0.

Mimo że oficjalnie za wynalazcę fotografii uznawany jest Daguerre, to właśnie metoda Talbota w największym stopniu wpłynęła na jej dalszy rozwój.

R16JS5PZDC5HE
Hippolyte Bayard, „Autoportret topielca”, 1840
Źródło: laboiteverte.fr, domena publiczna.

Podobne eksperymenty nad wynalezieniem fotografii przeprowadzał Hippolyte Bayard ( czytaj: hipolit bajar). W późniejszym okresie odnosił sukcesy i dziś uznawany jest za pioniera fotografii, gdyż swoje fotografie eksponował jeszcze przed prezentacją pierwszych dagerotypówdagerotypdagerotypów.

Przełom w dostępności fotografowania nastąpił po wynalezieniu w roku 1888 taśmy filmowej, zwanej popularnie kliszą, pokrytej światłoczułą powłoką. Ilość odbitek stała się nieograniczona, jednak do ich uzyskania potrzebna jest obróbka chemiczna w ciemni.

RA8noEuPxjfhV1
Taśma filmowa, online-skills, CC B Y 3.0.

Odbitka fotograficznaodbitka fotograficznaOdbitka fotograficzna -  popularnie zdjęcie; to papierowy pozytyw uzyskany poprzez naświetlenie papieru światłoczułego za pomocą powiększalnika, innego urządzenia lub stykowo z filmu fotograficznego (negatywunegatywnegatywu lub diapozytywu).

wróć do spisu treści

link3

Fotografia kolorowa

Dla wielu osób może wydać się to zaskakujące, ale początki fotografii kolorowej sięgają 1855 roku. Jej podstawy opracował James Clerk Maxwell – szkocki fizyk i matematyk, a pierwszą kolorową fotografię w historii, zatytułowaną “Wstążka tartanu”, wykonał w 1861 roku angielski wynalazca Thomas Sutton (czytaj: tomes satn).

R1F3DXNAV2URA
Thomas Sutton, "Wstążka tartanu", pierwsza fotografia barwna 1861 r.,
Źródło: historia.org.pl, licencja: CC BY 3.0.

Początkowo nie dało się zapanować nad zjawiskiem blednięcia kolorów, a używane wówczas substancje światłoczułe nie mogły zarejestrować czerwieni i zieleni. Zmieniło się to dopiero na początku XX wieku. W 1907 roku bracia August Marie Louis i Louis Jean Lumière (czytaj: ogust mari lui i lui żą limier) opracowali pierwszą technikę zapisu kolorów, którą określili jako autochromautochromautochrom.

Autochrom był jak dzisiejsze slajdy. Po wywołaniu na płytce pojawiał się gotowy wielobarwny obraz pozytywowy. Wkrótce była też możliwość drukowania odbitek na papierze, co pozwoliło na wydawanie albumów z kolorowymi zdjęciami.

Pierwszy w historii aparat cyfrowy powstał w 1975r.. Aparat cyfrowy to  aparat fotograficzny rejestrujący obraz w postaci cyfrowej, który zapisuje podobnie jak informacje zapisywane w pamięci komputera. Jego zaletą jest to, że otrzymane zdjęcia mogą być w prosty sposób modyfikowane na komputerze, a następnie drukowane w dowolnej liczbie. Zdjęcia wykonane tym aparatem zapisywane były na kasetach. Zobacz, jak wyglądał.

RPirAhenqolmu
Pierwszy aparat cyfrowy, 1975 rok, m.gadzetomania.pl
Źródło: licencja: CC BY 3.0.

wróć do spisu treści

Fotografia początku XX wieku

Fotografia szybko nabrała rozpędu. W Anglii pojawił się nowy nurt w fotografii, który nawiązywał do malarstwa miękkim modelunkiem, wprowadzając wrażeniowość i nastrój chwili. Był to pierwszy krok w kierunku uznania fotografii za dziedzinę sztuki.

