Grafika przedstawia budowę pnia drewna. Pień został pokazany w przekroju. Na ilustracji zaznaczono dziewięć punktów interaktywnych z opisem poszczególnych elementów budowy. Nagranie (plik dźwiękowy) tożsamy z zamieszczoną treścią. Punkt pierwszy. Rdzeń. Znajduje się on na samym środku pnia drewna. Informacje zawarte w punkcie: Rdzeń to środkowa część drewna, tworzy jego oś. Zbudowany z cienkościennych komórek miękiszowych. Wypełnionych powietrzem, nietrwałych – stąd rdzeń jest bezwartościowy. Na przekroju poprzecznym widoczny jako jaśniejsza lub ciemniejsza plamka. Kształt rdzenia jest charakterystyczny dla gatunku: Db – gwiaździsty. Js – czworokąt. Ol – trójkątny. Tp – pięciokątny. Inne gatunki – owalny lub kolisty. Punkt drugi. Twardziel. Występuje w środkowej części pnia i ma obły kształt. Kolor jest ciemniejszy od pozostałych elementów. Informacje zawarte w punkcie: Twardziel Stanowi 30–90 proc. powierzchni przekroju pnia. Drewno twardzieli jest bardziej odporne na gnicie, twardsze, sztywniejsze, ma większą gęstość i trudniej się impregnuje. Proces twardzielowania polega na tym, że po przekroczeniu przez drzewo pewnego wieku (sosna 20-40 lat, niektóre gatunki nawet 100 lat) zaczynają się zmiany w drewnie przyrdzeniowym, prowadzące do powstania twardzieli: – Na skutek przemian fizjologicznych ustaje przewodzenie wody, zamierają komórki miękiszowe. Ich treść plazmatyczna przenika do naczyń lub cewek zamykając ich światło. W efekcie u gatunków iglastych cewki są zamykane przez zatyczki, a u liściastych – naczynia przez wcistki. – Wewnętrzna część pnia wysyca się gumami, garbnikami, żywicami, przez co drewno najczęściej zmienia swoją barwę na ciemniejsze. Tę właśnie zmienioną część pnia nazywamy twardzielą. Wyróżniamy gatunki drewna: – twardzielowe o twardzieli: zabarwionej: So, Md, cis, Dg, Db, Orz, Rb, Tp (bez Os), śliwy. Zabarwionej lub nie Js, Wz, iwa. Nie zabarwionej Jd, Św, Lp. – beztwardzielowe: Bk, Gb, Ol, Kl, Jw, Brz, Os, Ksz. Punkt trzeci. Biel. Zajmuje znaczną część pnia i okala twardziel. Informacje zawarte w punkcie: Biel. Część drewna gatunków twardzielowych, która bierze czynny udział w procesach życiowych – przewodzi wodę i sole mineralne. U gatunków twardzielowych pod wpływem grzybów, mrozu i innych czynników może wystąpić tzw. wewnętrzny biel uznawany za wadę drewna. Gatunki nie wytwarzające twardzieli na skutek zjawisk chorobowych mogą wytwarzać tzw. fałszywą twardziel (jest ona wadą drewna). Punkt czwarty. Kambium. Jest to cienka tkanka znajdująca się w okolicach łyka. Informacje zawarte w punkcie: Kambium wtórna tkanka twórcza wytwarzająca na zewnątrz łyko, a do wnętrza drewno. Punkt piąty. Korek. Znajduje się na od zewnętrznej strony kory drewna. Informacje zawarte w punkcie: Korek. Wtórna tkanka okrywająca, chroni przed działaniem czynników zewnętrznych. Punkt szósty. Jest to cienka tkanka znajdująca się w okolicach łyka. Informacje zawarte w punkcie: Miazga korkotwórcza (fellogen) wtórna tkanka twórcza wytwarzająca na zewnątrz. Punkt siódmy. Floem. Znajduje się od wewnętrznej strony, blisko kory drewna. Informacje zawarte w punkcie: Floem (łyko, tkanka przewodząca) znajduje się tuż pod korą i przewodzi asymilaty. Punkt ósmy. Promienie rdzeniowe. Są to cienkie linie znajdujące się na całej powierzchni drewna. Informacje zawarte w punkcie: Promienie rdzeniowe (inaczej drzewne) Na przekroju poprzecznym tworzą linie biegnące