Mobilny pracownik - metody i zasady poszukiwania pracy
Po zapoznaniu się z zamieszczonym materiałem źródłowym wykonaj polecenia.
Określ, jaki odsetek respondentów w Polsce zmienił pracodawcę w 2014 roku.
Porównaj poziom rotacji na rynku pracy w Polsce i państwach
sąsiednich należących do Unii Europejskiej,
które w latach 50. XX wieku rozpoczęły proces integracji europejskiej.
Wykonajcie zadanie, pracując w parach.
Wypiszcie czynniki, które mogą być powodem rotacji na rynku pracy.
Zastanówcie się, które z wypisanych czynników wynikają z osobistych wyborów pracowników i służą ich rozwojowi.
Zastanówcie się, jakie są pozytywne, a jakie negatywne skutki wysokiej rotacji na rynku pracy.
Poszukajcie synonimów do określenia „mobilność”.
wskazać, jakie znaczenie ma praca w życiu człowieka;
scharakteryzować pojęcie: „rynek pracy”;
opisać pojęcia: pracownik, pracobiorca, pracodawca;
wyjaśnić, czym jest migracja i jakie są główne przyczyny migracji.
definiować mobilność zawodową;
wskazywać bariery mobilności oraz możliwe sposoby ich przezwyciężania;
charakteryzować możliwości pracy osób przed 18. rokiem życia;
wymieniać i wyjaśniać sposoby skutecznego poszukiwania pracy;
omówisz, czym jest EURES.
Poszukiwanie pracy to ciężka praca
Skoro już wiemy, czym jest rynek pracy i jakimi rządzi się regułami, stwierdziliśmy, że praca zajmuje istotne miejsce w życiu człowieka, to zastanówmy się, co zrobić, aby to zatrudnienie znaleźć.
Pozycja poszukującego zatrudnienia na rynku pracy zależy od wielu czynników, m.in.:
wieku;
wykształcenia;
płci;
doświadczenia zawodowego;
miejsca zmieszkania lub/i miejsca poszukiwania pracy.
Poszukiwanie zatrudnienia jest często stresujące i trudne, więc dobrze byłoby odpowiednio się do niego przygotować.
Mobilność w życiu zawodowym to przezwyciężanie barier
Współczesny rynek pracy, jak i cała gospodarka, jest niestabilnym systemem. Przemiany powodowane przez globalizację, nacisk na konkurencyjność oraz szybki rozwój techniki, w tym technologii informacyjnej, a także zmiana stylu życia czy starzenie się społeczeństw, stały się motorem do przekształceń we współczesnych systemach społeczno‑ekonomicznych. Rynek pracy, będąc elementem niestabilnego systemu ekonomiczno‑społecznego, przybiera cechy, które można określić jako elastyczność, nietrwałość.
Elastyczność rynku pracy - oznacza łatwość dostosowania się pracowników do potrzeb firm, tworzenie nowych miejsc pracy przez przedsiębiorstwa i szybki spadek bezrobocia po okresie spowolnienia aktywności gospodarczej.
Rynek pracy jest elastyczny, jeśli dzięki istniejącym regulacjom łatwo jest zmienić pracę – firmy nie mają kłopotów ze zwalnianiem pracowników, którzy nie są im potrzebni, a pracownicy nie mają trudności ze znalezieniem nowej pracy. Na elastycznym rynku pracownicy – dzięki swoim kwalifikacjom – bez trudu mogą zmienić rodzaj pracy, którą wykonują, wzrost płac dostosowany jest do wzrostu wydajności pracy, przedsiębiorstwa chętnie tworzą nowe miejsca pracy, a instytucje pośrednictwa pracy skutecznie pomagają w znalezieniu zatrudnienia. Z kolei sztywny rynek pracy to taki, na którym znalezienie nowej pracy jest bardzo trudne. Elastyczność zależy od struktury rynku pracy, wykształcenia pracowników, rozwiązań instytucjonalnych i polityki gospodarczej.
