Adam Mickiewicz Pani Twardowska

BALLADA

Jedzą, piją, lulkilulkalulki palą,
Tańce, hulanka, swawola;
Ledwie karczmy nie rozwalą,
Cha cha, chi chi, hejże, hola!

Twardowski siadł w końcu stoła,
Podparł się w boki jak baszabaszabasza;
Hulaj dusza! hulaj! – woła,
Śmieszy, tumani, przestrasza.

Żołnierzowi, co grał zucha,
Wszystkich łajełajełaje i potrąca,
Świsnął szablą koło ucha,
Już z żołnierza masz zająca.

Na patrona z trybunałupatron z trybunałutrybunału,
Co milczkiem wypróżniał rondel,
Zadzwonił kieskąkieskakieską pomału,
Z patrona robi się kondelkondelkondel.

Szewcu w nos wyciął trzy szczutkiszczutekszczutki,
Do łba przymknął trzy rureczki,
Cmoknął, cmok, i gdańskiej wódki
Wytoczył ze łba pół beczki.

Wtem gdy wódkę pił z kielicha,
Kielich zaświstał, zazgrzytał;
Patrzy na dno: Co u licha?
Po coś tu, kumiekumiekumie, zawitał?

Diablik to był w wódce na dnie,
Istny Niemiec, sztuczka kusasztuczka kusasztuczka kusa;
Skłonił się gościom układnie,
Zdjął kapelusz i dał susa.

Z kielicha aż na podłogę
Pada, rośnie na dwa łokcie,
Nos jak haczyk, kurzą nogę
I krogulczekrogulczykrogulcze ma paznokcie.

A! Twardowski; witam, bracie!
To mówiąc bieży obcesemobcesemobcesem:
Cóż to, czyliż mię nie znacie?
Jestem MefistofelesemMefistofelesemMefistofelesem.

Wszak ze mnąś na Łysej Górze
Robił o duszę zapisy;
CyrografcyrografCyrograf na byczej skórze
Podpisałeś ty, i bisybisbisy

Miały słuchać twego rymurymurymu;
Ty, jak dwa lata przebiegą,
Miałeś pojechać do Rzymu,
By cię tam porwać jak swego.

Już i siedem lat uciekło,
Cyrograf nadal nie służy;
Ty, czarami dręcząc piekło,
Ani myślisz o podróży.

Ale zemsta, choć leniwa,
Nagnała cię w nasze sieci;
Ta karczma Rzym się nazywa,
Kładę areszt na waszeciwaszeciwaszeci.

Twardowski ku drzwiom się kwapił
Na takie dictum acerbumdictum acerbumdictum acerbum,
Diabeł za kuntuszkuntuszkuntusz ułapił:
A gdzie jest nobile verbumnobile verbumnobile verbum?

Co tu począć? – kusa radakusa radakusa rada,
Przyjdzie już nałożyć głową.
Twardowski na konceptkonceptkoncept wpada
I zadaje trudność nową.

Patrz w kontraktkontraktkontrakt, Mefistofilu,
Tam warunki takie stoją:
Po latach tylu a tylu,
Gdy przyjdziesz brać duszę moją,

Będę miał prawo trzy razy
Zaprząc ciebie do roboty?
A ty najtwardsze rozkazy
Musisz spełnić co do joty.

Patrz, oto jest karczmy godło,
Koń malowany na płótnie;
Ja chcę mu wskoczyć na siodło,
A koń niech z kopyta utnie.

Skręć mi przy tym biczyk z piasku,
Żebym miał czym konia chłostać,
I wymuruj gmach w tym lasku,
Bym miał gdzie na popaspopaspopas zostać.

Gmach będzie z ziarnek orzecha,
Wysoki pod szczyt KrępakuKrępakKrępaku,
Z bród żydowskich ma być strzecha,
Pobita nasieniem z maku.

Patrz, oto na miarę ćwieczekćwieczekćwieczek,
CalcalCal gruby. długi trzy cale,
W każde z makowych ziareczek
Wbij mi takie trzy bratnalebretnalbratnale.

Mefistofil duchem skoczy,
Konia czyści, karmi, poi,
Potem bicz z piasku utoczy
I już w gotowości stoi.

Twardowski dosiadł biegusabiegusabiegusa,
Próbuje podskoków, zwrotów,
StępastępaStępa, galopujegalopujegalopuje, kłusakłusakłusa,
Patrzy, aż i gmach już gotów.

No! wygrałeś, panie bisiebisiebisie;
Lecz druga rzecz nieskończona,
Trzeba skąpać się w tej misie,
A to jest woda święcona.

Diabeł kurczy się i krztusi,
Aż zimny pot na nim bije;
Lecz pan każe, sługa musi,
Skąpał się biedak po szyję.

Wyleciał potem jak z procy,
Otrząsł się, dbrum! parsknął raźnie.
Teraz jużeś w naszej mocy,
Najgorętsząm odbył łaźnię.

Jeszcze jedno, będzie kwita,
Zaraz pęknie moc czartowska;
Patrzaj, oto jest kobiétakobiétakobiéta,
Moja żoneczka Twardowska.

Ja na rok u BelzebubaBelzebubaBelzebuba
Przyjmę za ciebie mieszkanie,
Niech przez ten rok moja luba
Z tobą jak z mężem zostanie.

Przysiąż jej miłość, szacunek
I posłuszeństwo bez granic;
Złamiesz choć jeden warunek.
Już cała ugoda za nic.

Diabeł do niego pół ucha,
Pół oka zwrócił do samkisamkasamki,
Niby patrzy, niby słucha,
Tymczasem już blisko klamki.

Gdy mu Twardowski dokucza,
Od drzwi, od okien odpycha,
Czmychnąwszy dziurką od klucza,
Dotąd jak czmycha, tak czmycha.

twardowska Source: Pani Twardowska, [w:] Adam Mickiewicz, Ballady i romanse, Kraków 2012.