od rdzenia ku obwodowi. Zbudowane z komórek miękiszowych. Służą do gromadzenia asymilatów i ich przewodzenia w głąb pnia. Czasem są widoczne gołym okiem. Na przekroju promieniowym dają błyszcz. Ich udział w drewnie to od 3 do 20 proc. Punkt dziewiąty. Przyrosty roczne. Są to słoje o obłym kształcie występujące na powierzchni pnia. Informacje zawarte w punkcie: Przyrosty roczne – słoje roczne U drewna wczesnego – jaśniejszej barwy, komórki są cienkościenne i mają większe światło. To drewno jest bardziej porowate, lżejsze i ma mniejszą twardość. Wytwarzane wiosną. Jest to drewno o większej gęstości – twardsze i cięższe. Wytwarzane latem U iglastych ze wzrostem szerokości słoja rośnie udział drewna wczesnego, a u liściastych – późnego. Stąd gatunki iglaste o szerokich słojach rocznych mają drewno miękkie, a liściaste twarde.

Ilustracja interaktywna przedstawiająca przekroje drewna. Wyróżnić można trzy podstawowe przekroje. Pierwszy rodzaj przekroju to przekrój poprzeczny. Powstaje na skutek przecięcia pnia w poprzek włókien. Na przekroju można wówczas zaobserwować słoje układające się w kształt współśrodkowych okręgów. Drugi rodzaj przekroju to przekrój styczny (podłużny). Powstaje na skutek przecięcia pnia wzdłuż w innym miejscu niż przez rdzeń. Na przekroju można wówczas zaobserwować słoje w postaci hiperboli i różnego rodzaju linii krzywych. Trzeci rodzaj przekroju to przekrój promieniowy (podłużny). Powstaje na skutek przecięcia pnia wzdłuż przez rdzeń. Na przekroju można wówczas zaobserwować słoje w postaci równoległych prostych linii.
Na ilustracji zaznaczono jedenaście punktów interaktywnych, po naciśnięciu których pojawia się plansza z tekstem oraz nagraniem (plikiem dźwiękowym), którego treść jest tożsama z zamieszczonymi informacjami.
Punkt pierwszy. Przekrój promieniowy (podłużny).
- przebiega po linii promienia
- przyrosty roczne ułożone są równolegle do siebie
- promienie rdzeniowe mają kształt poprzecznych wstęg, tworzą tak zwany błyszcz.
Punkt drugi. Przekrój styczny (podłużny).
- przebiega po cięciwie przekroju poprzecznego
- przyrosty roczne mają kształt hiperbolicznych linii
- promienie rdzeniowe mają kształt soczewek – to drobne kreseczki.
Punkt trzeci. Przekrój poprzeczny.
- prostopadły do kierunku włókien
- przyrosty roczne ułożone koncentrycznie widoczne jako okręgi
- promienie rdzeniowe mają kształt linii o przebiegu od rdzenia ku obwodowi pnia.

Grafika przedstawia budowę tkanek drewna iglastego. Grafika podzielona jest na pięć segmentów. Każdy segment składa się z wielu drobnych elementów o obłych, ale nieregularnych kształtach. Segmenty oddzielone są ciemniejszą warstwą również złożonych z podobnych elementów. Na grafice zaznaczono cztery punkty interaktywne z opisem poszczególnych części. Punkt pierwszy. Drewno późne. To ciemna warstwa, która oddziela ze sobą segmenty. Znajduje się w środkowej części grafiki. Punkt drugi. Drewno wczesne. To segment znajdujący się pod drewnem późnym. Punkt trzeci. Cewki drewna późnego (tkanka przewodząca – ksylem, komórki grubościenne o wąskim przekroju, oprócz przewodzenia spełniają funkcje mechaniczne). Są to elementy, które składają się na ciemną warstwę oddzielającą segmenty. Punkt czwarty. Cewki drewna wczesnego (tkanka przewodząca – ksylem, komórki cienkościenne o dużym przekroju, ich główną funkcją jest przewodzenie wody). Są to elementy, które składają się na wszystkie segmenty.