Źródło: www.nbportal.pl
Jeśli osobę poszukującą pracy charakteryzuje gotowość do zmiany pracy, zawodu lub miejsca zamieszkania w celu uzyskania zatrudnienia, to mówimy o mobilności zawodowej.
Mobilny pracownik umie dostosować się do wymogów rynku i pracodawców. Powinien doskonalić swoje kwalifikacje zawodowe – przez podniesienie poziomu znajomości języka obcego, uczestnictwo w różnego rodzaju kursach i szkoleniach, zdobywanie uprawnień.
Coraz więcej przedsiębiorstw oczekuje mobilności od swoich pracowników. Polega ona na uzyskiwaniu kompetencji zawodowych wymaganych przez pracodawcę. Jest to najczęściej związane ze zmianami przepisów prawa pracy, rozwojem nowych technologii, wprowadzaniem międzynarodowych standardów jakości. Mobilność zawodowa pracowników w dużym stopniu zależy od branży, stanowiska, wieku. Głównymi przyczynami występowania zjawiska mobilności zawodowej są bezrobocie oraz chęć znalezienia lepiej płatnego zatrudnienia.
Często jednak trudno jest podjąć decyzję o zmienie pracy. Dlaczego? Bo wiąże się to z niepewnością co do pozytywnych efektów poszukiwań.
Bariery wewnętrzne - najprościej mówiąc - są to ograniczenia, zależne od samego kandydata do pracy, które nie pozwalają mu dopasować się do wymogów rynku pracy. Obiektywne bariery pojawiające się po stronie rynku pracy to bariery zewnętrzne.
Przykłady barier wewnętrznych to m.in.:
małe zaangażowanie w proces poszukiwania pracy oraz brak wiedzy na temat rynku pracy,
wiek (w zależności od grupy wiekowej: osoby młode spotykają się z wytykaniem im małego doświadczenia zawodowego, natomiast osoby dojrzałe spotykają się z argumentami pracodawcy typu: złe nawyki, powolność w działaniu, brak kreatywności itp.),
nieśmiałość w kontaktach z pracodawcami,
stres przed rozmową kwalifikacyjną,
brak dostatecznie dobrej autoprezentacji, zarówno w formie werbalnej, jak i niewerbalnej,
brak kwalifikacji lub niedostateczne kwalifikacje.
Bariery zewnętrzne to np.:
jakość i liczba ofert pracy,
wysokie wymagania pracodawców, co do posiadanego doświadczenia, kwalifikacji i umiejętności,
spora konkurencja na rynku pracy,
niewiarygodność pracodawców (np. brak spójności między deklaracjami pracodawcy co do umów i wynagrodzenia a stanem faktycznym w momencie zatrudnienia),
wykonywanie zawodu tzw. ginącego (na który nie ma zapotrzebowania na rynku pracy),
miejsce pracy poza miejscem zamieszkania,
brak rzetelnych informacji o firmach (w tym baz danych), zwłaszcza na lokalnych rynkach pracy.
Chcąc dopiąć celu (satysfakcjonująca praca) musimy pokonać bariery
Dlaczego poszukujemy pracy? Pierwszą odpowiedzią może być: bo skończył się pewien etap edukacji i nadszedł czas, by rozpocząć pracę. Może być inny argument: bo chcę znaleźć inne miejsce zatrudnienia.
Zajmijmy się najpierw tym pierwszą sytuacją – absolwenta na rynku pracy.
Z punktu widzenia zasobów rynku pracy można wydzielić 3 główne grupy absolwentów: aktywnych zawodowo, biernych oraz tych, którzy kontynuują edukację i nie wkraczają na rynek (odraczają moment podjęcia zatrudnienia).
Warto podkreślić, że obecnie najtrudniej na rynku pracy mają absolwenci, którzy podczas swojej edukacji nie podjęli żadnych kroków, by odbyć praktykę lub staż w jakiejś organizacji czy przedsiębiorstwie.
Dobrą strategią jest łączenie edukacji z pracą. Statystyki wskazują na wyraźnie gorszą pozycję osób, które nie zdobyły żadnego doświadczenia zawodowego.
