Oś czasu. 2000 p.n.e. - 1700 p.n.e. Wędrówka Abrahama z Ur do Kanaan. Na obrazie znajdują się wędrujący ludzie. Prowadzi ich starzec w turbanie na głowie. Obok niego idą dzieci, owce i krowy. Za nim widać wielbłądy, na których jadą kobiety. Wszyscy ubrani są w szaty. W oddali widoczne są kłęby dymu. Liczne ludy, wśród nich plemiona semickie,
przemieszczają się z Mezopotamii
w kierunku Morza Śródziemnego. 1850 p.n.e. Abraham w drodze do Kanaan. Obraz przedstawia grupę wędrowców, którym ukazuje się pewna istota. Jest ona niewidoczna oświetla ludzi jedynie jasnymi promieniami. Wszyscy wędrowcy patrzą w punkt, z którego wychodzą promienie. Niektórzy klękają inni podnoszą ręce do góry. Sa ubrani w kolorowe stroje. Towarzyszom im kozły, konie i osły niosące wszelakie przedmioty. Za nimi widoczna jest polana i drzewa, a w oddali jezioro i miasteczko. Plemiona semickie osiedlają się w Kanaanie.
. 1700 p.n.e. Izraelici w Egipcie. Obraz przedstawia dziesiątki egipskich niewolników ciągnących wielki pomnik lwa. Mają oni jedyne przewiązane białe szaty wokół pasa. Między nimi idą żołnierze, a na konstrukcji, na której znajduje się pomnik stoją osoby biczujące niewolników. Za pomnikiem widoczny jest przedstawiciel władzy, który jest niesiony w lektyce. W oddali widoczne jest miasto z masywnymi świątyniami pokrytymi hieroglifami, licznymi budynkami i piramidami. Przed świątynią znajdującą się po prawej stronie stoją ogromne czarne pomniki bogów. Z powodu głodu część plemion semickich przenosi się do Egiptu.
Dotykają ich prześladowania. Zaczyna się okres tzw. niewoli egipskiej. 1300 p.n.e. - 1250 p.n.e. Ucieczka Izraelitów z Egiptu. Obraz przedstawia ogromne miasto. Widoczne są w nim masywne świątynie i budowle z licznymi kolumnami oraz wszelakiego rodzaju posągi. Ulice tego miasta są pokryte ciałami ludzi. W oddali widoczne są piramidy. Część plemion semickich opuszcza Egipt
i udaje się w kierunku Kanaanu,
w trakcie wędrówki kształtuje się naród izraelski. 1250 p.n.e. - 1200 p.n.e. Podbój Kanaanu przez Hebrajczyków - bitwa pod Jerychem. Obraz przedstawia tłum ludzi oraz żołnierzy. Wielu z nich niesie włócznie oraz długie złote trąby. Wszyscy są ubrani w kolorowe szaty. Czterech mnichów ubranych w białe szaty niesie złotą Arkę Noego. Idą oni do późnośredniowiecznego kamiennego miasta z domami o skośnych dachach. W oddali widoczna jest rzeka i lekkie wzniesienia pokryte drzewami i nielicznymi zabudowaniami. Izraelici docierają do Kanaanu,
podbijają położone tam miasta,
m. in. zdobywają Jerycho. 1030 p.n.e. Saul i Dawid. Obraz przedstawia brodatego władcę ubranego w złotoczerwone szaty. Na głowie ma ogromny turban. W prawej ręce trzyma długą ciemną laskę, a prawą ręką trzyma czerwoną kotarę, którą zakrywa sobie część twarzy. W niewielkim pomieszczeniu siedzi również młody mężczyzna o krótkich kręconych włosach grający na harfie. Jest on ubrany w koszulę. Zagrożeni przez Filistynów Izraelici jednoczą się
i przekształcają swoje państwo w monarchię.