RVDB6CR1JTUEP
Ilustracja interaktywna przedstawia fotografię Alfreda Stieglitz’a pt. „Scurrying Home”. Ukazuje ona, od tyłu, dwie dwie starsze kobiety idące w kierunku kościoła, znajdującego się w oddali. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: Alfred Stieglitz założył pismo „Camera Work”.
Alfred Stieglitz, „Scurrying Home”, 1897
Źródło: idscache.harvardartmuseums.org, licencja: CC BY-SA 3.0.
RDTLNAUK3TLCP
Edward J. Steichen, „Rodin – Myśliciel”, 1902
Źródło: metmuseum.org-skills, licencja: CC BY 3.0.

wróć do spisu treści

Nurty współczesnej fotografii

Niezależnie od tematu zaznaczyły się dwa sposoby rejestracji obrazu poprzez fotografię; fotografia zjawisk takich, jakimi są (fotografia reportażowa, dokumentalna) oraz fotografia kreowana przez autorów, często w kierunku idealizacji. Oto przykłady niektórych z nich.

Walker Evans umieścił fotografię między dokumentem a sztuką. Jego prace, przedstawiające życie codzienne farmerów, charakteryzujące się prostotą i przejrzystością, nie zostały jednak docenione przez współczesnych, tylko znacznie później.

R1ZFAN1BHRVKF
Walker Evans, „West Virginia Living Room”, 1935
Źródło: thumbs-prod.si-cdn.com, licencja: CC BY 3.0.

Jednym z pierwszych fotografów ukazujących na swoich zdjęciach świat w sposób rzeczywisty, bez żadnych przekłamań był Stephen Shore. W latach 70‑tych XX w. Stephen Shore miał indywidualną wystawę w Museum of Modern Art w Nowym Jorku (MoMA), a warto podkreślić, iż MoMAMoMAMoMA była jedną z pierwszych prestiżowych instytucji kultury, która potraktowała fotografię jako sztukę.

RVIj4rkMS4TWe
Stephen Shore, Portrety, Pinterest
Źródło: licencja: CC BY 3.0.
R1EKR11UK2TN6
Lee Friedlander, „Walk the Line
Źródło: nyt.com, licencja: CC BY 3.0.

Fotografia zaczęła być również wykorzystywana jako zapis działań artystycznych takich jak performance, happeningi, np. Allana Kaprowa czy Chrisa Burdena - poniżej.

W latach 60‑70- tych XX w. fotografia miała wyrażać idee. Jednym z ważniejszych artystów tego nurtu jest Dan Graham. Jego kolorowe fotografie w serii „Homes For America” – to zdjęcia domków jednorodzinnych, nowych dzielnic handlowych, parkingów dla ciężarówek i przydrożnych restauracji na amerykańskich przedmieściach.

RDGKTU6A317JU
Dan Graham, „Homes for America”, 1989
Źródło: hesse-auktionen.de, licencja: CC BY 3.0.

Koniec XX wieku zmienił rolę fotografii. Stała się kolejnym, pełnoprawnym medium wypowiedzi artystycznej. Każda wypowiedź była ważna, podkreślała indywidualne podejście do rzeczywistości. Oto przykłady takich twórców.

R1H1AQM9NG14N
Ilustracja interaktywna przedstawia fotografię Cindy Sherman pt. „Untitled Film Still #17”. Ukazana jest na niej młoda kobieta z chustą na głowie wiązaną pod szyją. W tle wysoki budynek z charakterystycznym półkolistym portalem nad wejściem wspieranym przez dwie kolumny. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: Na cykl zdjęć Untitled Film Stills składa się 69 fotografii.
Cindy Sherman, „Untitled Film Still #17”, 1978
Źródło: moma.org, licencja: CC BY-SA 3.0.

Sherrie Levine fotografuje fotografie, a dokładnie reprodukcje w albumach. Interesuje ją kwestia powtarzania, kopiowania kopii. Uświadamia, że dochodzi do recyklingu sztuki. Pojawia się zawłaszczanie innych prac. Levine swoje fotografie podpisywała After…( czyli „PO” oraz imię i nazwisko artysty, którego prace kopiowała).

R1KDFT5DO7HV2
Sherrie Levine, „After Walker Evans: 4”, 1981
Źródło: metmuseum.org, licencja: CC BY 3.0.

Louise Lawler odwiedzała kolekcjonerów sztuki i fotografowała ich kolekcje. Artystkę interesowało w jaki sposób dzieło sztuki funkcjonuje w nowym otoczeniu. W tytule jej prac zawsze pojawiał się napis: „arranged by...”, co oznacza „zaaranżowane przez”, a dalej nazwisko kolekcjonera.