Oczywiście niekoniecznie musi to być praca zarobkowa. Może to być praca w ramach wolontariatu, która pozwala na zdobycie praktyki, a dla potencjalnego pracodawcy jest oznaką, że osoba jest aktywna, obowiązkowa, samodzielna i zdolna do pracy w zespole.
Poszukiwanie pracy - młodociani
Przy poszukiwaniach pracy należy zwrócić uwagę na wiek – prawo inaczej reguluje sytuację na rynku pracy osób pełnoletnich (18 lat i więcej) oraz tzw. młodocianych (skończone 16 lat i mniej niż 18).
Od 1 września 2018 roku młodocianym będzie osoba, która ukończyła 15 lat, a nie przekroczyła 18 lat.
Wykonywanie pracy lub innych zajęć zarobkowych przez młodą osobę do ukończenia przez nią 16. roku życia jest dozwolone wyłącznie na rzecz podmiotu prowadzącego działalność:
kulturalną,
artystyczną,
sportową,
reklamową.
Wykonywanie takiej pracy wymaga zgody rodzica lub opiekuna oraz inspektora pracy.
Wniosek o wydanie zgody przez inspektora składa pracodawca i musi do niego załączyć:
pisemną zgodę przedstawiciela ustawowego lub opiekuna,
opinię poradni psychologiczno‑pedagogicznej,
orzeczenie lekarza,
oraz - jeżeli dziecko podlega obowiązkowi szkolnemu - opinię dyrektora szkoły, do której dziecko uczęszcza, dotyczącą możliwości wypełniania przez dziecko tego obowiązku.
W zezwoleniu należy określić m.in. rodzaj pracy i czas jej wykonywania.
Wolno zatrudniać tylko tych młodocianych, którzy:
ukończyli co najmniej gimnazjum,
przedstawią świadectwo lekarskie stwierdzające, że praca danego rodzaju nie zagraża ich zdrowiu.
Przygotowanie zawodowe młodocianych
Młodociany, który nie posiada kwalifikacji zawodowych, może być zatrudniony tylko w celu przygotowania zawodowego.
Przygotowanie zawodowe może odbywać się w dwóch formach: nauki zawodu oraz przyuczenia do wykonywania określonej pracy.
Nauka zawodu - ma na celu przygotowanie młodocianego do pracy w charakterze wykwalifikowanego robotnika lub czeladnika i obejmuje praktyczną naukę zawodu oraz dokształcanie teoretyczne, które są organizowane u pracodawcy.
Nauka zawodu trwa nie krócej niż 24 miesiące i nie dłużej niż 36 miesięcy. Jeżeli młodociany nie dokształca się w zasadniczej szkole zawodowej, okres nauki zawodu może być skrócony, nie więcej jak o 12 miesięcy.
Zawody, w których odbywa się nauka zawodu oraz czas jej trwania, określają przepisy dotyczące klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego.
Nauka zawodu kończy się egzaminem. Koszty pierwszego egzaminu pokrywa pracodawca, który może też pokryć koszty egzaminu poprawkowego.
Przyuczenie do wykonywania określonej pracy - ma na celu przygotowanie młodocianego do pracy w charakterze przyuczonego robotnika. Może ono dotyczyć prac związanych z nauką zawodu i trwać od 3 do 6 miesięcy.
Dla młodocianych uczestników Ochotniczych Hufców Pracy okres ten może być przedłużony do czasu ukończenia gimnazjum, maksymalnie do 22 miesięcy.
Czas trwania, zakres oraz program przyuczania do wykonania określonej pracy ustala pracodawca (przy uwzględnieniu wybranego programu nauczania dopuszczonego do użytku szkolnego).
Przyuczenie do wykonania określonej pracy także kończy się egzaminem.
W wyniku pozytywnego zdania egzaminu młodociani uzyskują zaświadczenie stwierdzające nabycie umiejętności do wykonania prac, których dotyczyło przyuczenie.
Ochotnicze Hufce Pracy (OHP) - to państwowa jednostka budżetowa nadzorowana przez ministra właściwego ds. pracy.