Na pierwszego króla wybierają Saula. 1010 p.n.e. Król Dawid. Na obrazie widoczny jest władca ubrany w złotoczerwone szaty z białymi elementami. Siedzi on na małym tronie. Ma on długa brodę a na głowie mały turban. W prawej ręce trzyma wąskie berło i opiera ją o stół, a w lewej białą kamienną tablicę z wyrytymi napisami po łacinie. Po prawej stronie widoczna jest duża kolumna. Po śmierci Saula królem zostaje
sławny zabójca Goliata, Dawid.
Rozszerza granice państwa,
zdobywa Jerozolimę i ustanawia ją stolicą. 970 p.n.e. Król Salomon. Obraz przedstawia władcę siedzącego na ciemnym tronie. Jest on ubrany w złote szaty z niebieskimi rękawami. Na głowie ma złotą koronę przypominającą hełm, z której wystają szare pióra i czerwony materiał. Ma on długą ciemna brodę i długie włosy. W prawej ręce trzyma złote berło. Za jego plecami widoczna jest niebieska kotara. Królem zostaje syn Dawida, Salomon.
Wznosi w Jerozolimie Pierwszą Świątynię,
w której umieszcza Arkę Przymierza. 925 p.n.e. Królestwa Izraela i Judy. Starożytna zżółkła mapa przedstawia ziemie świętą oraz terytorium kontrolowane przez Judeę położoną na południu i Izrael znajdujący się na północy. Państwo rozpada się na
Izrael ze stolicą w Samarii na północy
i Judę ze stolicą w Jerozolimie na południu. 722 p.n.e. Sargon II z następcą tronu Sennacherybem - relief asyryjski z Dur-Szarrukin. Płaskorzeźba przedstawia Króla Sargona drugiego rozmawiającego z żołnierzem. Obaj mężczyźni mają długie włosy, brody i miecze przy pasie. Sargon ma na głowie wysoką koroną a w prawej ręce trzyma długą laskę. Obaj są ubrani w długie szaty. Król Asyrii Sargon II podbija Izrael.
. 597 p.n.e. Odcisk starożytnej monety z podobizną Nabuchodonozora II. Czarnobiała ilustracja przedstawia monetę z głową mężczyzny w hełmie. Wokół niego widoczne są napisy zapisane starożytnym alfabetem. Król Babilonii Nabuchodonozor podbija Judę.
. 586 p.n.e. Obraz ukazujący Izraelitów opuszczających Jerozolimę i udających się na wygnanie do Babilonu. Obraz przedstawia tłumy ludzi opuszczające starożytne płonące miasto o wysokich murach. Niosą oni ze sobą swój dobytek. Ewakuacje nadzorują uzbrojeni żołnierze. Babilończycy niszczą Pierwszą Świątynię w Jerozolimie
i przepędzają Izraelitów do Babilonii.
. 586 p.n.e. - 538 p.n.e. Niewola babilońska Obraz przedstawia ludzi siedzących pod drzewem. Jest to starszy mężczyzna o długiej siwej brodzie. Jest on ubrany w czerwone szaty, trzyma lutnię, a na jego nogach widoczne są kajdany. Na jego kolanach płacze młoda dziewczyna, którą on przytula. Po obu jego stronach siedzą smutne kobiety ubrane w jasne szaty. Jedna z nich trzyma na rękach niemowę. W oddali widoczna jest rzeka oraz duże miasto. Niewola babilońska.