R1EM1SAK1RB9L
Ilustracja interaktywna przedstawia fotografię autorstwa Louise Lawler pt. „Pollock and Tureen”. Zdjęcie przedstawia dzieło sztuki w domowym otoczeniu. Widać blat komody, na której stoi porcelanowa waza zdobiona kwiatami, a nad wazą wisi obraz - dzieło sztuki. Na zdjęciu widać tylko fragment działa sztuki, jego dolną część – jest to obraz Jacksona Pollocka. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: Louise Lawler koncentruje się na fotografowaniu prac innych artystów znajdujących się m.in. w domach kolekcjonerów.
Louise Lawler, „Pollock and Tureen”, 1984
Źródło: metmuseum.org, licencja: CC BY-SA 3.0.

Także Barbara Kruger aranżuje i zawłaszcza gotowy materiał, łącząc tekst z fotografią. tekst. W swoje prace wpisuje znane dzieła.
Kolejnym artystą z tego nurtu jest Richard Prince, który zaczął fotografować reklamy Marlboro, z których później usuwał napisy i paczki papierosów. Dzięki temu zabiegowi pokazywał sztuczność w reklamie, jej mocno przesadzone i przesycone kolory.

R1ZG9P5HAM1TX
Ilustracja interaktywna przedstawia fotografię Richarda Prince’a pt. „Untilted (cowboy)”. Ukazuje ona jeźdźca galopującego na koniu. Jeździec ubrany jest w brązową koszulę i brązowe spodnie, na głowie ma kapelusz. Galopuje na biało‑czarnym koniu. Grzbiet konia jest biały, z gdzieniegdzie czarnymi plamami, natomiast nogi są czarne. Tło stanowi pokryte gęstymi chmurami (cumulus) niebo. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: Appropriation art stała się popularna w II połowie lat 70. XX w. Oprócz Prince’a ważnymi przedstawicielami appropriation art byli: Sherrie Levine, Louise Lawler, Vikky Alexander, Cindy Sherman, Barbara Kruger i Mike Bidlo.
Richard Prince, „Untilted (cowboy)”, 1989
Źródło: static01.nyt.com, licencja: CC BY-SA 3.0.

Robert Mapplethorpe zaczął swoją przygodę z fotografią od zdjęć robionych polaroidem. Najbardziej znane są jego serie fotografii kwiatów. Zdjęcia Mapplethorpe’a są bardzo dobre warsztatowo, świetnie zaaranżowane i wystylizowane.

RN71PU8ZFG2SV
Ilustracja interaktywna przedstawia fotografię Roberta Mapplethorpe’a pt. „Poppy”. Ukazuje ona na szarym tle dwie łodygi zaplecione wokół siebie, na końcu których są kwiaty maku polnego - jeden rozwinięty w kolorze czerwonym, a drugi w fazie przed rozwinięciem - w kształcie zamkniętej, zielonej, owłosionej szypułki. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: Na początku swojej kariery Mapplethorpe był związany z Patti Smith, późniejszą ikoną punk rocka. Artyści przyjaźnili się do końca życia. Fotograf wykonał zdjęcia na kilka płyt Smith, a ta zadedykowała mu swoją książkę z 1996 r. The Coral Sea, a ich związek opisała w książce Just kids z 2010 r. (polskie tłumaczenie: Poniedziałkowe dzieci).
Robert Mapplethorpe, „Poppy”, 1988
Źródło: hips.hearstapps.com, licencja: CC BY-SA 3.0.

Szkoła Düsseldorfska w fotografii powstała w latach 70‑tych XX w. założona przez Hillę i Bernda Becherów i ich studentów. Wykonywali oni cykle fotograficzne budynków (np. magazyny, silosy, wieże ciśnień) z wybranym motywem, fotografowanym z tej samej perspektywy, oświetleniem. Pozwalało to uzyskać  obiektywność pola widzenia.

RCPUUS93JOU4K
Ilustracja interaktywna przedstawia fotografię Hilli i Bernd Becher pt. „Pitheads”, na której widzimy zestawienie 9 różnych szybów kopalnianych pokazanych z tej samej perspektywy. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: Uczniami Becherów byli m.in. Andreas Gursky, Thomas Ruff, Thomas Struth, czy Candida Höfer.
Hilla i Bernd Becher, „Pitheads”, 1974
Źródło: 3.bp.blogspot.com, licencja: CC BY-SA 3.0.