Hufce są instytucją rynku pracy wyspecjalizowaną w działaniach na rzecz młodzieży, zwłaszcza zagrożonej wykluczeniem społecznym oraz bezrobotnych do 25. roku życia. Adresatem oddziaływań OHP są trzy grupy młodzieży w wieku 15‑25 lat.
Pierwszą grupę stanowi młodzież zaniedbana, o zmniejszonych szansach życiowych, pochodząca ze środowisk niedostosowanych społecznie, mająca trudności w szkole.
Do drugiej grupy zalicza się absolwentów szkół ponadgimnazjalnych (bądź uczniów ostatnich klas tych szkół), absolwentów wyższych uczelni – młodzież wykształcona i z pewnymi już kwalifikacjami zawodowymi – zagrożona jednak bezrobociem.
Trzecią grupą są uczniowie szkół ponadgimnazjalnych i studenci, którzy w czasie wolnym od nauki chcą pracować za pośrednictwem OHP, zdobyć doświadczenie zawodowe i przy okazji poprawić własną sytuację materialną.
Do głównych zadań OHP należy: wspomaganie systemu oświaty przez aktywizację społeczną, zawodową i ekonomiczną młodzieży, podejmowanie działań zmierzających do podwyższania kwalifikacji zawodowych lub przekwalifikowania, wspieranie inicjatyw służących przeciwdziałaniu bezrobociu i wychowaniu w procesie pracy, w tym organizowanie zatrudnienia oraz organizowanie międzynarodowej współpracy młodzieży.
O czym powinieneś wiedzieć, zawierając umowę o pracę
Jakie rodzaje umów o pracę przewiduje prawo pracy? |
na czas nieokreślony |
na czas określony |
na czas wykonania określonej pracy |
na czas określony w celu zastępstwa nieobecnego pracownika |
Każda z wymienionych umów może być poprzedzona umową na okres próbny, nieprzekraczający trzech miesięcy.
Jakich danych osobowych może od ciebie wymagać pracodawca?
imię i nazwisko,
imiona rodziców,
data urodzenia,
miejsce zamieszkania,
wykształcenie,
przebieg dotychczasowego zatrudnienia.
Poza tym pracodawca może domagać się numeru PESEL oraz innych danych, jeżeli ich podanie jest konieczne ze względu na korzystanie przez ciebie ze szczególnych uprawnień przewidzianych w prawie pracy.
Przed podpisaniem umowy o pracę pracodawca obowiązany jest na swój koszt wysłać przyszłego pracownika na badania lekarskie, na których podstawie zostanie wydane zaświadczenie lekarskie stwierdzające o braku przeciwwskazań do podjęcia pracy na danym stanowisku.
Jakie informacje powinny się znaleźć w umowie o pracę?
strony umowy,
rodzaj umowy,
data zawarcia umowy,
warunki pracy i płacy (zwłaszcza rodzaj pracy, miejsce jej wykonywania, wynagrodzenie odpowiadające rodzajowi pracy, wymiar czasu pacy, termin rozpoczęcia pracy).
Umowę o pracę zawiera się na piśmie. Jeżeli nie została zachowana forma pisemna, pracodawca powinien najpóżniej w dniu rozpoczęcia pracy potwierdzić pracownikowi na piśmie ustalenia co do rodzaju umowy oraz jej warunków.
Pracodawca, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia zawarcia umowy o pracę, informuje na piśmie pracownika o:
dobowej i tygodniowej normie czasu pracy,
częstotliwości wypłaty wynagrodzenia,
urlopie wypoczynkowym,
długości okresu wypowiedzenia.
Jeżeli pracodawca nie ma obowiązku ustalania regulaminu pracy, obowiązany jest dodatkowo poinformować o:
porze nocnej,
miejscu, terminie i czasie wypłaty wynagrodzenia,
sposobie potwierdzania przez pracowników przybycia i nieobecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności.
Po podpisaniu umowy o pracę powinieneś przejść szkolenie z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy (BHP), które obowiązany jest zorganizować pracodawca.
