Mapa Europy przedstawia działania wojenne na froncie wschodnim w latach 1941–1942. Na wschodzie znajduje się Związek Socjalistycznych Republik Sowieckich. Na północy są Norwegia, Szwecja i Finlandia. Na południu są Chorwacja, Serbia i Rumunia. Na zachodzie są Niemcy, Protektorat Czech i Moraw, Generalne Gubernatorstwo, Litwa i Łotwa. Tereny pod okupacją Niemiec od 1939, 1940 lub 1941 roku to zachodnia część Polski, Protektorat Czech i Moraw oraz Serbia. Obszar zajęty przez niemieckie wojska w grudniu 1942 roku obejmuje zachodnie tereny ZSRS. Obszar zajęty przez fińskie wojska obejmuje teren przy granicy Finlandii z ZSRS. Obszar zajęty przez rumuńskie wojska obejmuje teren na północny wschód od Rumunii na terenie ZSRS. Główny kierunek ataku wojsk niemieckich przebiegał z Polski w stronę wschodnią na teren ZSRS. Główny kierunek ataku wojsk rumuńskich przebiegał z Rumunii w kierunku północnowschodnim na teren ZSRS. Główny kierunek ataku wojsk fińskich przebiegał z Finlandii w kierunku wschodnim na teren ZSRS. Działania wojsk radzieckich były skupione na zachód w stronę wojsk niemieckich. Linia frontu w grudniu 1941 roku przebiegała od północy na południe na terenie ZSRS od okolic Leningradu przez Moskwę i dalej do Morza Czarnego. Linia frontu w grudniu 1942 roku przesunęła się nieco bardziej na zachód. Na mapie ukazano granicę ZSRS w latach 1940–1941, która przebiegała od Morza Bałtyckiego przez środek Polski do Morza Czarnego. Przedstawiono również granice państw z września 1939 roku. Najważniejsze bitwy: blokada Leningradu 1941–1944; Moskwa 1941–1942; Kursk 1943; Stalingrad 1942–1943. Daty rozpoczęcia ataków są następujące. Niemieckie ataki na ZSRS od strony Polski: czerwiec – listopad 1941; lato 1942. Ważniejsze linie obrony miały miejsce w Leningradzie, Moskwie i Stalingradzie.