Na planszy widoczne są dwie grafiki przedstawiające schematy budowy drewna liściastego pierścieniowonaczyniowego. Składają się z ośmiu punków interaktywnych z opisem poszczególnych części. Grafika pierwsza przedstawia obłe, małe tkanki ułożone w cztery półokrągłe warstwy, zamknięte w szpiczastej konstrukcji. Punkt pierwszy i drugi przedstawia naczynia. To właśnie z tych tkanek złożone są półokrągłe warstwy. Grafika druga przedstawia budowę tkanek drewna liściastego pierścieniowonaczyniowego. Została podzielona na siedem pionowych segmentów, oddzielonych pionową, gładką, ale nieregularną linia. Każdy segment składa się z wielu drobnych elementów o obłych, ale nieregularnych kształtach. Występują nieduże elementy, ale również takie, które przybierają większe rozmiary. Elementy mają fioletowy oraz ciemnofioletowy kolor. Punkt trzeci. Drewno późne. Została zaznaczona duża część schematu. Drewno późne stanowi około 2/3 powierzchni od góry. Punkt czwarty. Drewo wczesne. Tę część zaznaczono w dolnej części schematu i stanowi ona około 1/3 powierzchni. Punkt piąty. Naczynia drewna późnego (tkanka przewodząca – ksylem, komórki grubościenne o wąskim przekroju, oprócz przewodzenia spełniają funkcje mechaniczne). Są to drobne, obłe elementy o fioletowym kolorze, zlokalizowane w górnej części schematu. Punkt szósty. Włókna drzewne (tkanka mechaniczna). Są to drobne, obłe elementy o ciemnofioletowym kolorze, zlokalizowane w górnej części schematu. Punkt siódmy. Naczynia drewna wczesnego (tkanka przewodząca – ksylem, komórki cienkościenne o dużym przekroju, ich główną funkcją jest przewodzenie wody). Są to największe obłe elementy o fioletowym kolorze, zlokalizowane w dolnej części schematu. Punkt ósmy. Promień rdzeniowy (tkanka miękiszowa – parenchyma). Jest to podłużny, gładki, ale nieregularny element, który oddziela każdy z segmentów.

Na planszy widoczne są dwie grafiki przedstawiające schematy budowy drewna liściastego rozpierzchłonaczyniowego. Składają się z ośmiu punków interaktywnych z opisem poszczególnych części. Grafika pierwsza przedstawia obłe tkanki ułożone w nieregularnych odstępach, zamknięte w szpiczastej konstrukcji. Są to naczynia opisane zaznaczone w pierwszym i drugim punkcie. Grafika druga przedstawia budowę tkanek drewna liściastego rozpierzchłonaczyniowego. Została podzielona na dwanaście mniej więcej równych prostokątów, oddzielonych ciemniejszą warstwą. Każdy segment wygląda podobnie. Widoczne są bardzo drobne, obłe, ale nieregularne elementy, które występują na całym schemacie. Na nich występują większe, jasnozielone elementy, które mają jajowaty kształt. Punkt trzeci. Naczynia (tkanka przewodząca – ksylem). Maja jajowaty kształt i jasnozielony kolor. Punkt czwarty. Miękisz terminalny (tkanka miękiszowa – parenchyma). To ciemniejsza warstwa oddzielająca każdy z segmentów. Składa się z bardzo drobnych komórek. Punkt piąty. Rdzeń promieniowy (tkanka miękiszowa – parenchyma). To długa wąska linia, przechodząca przez cały schemat i oddzielająca poszczególne segmenty. Punkt szósty. Włókna drzewne (tkanka mechaniczna). To obłe, małe włókna, z których składa się każdy segment. Punkt siódmy. Drewno późne. Znajduje się w górnej części schematu i zajmuje około 1/4 powierzchni. Punkt ósmy. Drewno wczesne. Składają się na nie trzy segmenty zlokalizowane pod drewnem późnym.