Jakie mamy sposoby rozwiązania umowy o pracę? |
na mocy porozumienia stron |
przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia |
przez oświadczenie jednej ze stron bez zachowania okresu wypowiedzenia |
z upływem czasu, na który była zawarta |
z dniem ukończenia pracy, na którą była zawarta |
Jeśli chcesz wiedzieć więcej
Zmiana warunków pracy lub płacy: przepisy o wypowiedzeniu umowy o pracę stosuje się odpowiednio do wypowiedzenia warunków pracy i płacy. Wypowiedzenie warunków umowy o pracę powinno być dokonane na piśmie. W razie odmowy przyjęcia przez pracownika zmienionych warunków pracy lub płacy umowa ta rozwiązuje się z upływem okresu dokonanego wypowiedzenia. Uważa się, że pracownik wyraził zgodę na zaproponowane warunki, jeżeli przed upływem okresu wypowiedzenia nie złożył oświadczenia o odmowie przyjęcia zaproponowanych warunków. Pismo pracodawcy wypowiadające warunki pracy lub płacy powinno zawierać pouczenie w tej sprawie. Brak pouczenia powoduje, że pracownik może złożyć oświadczenie odmawiające przyjęcia zaproponowanych warunków do końca okresu wypowiedzenia.
Jak skutecznie zaplanować poszukiwania pracy?
Oto kilka wskazówek:
codziennie spisuj listę „rzeczy do zrobienia” - zaplanuj, co masz zrobić, by znaleźć pracę,
składaj swoje zgłoszenia wczesnym rankiem, to zrobi dobre wrażenie i da ci czas na wypełnianie kwestionariuszy, stawianie się na rozmowy kwalifikacyjne, poddawanie się testom,
dzwoń do pracodawców, by dowiedzieć się, w jakich godzinach najlepiej pytać o pracę, niektóre firmy przyjmują podania tylko o pewnych godzinach i w wybrane dni tygodnia,
zapisuj sobie wszystkich pracodawców, z którymi się kontaktujesz, notuj daty zgłoszenia się do nich, nazwiska osób, z którymi rozmawiałeś i wszystkie specjalne uwagi o kontaktach,
jeśli jest to tylko możliwe, zgłaszaj się jednocześnie do kilku zakładów pracy w tym samym rejonie, oszczędzi ci to czasu i pieniędzy,
bądź przygotowany, noś ze sobą „wzór” podania i życiorysu, długopis, adresy i informacje o wolnych miejscach pracy - nigdy nie wiadomo, kiedy „trafisz w dziesiątkę”,
natychmiast chwytaj każdą możliwość, jeśli dowiesz się o wolnym miejscu pracy pod koniec godzin urzędowania, dzwoń od razu - nie czekaj do następnego dnia,
rozgłaszaj wieści, powiedz wszystkim znajomym, że szukasz pracy, utrzymuj kontakty z przyjaciółmi i z każdym, kto może ci pomóc znaleźć pracę, natychmiast sprawdzaj wszystkie nowe możliwości,
czytaj broszury i inne publikacje o tym, jak znaleźć pracę, czas, jaki spędzisz na czytaniu tych materiałów, zaprocentuje w trakcie poszukiwań.
Schemat sześciu kroków:
Gotowość do poszukiwania pracy – zdecydowałeś się na pracę w celu znalezienia pracy.
Krok 1
Dokonujesz autoanalizy (analizujesz swoje kwalifikacje, umiejętności, cechy charakteru, chęci, wartości). Krok 2
Odkrywasz: źródła informacji o miejscach pracy.
Wybierasz: metody poszukiwania pracy.
Krok 3
Analizujesz rynek pracy.
Krok 4
Przygotowujesz dokumenty niezbędne przy poszukiwaniu pracy.
Krok 5
Przygotowujesz się do rozmowy kwalifikacyjnej.
Wyjście nr 1:
Tym razem nie udało się (wracasz do kroku pierwszego).
Wyjście nr 2:
Jesteś przyjęty do pracy!
