1313 Giovanni Boccaccio. W tym roku urodził się autor Dekameronu. Obraz przedstawia młodego mężczyznę w powłóczystej szacie. trzymającego w rękach księgę. 1328 Neapol. Gdy Giovanni miał 15 lat, wyruszył z rozkazu ojca do Neapolu, by podjąć studia prawnicze, które jednak zupełnie go nie interesowały. Jako syn królewskiego radcy i szambelana wszedł w środowisko tamtejszej arystokracji. Przeżył młodzieńczą miłość i zawarł przyjaźnie z ludźmi dzielącymi jego literackie pasje. Finansowa katastrofa ojca zmusiła go do opuszczenia Neapolu. Rycina przedstawia średniowieczną mapę miasta. 1340 Wyjazd. Podróżował, szukał jakiegoś zajęcia, ostatecznie jednak powrócił do Florencji. Tam wiódł życie, sprawując różne urzędy. Znawcy twórczości Boccaccia wskazują na jeszcze dwa utwory godne czytelniczego zainteresowania. Są to: Fiammetta oraz Nimfy z Fiesole. Rycina przedstawia widok miasta z lotu ptaka. Namalowane są budynki mieszkalne, pałace, kościoły. 1343 Fiammetta Narratorką jest zdradzona kobieta, opowiadająca o swoich przeżyciach, dlatego w tekście tym można doszukać się znamion powieści psychologicznej. Bohaterka żali się na swój smutny los, pragnie popełnić samobójstwo. Kobieta nie jest już, jak w liryce dworskiej, wyidealizowanym przedmiotem uczuć autora, lecz istotą realną, obdarzoną własnym życiem duchowym. Obraz przedstawia młodą kobietę w pięknej, czerwonej sukni. Kobieta trzyma w dłoniach przed sobą i nad głową duże gałęzie kwitnącej na różowo jabłoni. 1344 Nimfy z Fiesole. Tragiczne dzieje miłości pasterza Africo z podflorenckiego wzgórza Fiesole do Mensoli, nimfy poświęconej bogini Dianie, zostały przedstawione w sposób realistyczny. Nimfy z Fiesole można uważać za wierszowaną nowelę, która dorównuje prawie nowelom Dekameronu. Obraz przedstawia krajobraz miejski. Na pierwszym planie widoczna jest brukowana ulica, prowadząca w dół, otoczona domami i zielenią. Na drugim planie ukazane są budynki mieszkalne, wieża. 1350 - 1353 Dekameron. Najważniejszym jednak dziełem Boccaccia jest Dekameron. Dekameron to zbiór nowel stanowiących jedną całość. Zbiór ten liczy sto opowieści powiązanych ze sobą opowieścią ramową. Obraz przedstawia scenę rodzajową. W centralnej części, na łące, pośród drzew stoi stół ustawiony w podkowę. Biesiadują przy nim arystokraci. Przed stołem znajduje się naga kobieta, którą gryzą dwa duże psy. W ich kierunku zmierza jeździec na koniu, z podniesiony ku górze mieczem.. Nieopodal stoi młody mężczyzna. 1375 Śmierć. Boccaccio ostatnie lata poświęcił studiom humanistycznym. Swoją wcześniejszą twórczość uznał wówczas za nic niewartą i chciał nawet zniszczyć swoje książki. Zmarł w 1375 r.