Thomas Struth wykonywał zdjęcia wnętrza galerii, muzeów, krajobrazów miejskich. Interesowały go relacje międzyludzkie w przestrzeni miasta, rozwój miast, zachowania ludzi w miejscach ważnych, „naznaczonych”.

RB1A9AP1VXGOA
Thomas Struth, „Paradiese 09 Xi Shuang Banna”, Provinz Yunnan, China, 1999
Źródło: artblart.files.wordpress.com, licencja: CC BY 3.0.
R1TSKSOZN5M1A
Jeff Wall, „A View from an Apartment”, 2004‑2005
Źródło: tate.org.uk, licencja: CC BY 3.0.

wróć do spisu treści

Inni artyści fotografii

Gerhard Richter tworzył z fotografii obrazy, co oddawało ironiczny status malarstwa w dobie fotografii. Jego dzieła często tworzone są na tle fotografii, tworząc pewnego rodzaju dystans i obiektywność.

RC3CSZBP568EP
Gerhard Richter, „Sils‑Maria”, 1987
Źródło: artinfo-images-500.s3.amazonaws.com, licencja: CC BY 3.0.

Artystą łączącym fotografię z rzeźbą jest Thomas Demand. Rzeźbiarz fotografuje modele, które tworzy na podstawie fotografii. Traktuje zdjęcia jako element procesu twórczego. Po wykonaniu fotografii Demand niszczy swoje modele.

RL3UQZ7JMNGN1
Thomas Demand, „Folders”, 2017
Źródło: cobosocial.com-skills, licencja: CC BY 3.0.
R12UGTQSNTERH
Ilustracja interaktywna przedstawia fotografię Hiroshiego Sugimoto pt. „Black Sea”. Ukazuje ona otwartą przestrzeń na spokojnym morzu, nad którym unosi się gęsta mgła. Horyzont nie jest widoczny. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: Fotografia Sugimoto Boden Sea, Uttwil z 1993 r. została wykorzystana jako okładka albumu U2 z 2009 r. lang='en'>No Line on the Horizon.
Hiroshi Sugimoto, „Black Sea”, Ozuluce, 1991
Źródło: i0.wp.com, licencja: CC BY-SA 3.0.

Gregory Crewdson, to amerykański fotograf, który chcąc wyrazić wieloznaczność, zaciera granice pomiędzy rzeczywistością a iluzją. Interesuje go nienaturalność. Artysta wykonywał fotografie w małych amerykańskich miasteczkach. Tworzył wykreowane surrealistyczne kompozycje.

RP8K5BRF26U9L
Gregory Crewdson, „The Haircut”, 2014
Źródło: artsy.net, licencja: CC BY 3.0.

Niemiecki fotograf Wolfgang Tillmans, przestrzeń galerii traktuje jako dynamiczne pole, w którym dobrowolnie rozmieszcza swoje prace, mające różne formaty (od wielkoformatowych po pocztówkowe). Próbuje przełamywać kanony myślenia o fotografii i jej ekspozycji.

R1MAC6M45LX5K
Fragment wystawy Wolfganga Tillmansa, David Zwirner Hong Kong, 26.03‑12.05.2018,
Źródło: tillmans.co.uk, licencja: CC BY 3.0.

Annie Leibovitz jest amerykańską fotografką, portrecistką. Była pierwszą kobietą, która miała swoją indywidualną wystawę w Washington's National Portrait Gallery. Zasłynęła zdjęciami sławnych osób: aktorów, piosenkarzy, ludzi kultury.

R1T7Apsubf0F5
Anie Leibovitz, Fotografia portretowa, obesia.com
Źródło: licencja: CC BY 3.0.
RyZ9goEfzFxbS
Anie Leibovitz, "Fioletowy Deszcz", pinterest.jp
Źródło: licencja: CC BY 3.0.

wróć do spisu treści

Już wiesz

  • jak przedstawić w prosty sposób historię fotografii;

  • jak wyjaśnić pojęcia związane z historią fotografii, jak: dagerotyp, autochrom, talbotypia, kalotypia;

  • znasz podstawowe dzieła, znaczące dla rozwoju fotografii;

  • doceniasz różnorodność dzieł fotografii współczesnej;