Krok 6
Podejmujesz pracę i planujesz własną karierę zawodową.
Pamiętaj o tzw. odwróconej piramidzie. Metody najczęściej stosowane w poszukiwaniu pracy wcale nie muszą być najskuteczniejsze.
CV – ważna rzecz
CV (akronim od łac. curriculum vitaecurriculum vitae - dosł. bieg życia, przebieg życia), czyli po prostu przebieg kariery zawodowej, napisany w uporządkowany sposób, to podstawowy dokument w procesie rekrutacji, z którego potencjalny pracodawca powinien uzyskać, jak najwięcej informacji (zawodowych) o kandydacie.
Życiorys to najważniejszy z dokumentów aplikacyjnych. Skuteczne i profesjonalne CV to połowa sukcesu do zdobycia wymarzonej pracy. Działa jak osobista reklama, za której pośrednictwem chcesz „się sprzedać” potencjalnemu pracodawcy. CV i towarzyszący mu list motywacyjny to kluczowe elementy prezentacji własnej osoby na poziomie rekrutacyjnym. Muszą być na tyle interesujące, by zachęcić pracodawcę do osobistej rozmowy rekrutacyjnej.
Dzisiejsze procesy rekrutacji to setki CV na każde stanowisko. Należy wyróżnić się na tle innych. Dlatego tak ważne jest prawidłowe i bezbłędne przygotowanie dokumentu.
Kilka wskazówek:
Zadbaj o to, aby twoje CV nie było zbyt długie.
CV studenta i absolwenta nie powinno być dłuższe niż jedna strona formatu A4. Doświadczeni profesjonaliści powinni zaprezentować własną osobę na maksymalnie dwóch stronach formatu A4.Uporządkuj wszystkie informacje w logiczną całość, zgodnie z poniższymi blokami tematycznymi, które najczęściej są uwzględniane w CV.
Cel kariery zawodowej - staje się coraz popularniejszym elementem CV, umieszczany na początku dokumentu, jest często pierwszą informacją, jaką rekruter czyta. Wskazać w nim musisz oczekiwane przez ciebie stanowisko. Unikaj tutaj używania zaimków osobowych, takich jak: ja, mnie, mój. Ogranicz się w takiej sekcji do minimum. Jeśli np. szukasz zatrudnienia w sprzedaży, wystarczy: „Stanowisko sprzedawcy, z biegłością w tworzeniu, monitorowaniu i wspieraniu działań promocyjnych produktów spożywczych”.
Dane osobowe, w tym preferowana forma kontaktu.
Wykształcenie, poziom edukacji, osiągnięcia w karierze akademickiej.
Doświadczenie zawodowe - podaj pełną nazwę pracodawcy, stanowiska, okres zatrudnienia (od - do) oraz zakres obowiązków i wykaz najważniejszych osiągnięć. Tę sekcję uporządkuj chronologicznie - zacznij od ostatniej posady, w dalszej kolejności wymieniając poprzednie.
Ukończone kursy, szkolenia
Znajomość języków obcych - nie przejaskrawiaj swoich predyspozycji językowych, chyba że jesteś gotowy odbyć rozmowę kwalifikacyjną w języku obcym.
Dodatkowe umiejętności, które mogą się przydać przy wypełnianiu obowiązków na stanowisku, na które rekrutujesz, np. umiejętność obsługi komputera, prawo jazdy kategorii B.
Zainteresowania i hobby - nie rozpisuj się w tej sekcji zbyt obszernie. To częsty błąd. Najlepiej utrzymaj tę sekcję w formie listy punktowanej. Jeżeli aplikujesz do amerykańskiego przedsiębiorstwa, rozważ pominięcie tej sekcji. Ogranicz się do najważniejszych i najcenniejszych informacji z punktu widzenia pracodawcy i stanowiska, o które się ubiegasz. Zadaj sobie pytanie: „Czy te informacje pomogą mi uzyskać zaproszenie na rozmowę kwalifikacyjną na to stanowisko?”. Jeśli twoja odpowiedź brzmi „nie” – pomiń tę informację.
