Mapa przestawia Europę około 1450 roku. Granice Cesarstwa Rzymskiego około 1482 roku przebiegają od północy nad miastem Lubeka w Europie, wzdłuż wybrzeża Morza Bałtyckiego, aż do granicy z Państwem Zakonu Krzyżackiego, dalej wzdłuż granicy z Królestwem Polskim, z Królestwem Węgierskim, aż do północnej części Półwyspu Apenińskiego wzdłuż miast Wenecja, Lukka, Florencja i Siana. Dalej granica przebiega wzdłuż wybrzeża Morza Tyrreńskiego, teren Cesarstwa obejmuje wyspę Korsyka, dalej granica biegnie na północ lądem wzdłuż miasta Turyn, Genewa, wzdłuż granicy z Burgundią , Księstwem Luksemburg aż do wybrzeża Morza Północnego. Teren Cesarstwa Rzymskiego obejmuje Księstwa Pomorskie, Księstwo Meklemburgii, Księstwo Brunszwik, Elektorat Brandenburgii, Elektorat Saksonii, Księstwa Śląskie, Królestwo Czeskie, Rzeszę Niemiecką, Księstwo Bawarii, Elektorat Palatynatu, Związek Szwajcarski i Księstwo Mediolanu. Ważna bitwa w tym okresie miała miejsce na terenie Królestwa Czeskiego w 1434 r. pod miejscowością Lipany. Granice państw zależnych w tym okresie od Złotej Ordy od 1480 r. zajmowały obszary Azji: Złotą Ordę (od 1427 r. Chanat Krymski), Księstwo Riazańskie, Wielkie Księstwo Moskiewskie, Księstwo Jarosławskie i Księstwo Twerskie. Z obszarem tym graniczą państwa we władaniu Jagiellonów: Wielkie Księstwo Litewskie od 1385 roku w Unii z Polską, a także Królestwo Polskie z miastami: Warszawa, Kraków i Lwów, oraz Hospodarstwo Mołdawskie będące od 1387 roku lennem polskim. Na tym terenie podpisano w 1385 roku Unię w Krewie i w 1411 roku Traktat w Toruniu, odbyła się tam również w 1410 roku bitwa pod Grunwaldem. Granice obszarów podbitych przez Imperium Osmańskie obejmowały Krym z północnym wybrzeżem Morza Czarnego, terytorium Półwyspu Bałkańskiego z Księstwem Achai, Księstwem Aten, Albanią, Czanogórą, Królestwem Bośni, Królestwem Serbii, Hospodarstwem Wołoskim, które od 1396 roku stanowiło lenno tureckie, Cesarstwem Bizantyjskim i Konstantynopolem. Na tym terenie w 1389 roku miała miejsce bitwa pod Kosowym Polem, w 1444 roku bitwa pod Warną, a w 1396 bitwa pod Nikipolis. W 1453 roku natomiast nastąpiło zaznaczone na mapie zdobycie Konstantynopola. Kraje we władaniu Habsburgów to leżące na pograniczu Cesarstwa Rzymskiego Arcyksięstwo Austriackie i Konstancja, a także leżące w jego centrum Hrabstwo Tyrolu i Księstwo Bawarii. Posiadłości książąt burgundzkich znajdowały się na pograniczu Cesarstwa Rzymskiego i Królestwa Francji – była to Burgundia oraz leżący na wybrzeżu Morza Północnego teren z miastami Crecy, Azincourt, Brugia i Bruksela, jak również Księstwo Luksemburg. W 1415 r. w pobliżu Brugii miała miejsce bitwa. Obszary objęte walkami podczas wojny stuletniej w latach 1337 – 1453 to tereny ciągnące się z południa na północ w granicach Królestwa Francji z miastami: Paryż, Orlean, pod którym nastąpiła bitwa w 1429 roku, Nantese oraz Nazaret. Symbolem dwóch kwiatów zaznaczono na południu Królestwa Anglii znajdującego się na Wyspach Brytyjskich miejsce, gdzie w latach 1455-1485 trwała wojna Dwóch Róż.