  • rozumiesz przełomowe znaczenie pierwszej wystawy fotografii w prestiżowej instytucji kultury - w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, która potraktowała fotografię jako sztukę.

wróć do spisu treści

Potrafisz

  • rozpoznać pierwsze fotografie, które miały  znaczenie dla rozwoju tej dziedziny;

  • wymieniać najważniejszych twórców fotografii;

  • omówić najważniejsze nurty współczesnej fotografii;

  • porównywać i analizować teksty kultury, jakimi są fotografie.

wróć do spisu treści

link9

Słownik

autochrom
autochrom

pierwsza technika zapisu kolorów opracowana w 1907 roku przez braci: Augusta Marie Louisa i Louisa Jeana Lumière (czytaj: ogusta mari luisa i luisa żana limier)

aparat cyfrowy
aparat cyfrowy

aparat fotograficzny rejestrujący obraz w postaci cyfrowej. Aparat cyfrowy zapisuje obraz podobnie jak informacje zapisywane są w pamięci komputera. Jego zaletą jest to, że otrzymane zdjęcia mogą być w prosty sposób modyfikowane na komputerze, a następnie drukowane w dowolnej liczbie.

dagerotyp
dagerotyp

zdjęcie otrzymane jedną z pierwszych technik utrwalania obrazu. Wykonane na miedzianej, posrebrzonej płytce.

detal
detal

pojedynczy element, szczegół, część bardziej złożonej całości. W sztuce określa się tak element dekoracyjny.

fotografia
fotografia

technika utrwalania obrazu za pomocą światła

kadr
kadr

obraz, który mieści się na jednym zdjęciu; ujęcie

kalotypia
kalotypia

pierwsza fotograficzna technika negatywowa, opatentowana przez jej wynalazcę, Williama Foxa Talbota, w 1841 roku, zwana też od jego nazwiska talbotypią.

klisza
klisza

inaczej: taśma filmowa, film,  błona fotograficzna) zwana popularnie kliszą, należy do podstawowych materiałów światłoczułych. Jest materiałem płaskim i elastycznym,  jest pokryta światłoczułą powłoką. Ilość odbitek jest nieograniczona, jednak do ich uzyskania potrzebna jest obróbka chemiczna w ciemni.

camera obscura
camera obscura

(z łac. oznacza ciemną komnatę) – prosty przyrząd optyczny pozwalający uzyskać rzeczywisty obraz, ale odwrócony, był pierwowzorem aparatu fotograficznego. Camera obscura (czytaj: kamera obskura) bywa nazywana również ciemnią optyczną lub kamerą otworkową.

kompozycja
kompozycja

kompozycja – układ elementów, które razem stanowią harmonijną całość. Kompozycją określa się też samo dzieło.

miedź
miedź

rodzaj metalu

MoMA
MoMA

skrót od Museum of Modern Art w Nowym Jorku (MoMA). Warto podkreślić, iż MoMA była jedną z pierwszych prestiżowych instytucji kultury, która potraktowała fotografię jako sztukę.

motyw
motyw

w sztukach plastycznych jest to element kompozycyjny

negatyw
negatyw

obraz fotograficzny, w którym barwy i ich tonacje są utrwalone odwrotnie co do jasności

odbitka fotograficzna
odbitka fotograficzna

popularnie zdjęcie; papierowy pozytyw uzyskany poprzez naświetlenie papieru światłoczułego za pomocą powiększalnika, innego urządzenia lub stykowo z filmu fotograficznego (negatywu lub diapozytywu)

piktoralizm
piktoralizm

nowy nurt w fotografii, który pojawił się w Anglii na początku XX wieku. Nawiązywał do malarstwa miękkim modelunkiem, wprowadzając wrażeniowość i nastrój chwili.

pozytyw
pozytyw

odbitka fotograficzna uzyskana z negatywu. Negatyw to obraz fotograficzny, w którym barwy i tonacje są utrwalone odwrotnie co do jasności. Pozytyw otrzymuje się kierując światło przez negatyw na papier fotograficzny.

przysłona
przysłona

to część aparatu odpowiedzialna za regulację ilości światła padającego na element światłoczuły. Najprościej mówiąc - jest to otwór na obiektywie, którego wielkość możemy regulować.

Źródła

sjp.pl

wróć do spisu treści

Linki do e‑materiałów