CV – praktyczne rady
W CV unikaj strony biernej, a używaj czynnej. Taka forma jest bezpośredniejsza i zwięźlejsza. Zadbaj, by twoje CV było przejrzyste. Jeśli wysyłasz je w formie elektronicznej, w formacie innym niż PDF, użyj standardowych czcionek, które najprawdopodobniej są zainstalowane na komputerze osoby czytającej twoje dokumenty.
Unikaj kolorowego i kartonowego papieru, gdyż twoje CV może być skanowane i kopiowane.
Nawet jeśli sprowadziłeś/sprawdziłaś poprawność językową tekstu za pomocą słownika elektronicznego, koniecznie sprawdź dokument osobiście. Często słowniki elektroniczne nie wskazują wszystkich błędów.
Nie bój się korzystać z list punktowych, są one wyjątkowo przejrzyste i wygodne do czytania.
Nie zamieszczaj zdjęcia, jeśli nie było wymagane. W niektórych krajach zakazany jest wymóg fotografii dla celów rekrutacyjnych! W Polsce dołączanie zdjęcia to powszechna praktyka. Jeśli więc dołączasz zdjęcie, pamiętaj, że musi być aktualne i w formacie nieprzekraczającym fotografii do dokumentów, takich jak: paszport, dowód osobisty, legitymacja studencka. To nie miejsce na kreatywność. Unikaj więc zdjęć atrakcyjnych czy pocztówek z podróży.
Jeżeli dokumenty dostarczasz osobiście, najlepiej umieść je w przezroczystej okładce foliowej lub białej teczce. Napisz na niej wyraźnie swoje imię i nazwisko oraz nazwę stanowiska, na które aplikujesz (jeśli oferta posiada numer referencyjny, nie zapomnij również go uwzględnić). Przesyłając dokumenty pocztą elektroniczną, nie zapomnij o dołączeniu ich w formie załącznika, podaniu w tytule swojego imienia, nazwiska oraz nazwy lub numeru referencyjnego stanowiska, o które się ubiegasz.
W niektórych krajach, w tym także Polsce, konieczne jest umieszczenie klauzuli o wyrażeniu zgodny na przetwarzanie danych osobowych.
Europejski paszport zawodowy - Europass
Europass to zbiór dokumentów, które pozwalają na prezentację doświadczenia zawodowego i umiejętności przed pracodawcą na terenie Unii Europejskiej. W skład Europass wchodzą:
Europass - CV,
Europass – Paszport Językowy,
Europass – Suplement do Dyplomu,
Europass – Suplement do Dyplomu Potwierdzającego Kwalifikacje Zawodowe,
Europass – Mobilność.
Największą popularnością cieszy się wzór życiorysu, czyli Europass‑CV. Bezpłatny formularz Europass‑CV wraz z instrukcją wypełniania jest udostępniany na stronie portalu Europass: www.europass.europa.eu
Przygotuj swój życiorys korzystajac z formularza Europass‑CV.
Pomoc w znalezieniu zatrudnienia
Pomocne w znalezieniu zatrudnienia mogą być różne instytucje, których rolą jest wspieranie osób chcących podjąć pracę, w tym publiczne: urzędy pracy (jeśli jesteśmy osobami bezrobotnymi – musimy się w nich zarejestrować) oraz niepubliczne agencje zatrudnienia.
Urząd pracy - zajmuje się badaniem i analizowaniem rynku pracy, udzielaniem informacji osobom bezrobotnym oraz pośrednictwem dla osób poszukujących pracy. W Polsce funkcjonują powiatowe i wojewódzkie urzędy pracy.
Niepubliczne agencje zatrudnienia - jednostka organizacyjna świadcząca usługi w zakresie pośrednictwa pracy, pośrednictwa do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych, poradnictwa zawodowego, doradztwa personalnego i pracy tymczasowej. Wszystkie działające w Polsce agencje:
prowadzące pośrednictwo pracy na terenie Rzeczypospolitej Polskiej,
prowadzące pośrednictwo do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych obywateli polskich,
doradztwa personalnego,
pracy tymczasowej,
poradnictwa zawodowego,
powinny posiadać certyfikat marszałka województwa właściwego dla siedziby agencji, potwierdzający wpis do rejestru podmiotów prowadzących tę instytucję zatrudnienia.