. 539 p.n.e. Ilustracja przedstawiająca Cyrusa II pozwalającego Hebrajczykom na powrót z wygnania. Obraz przedstawia składanie hołdu królowi przez mnichów. Król siedzi na tronie, jest ubrany w ciemne szaty, na głowie ma złota koronę i trzyma berło. Siedzi pod specjalnym zadaszeniem, które oparte jest na czerwonych kolumnach. Wokół tronu stoją służący. Starzy mnisi klęczą przed nim i są ubrani w zniszczone szaty. W bramie znajdującej się po lewej stronie widoczne są nadchodzące tłumy ludzi. W oddali znajduje się rzeka oraz zamek zbudowany na lekkim wzniesieniu. Król Persów Cyrus II podbija Babilonię
i pozwala wygnańcom wrócić do ojczyzny;
Żydzi wznoszą Drugą Świątynię w Jerozolimie. 333 p.n.e. Aleksander Wielki podczas bitwy pod Issos (333 p.n.e.). Fragment tzw. mozaiki Aleksandra z Domu Fauna w Pompejach. Na zdjęciu znajduje się zniszczone malowidło ukazujące Aleksandra Wielkiego jadącego na koniu podczas bitwy. Ma on krótkie ciemne włosy i jest ubrany w lekką zbroję. W oddali widoczni są inni wojownicy. Król Macedonii Aleksander Wielki
podbija imperium perskie i dociera do Palestyny;
rządy na tym terenie obejmuje syryjska dynastia Seleucydów. 167 p.n.e. Machabeusze. Obraz przedstawia grupę ludzi ubranych w kolorowe szaty, przed którymi leży trójka martwych dzieci. Po lewej stronie stoją żołnierze oraz urzędnik trzymający dokumenty. W oddali widoczne są drzewa oraz biały pomnik mężczyzny. Powstanie Machabeuszy przeciw rządom Seleucydów,
uzyskanie autonomii.
. 63 p.n.e. Panorama Jerozolimy z Góry Oliwnej. Obraz przedstawia Jerozolimę z pewnej odległości. Na pierwszym planie widoczne są trzy osoby z dwoma wielbłądami wpatrujące się w miasto. Przed murami obronnymi znajdują się pola oraz liczne drzewa oliwne. Miasto jest bardzo gęsto zabudowane, a jego największą budowlą jest ogromny Meczet Al-Aksa ze złotą kopułą. Rzymianie pod wodzą Pompejusza podbijają Judeę
(teren dawnego Królestwa Judy) i wkraczają do Jerozolimy,
pozostawiają przy władzy żydowskiego króla,
ale jest on podporządkowany rzymskiemu gubernatorowi. 37 p.n.e. - 4 p.n.e. Model Drugiej Świątyni z późnego okresu jej istnienia, znajdujący się w Muzeum Izraela. Na zdjęciu znajduje się makieta starożytnego miasta z licznymi murami i wieżami obronnymi. Jest ono wypełnione budynkami wszelkich rozmiarów. Jego główną część stanowi świątynia zbudowana na lekkim wzniesieniu i otoczona najwyższymi murami. Panuje król Herod Wielki, odnawia Świątynię.
. 6 Wzgórza na pustyni w Judei. Na zdjęciu znajdują się wygładzone wzniesienia przypominające wydmy. Nie są pokryte żądną roślinnością. Judea staje się prowincją rzymską.
. 66 - 70 Zniszczenie Świątyni Jerozolimskiej. Obraz przedstawia powstanie żydowskie w Jerozolimie przeciwko Rzymianom. Wszędzie widoczni są walczący i zabijający się wojownicy, a cywile biegają i starają się ratować swój majątek. Na ziemi leży wiele ciał. W oddali znajdują się płonące budynki. Żydzi wszczynają powstanie przeciw Imperium Rzymskiemu;
Rzymianie pod wodzą Tytusa, syna cesarza Wespazjana, tłumią je,
zdobywają Jerozolimę i burzą Świątynię. 73 Masada. Na zdjęciu znajdują się ruiny miasta Masada. Jest ono zbudowane na wysokiej półce skalnej. Na około widoczne są góry, a w oddali jezioro. Rzymianie zdobywają ostatni punkt
oporu powstańców – twierdzę w Masadzie.
. 132 - 135 Szymon Bar Kochba. Na obrazie znajdują się żydowscy wojownicy. Niektórzy z nich jadą konno, a inni biegną. Są ubrani z kolorowe szaty i uzbrojeni, a na ich złotych tarczach widoczne są gwiazdy Dawida. Ostatnie wielkie powstanie przeciw rzymskiej dominacji,
dowodzi nim Szymon Bar Kochba;
cesarz Hadrian zdobywa Jerozolimę i niszczy miasto;
na miejsce nazwy Judea Rzymianie wprowadzają określenie Syria Palestyna