Źródło: www.kraz.praca.gov.pl
Jeśli chcemy znaleźć zatrudnienie, możemy także skorzystać z portalu EURES
EURES (EURopean Employment Services) to Europejskie Służby Zatrudnienia. Jest to sieć współpracy publicznych służb zatrudnienia i ich partnerów na rynku pracy, wspierającą mobilność w dziedzinie zatrudnienia na poziomie międzynarodowym, w krajach Unii Europejskiej oraz Norwegii, Islandii, Liechteinsteinie, a także w Szwajcarii.
Sieć EURES tworzą w praktyce przedstawiciele ministerstw właściwych ds. pracy, centralnych, a także regionalnych i lokalnych urzędów pracy oraz związków zawodowych i organizacji pracodawców.
Sieć EURES została powołana przez Komisję Europejską, aby ułatwiać swobodny przepływ pracowników przez:
międzynarodowe pośrednictwo pracy,
informowanie na temat warunków życia i pracy w krajach członkowskich,
identyfikowanie i przeciwdziałanie przeszkodom w mobilności.
Usługi EURES są ogólnodostępne, bezpłatne i skierowane do osób poszukujących pracy, zainteresowanych wyjazdem do innego kraju w celach podjęcia pracy oraz do pracodawców, którzy chcą prowadzić rekrutację pracowników z zagranicy.
Sieć EURES wspiera specjalny portal internetowy Komisji Europejskiej.
Źródło: ec.europa.eu
Jest on źródłem wiedzy na temat zagadnień związanych z poruszaniem się na europejskim rynku pracy.
Jeśli chcesz wiedzieć więcej
Film dostępny na portalu epodreczniki.pl
film - Jak rozwiązać problem znalezienia pracy?
Podsumowanie
Poszukiwanie pracy to zadanie niełatwe. Zmiana pracy także. Nierzadko wymaga pokonania własnych obaw i wiąże się z niepewnością co do sukcesu tego działania. Bez wątpienia odpowiednie wcześniejsze przygotowanie się do tych czynności pozwala na szybsze osiągnięcie celu, jakim jest znalezienie pracy satysfakcjonującej pod każdym względem. Najważniejsze to nie poddawać się i zbierać doświadczenia. Jedynie aktywne poszukiwanie pracy daje szansę na znalezienie zatrudnienia.
Wyjaśnij, na czym polega mobilność zawodowa.
Określ bariery mobilności zawodowej. Wymień kilka z nich w kolejności ważności – uargumentuj wypowiedź.
Opisz znane ci metody poszukiwania pracy.
Czy osoba, która nie ukończyła 18. roku życia, może w Polsce podejmować pracę? Uzasadnij odpowiedź.
Scharakteryzuj, czym jest CV. Wymień główne zasady pisania CV.
Zalecana literatura
Szaban J., Rynek pracy w Polsce i w Unii Europejskiej, Difin, Warszawa 2013.
Mobilność w Europie. Wytyczne dla praktyków poradnictwa zawodowego, ASTER, Bolonia 2006
Polecane linki
Portal Publicznych Służb Zatrudnienia
Projekt edukacyjny: Praca w Unii Europejskiej
Europa bez granic to Europa wielu możliwości. Warto je dobrze poznać!
Zadanie: opracuj (korzystając także z informacji dostępnych w internecie) mini informator dotyczący warunków i możliwości podejmowania przez młodych Polaków pracy i zakładania własnych przedsiębiorstw w wybranym kraju Unii Europejskiej ( w miarę możliwości wskaż zapotrzebowanie rynku w danym kraju na określony rodzaj działalności).
Realizacja:
praca w grupie,
czas trwania: 2‑3 tygodnie,
efekt końcowy: prezentacja na forum klasy.